نقشه ای برای نمایش رشد باورنکردنی مگاشهرهای جهان

شهرهای دنیا در حال شکوفایی هستند و رشد آن ها چهره سیاره زمین را تغییر داده است. حدود 77 میلیون نفر در جهان سالانه از مناطق روستایی به سمت شهرها مهاجرت می کنند.

 آخرین "گزارش شهرهای دنیا" توسط سازمان ملل نشان می دهد تعداد مگاشهرها (شهرهای دارای بیش از 10 میلیون نفر جمعیت) طی دو دهه گذشته و از سال 1995 تا سال 2016 از تعداد 14 به 29 شهر افزایش یافته است.

در حالی که کشورهای توسعه یافته زمانی میزبان بزرگ ترین شهرهای دنیا بودند، نقشه ارائه شده نشان می دهد چگونه کشورهای در حال توسعه در این زمینه پیشی گرفته اند.

در هم شکستن مرزها

از سال 1995 تا سال 2016، جمعیت شهری آسیا سالانه به طور متوسط 2.78 درصد افزایش یافته و نه تنها مردم به سمت نواحی شهرهی مهاجرت می کنند، بلکه خود نواحی روستایی، بیشتر در حال شهری شدن هستند.

چنگدو یک شهر چینی است که به خوبی نمایانگر این قضیه است. این شهر کاملا دور از شهرهای بزرگ است و نواحی روستایی احاطه کننده آن در حال شهری شدن هستند تا فشارهای ناشی از مهاجرت به سوی شهرها را کاهش یابد.

بر اساس اعلام سازمان همکاری اقتصادی و توسعه، نواحی شهری چنگدو به شکل "نواحی شهری کاربردی" گرد هم آمده اند و جمعیت شهری این شهر حدود 11.3 میلیون نفر است.

سازمان ملل بر این باور است که مدیریت کردن محیط های شهری بزرگ دشوار است و چنانچه مهاجرت شهری در سطح عظیم پیش بینی، مدیریت یا دست کم کنترل نشود، می تواند عواقب جدی به دنبال داشته باشد.

هر چه بزرگتر، بهتر

ارتباط بین اندازه شهر و بازدهی آن را می توان به بهترین شکل در شهر دیگر چین به نام شنزن مشاهده کرد.

این شهر که در سال 1970 یک دهکده ماهیگری بود، شهری شدن و سرمایه گذاری خارجی آن را به یک مگاشهر امروزی تبدیل کرد. طی پنج سال پس از سال 1995، جمعیت این شهر 4.16 میلیون نفر افزایش یافت و این معادل کل جمعیت کویت است.

این فقط جمعیت شهر  شنزن نیست که افزایش یافته اس بلکه این شهر در فهرست سالانه رقابت پذیری شهری چین رتبه اول را داراست و از شانگهای و هنگ کنگ پیشی گرفته است. سطح شهری شدن این شهر موجب موفقیت شهری کشور چین شده است.

سازمان ملل اعلام کرده شهری شدن به میلیون ها نفر کمک کرده از طریق بازدهی افزایش یافته، فرصت های شغلی، کیفیت ارتقایافته زندگی و سرمایه گذاری وسیع در زیرساخت، از فقر فرار کنند.

اما این گزارش همچنین می نویسد که طراحی شهری برای دستیابی به محیط شهری پایداری ضروری است و سیستم کنونی برای رسیدن به چنین هدفی از مد افتاده است. چنین سیستمی معمولا زنان را از فرآیند طراحی شهری حذف می کند.

سازمان ملل بر این باور است که مدیریت کردن محیط های شهری بزرگ دشوار است و چنانچه مهاجرت شهری در سطح عظیم پیش بینی، مدیریت یا دست کم کنترل نشود، می تواند عواقب جدی به دنبال داشته باشد.

ظاهرا در این بین موضوعات جزئی دارای تاثیرات مهمی هستند و به طور مثال، مباحثی مانند زمان رسیدن شهروندان به سر کار، شاید مهم ترین موضوع به نظر نرسد اما در گزارش سازمان ملل ذکر شده چون می تواند کارآیی شغلی یک شهر را در معرض خطر قرار دهد.

سازمان ملل اعلام کرده با در نظر گرفتن اصولی مانند حقوق بشر، اقتصاد، دموکراسی، تحصیل و محیط زیست، شهرها می توانند پتانسیل خود را به حداکثر برسانند.

 

مترجم: شه تاو ناصری

منبع: مجمع جهانی اقتصاد

No tags for this post.