رویکرد درمانی ممکن برای مبارزه با سرطان لاعلاج خون
به گزارش خبرگزاری سینا، مولتیپل میلوما (MM) دومین نوع شایع سرطان خون است. به سلول های پلاسما در خون حمله می کند. تیمی در دانشگاه فنی مونیخ (TUM) اکنون مکانیزمی را کشف کرده اند که نشانه هایی از زمان و دلیل تهاجمی شدن این سلول ها ارائه می دهد.این تیم هنوز در حال انجام تحقیقات اساسی است. در آینده یافته های آنها می تواند به توسعه داروها نیز کمک کند.
مولتیپل میلوما امروزه هنوز غیرقابل درمان تلقی می شود و پیش آگهی بقای قربانیان به طور متوسط تنها حدود پنج سال است.در آلمان تقریباً 3700 مرد و 3200 زن هر سال به مولتیپل میلوما مبتلا می شوند. علائم و نشانه ها از درد استخوان و خستگی تا گیجی متغیر است. این علائم اغلب با عفونت، کاهش وزن، ضعف یا بی حسی در پاها و همچنین مشکلات کلیوی همراه است.
چه زمانی سلول های پلاسما سالم به سلول های سرطانی تبدیل می شوند؟
سلول‌های پلاسمای سالم معمولاً با تشکیل آنتی‌بادی‌هایی که پاتوژن را شناسایی کرده و به آن حمله می‌کنند، به مبارزه با عفونت‌ها کمک می‌کنند. در مورد مولتیپل میلوما، سلول‌های پلاسمایی ناسالم در مغز استخوان جمع می‌شوند و سلول‌های سالم خون را جابجا می‌کنند.
پروفسور دکتر فلوریان باسرمن، رئیس کلینیک و پلی کلینیک داخلی III) هماتولوژی / انکولوژی) در این مطالعه توضیح می دهد که به جای تشکیل آنتی بادی های مفید، سلول های سرطانی پروتئین های غیرطبیعی تولید می کنند که می تواند باعث عوارض شود.
معمولاً بیماران در مرحله مقدماتی مولتیپل میلوما هیچ علامتی را مشاهده نمی کنند. و مرحله مقدماتی همیشه به یک سرطان کامل تبدیل نمی شود، اگرچه احتمال وقوع آن هر سال یک درصد افزایش می یابد. هر چه مرحله مقدماتی طولانی تر باشد، خطر ابتلا به سرطان بیشتر می شود.سال‌هاست که تیم تحقیقاتی به سرپرستی پروفسور باسرمن روی یافتن نشانه‌هایی از تبدیل مرحله مقدماتی به مولتیپل میلوما و شناسایی راه‌های ممکن برای جلوگیری از انتقال کار می‌کنند.باسرمن می گوید : پس چه اتفاقی می افتد که سلول های پلاسما را تخریب می کند؟
قبل از اینکه بتوانیم رویکردهای جدیدی را برای توسعه دارویی فرموله کنیم، ابتدا باید این فرآیند را درک کنیم. باسرمن با بسیاری از همکاران، به ویژه با دکتر کارمن پالمان و ریا اسپالک از حوزه تخصصی هماتولوژی/انکولوژی، پیوست تا به دنبال پاسخ این موضوع باشد.
چه فرآیندهای بدن باعث ایجاد سرطان می شود؟
پروفسور باسرمن می‌گوید: این آنزیم‌ها در گذشته اخیر به‌عنوان آنزیم‌های فعال دارویی توجه زیادی را به خود جلب کرده‌اند، زیرا می‌توانند فرکانس و فعالیت پروتئین‌های مرتبط با سرطان را تنظیم کنند و به دلیل ساختارشان باعث می‌شود که به مهار دارو پاسخ دهند.به منظور یافتن امکانات جدید برای درمان بیماران مولتیپل میلوما، این تیم در صدد یافتن آسیب‌پذیری‌های جدید در سیستم پروتئازوم یوبیکوئیتین (UPS) است که مسئول تخریب پروتئین است. در انسان، این سیستم شامل تقریباً 1000 ژن است و حدود 80 درصد از کل پروتئین های سلول را کنترل می کند. این سرطان از سیستم پروتئازوم یوبیکوئیتین برای تکثیر و توسعه بیشتر استفاده می کند. ما فرض می کنیم که تنظیم معیوب این ماشین تخریب سلولی باعث ایجاد بیماری می شود و به زنده ماندن آن کمک می کند.
در اینجا، محققان به طور خاص به دسته خاصی از آنزیم‌ها علاقه‌مند بودند که می‌توانند از تخریب پروتئین، معروف به deubiquitylases، جلوگیری کنند.
او و تیمش اکنون یک deubiquitylase خاص را شناسایی کرده اند که می تواند مسئول رشد سلول های سرطانی باشد. اگر deubiquitylase را بتوان با موفقیت غیرفعال کرد، می‌توان سرطان را قبل از توسعه واقعی متوقف کرد. محققان اکنون در حال تشدید جستجو برای مواد فعال دارویی هستند که می توانند به این هدف دست یابند.
منبع :medicalxpress
مترجم : سید سپهر ارومیهء
