درمان اعصاب آسیب دیده با تکنولوژی چاپ سه بعدی

تیم تحقیقاتی دانشگاه شفیلد این آزمایش را بر روی نمونه های حیوانی آزمایش کرده اند و اظهار کرده اند که این روش انواع بسیاری از آسیب های وارده به اعصاب را می تواند درمان کند.  این دستگاه که مجرای هدایت عصبی(NGC) نامیده می شود، ساختاری از لوله های کوچک است که انتهای عصب آسیب دیده را به سمت یکدیگر هدایت می کند به طوریکه اعصاب می توانند به طور طبیعی تعمیر شوند. بیماران با آسیب های عصبی، به طور کامل حس خود را در ناحیه آسیب دیده از دست می دهند که گاهی اوقات باعث ناتوانی آنها می شود. روش فعلی تعمیر آسیب های عصبی، نیاز به عمل جراحی، بخیه و یا گرافت انتهای عصبی دارد که این روش اغلب نتایج موفقیت آمیزی را در پی ندارد.

اگرچه در حال حاضر برخی از مجراهای هدایت عصبی در عمل های جراحی استفاده می شوند، ولی آنها با استفاده از مواد و طرح های محدودی ساخته می شوند و تنها در عمل های جراحی خاصی مورد استفاده قرار می گیرند.

این روش در  دانشکده مهندسی شفیلد توسعه داده شده است و برای توسعه آن از نرم افزارهای طراحی مانند CAD استفاده شده است همچنین برای ساخت آن از لیزر و چاپ سه بعدی استفاده شده است. این دستگاه مزیت های بسیاری دارد و می تواند برای درمان هر نوع آسیب عصبی و برای افراد مختلف طراحی و مورد استفاده قرار گیرد.

محققان دانشکده پزشکی، دندانپزشکی و بهداشت شفیلد، از  مجراهای هدایت عصبی چاپ شده سه بعدی برای ترمیم صدمات عصبی در موش ها و اندازه گیری رشد مجدد اعصاب استفاده کرده اند. محققان موفق شدند شکاف آسیب دیده 3میلی متری را با این روش ترمیم کنند. به گفته جان هیکوک محقق این طرح و استاد مهندسی زیستی دانشگاه شفیلد،  مجرای هدایت عصبی چاپ شده سه بعدی، مرحله آزمایش بر روی مدل حیوانی را با موفقیت به پایان رسانده است و در مرحله بعدی، این تکنولوژی بر روی انسان آزمایش خواهد شد.

تیم تحقیقاتی از موادی به نام پلی اتیلن گلیکول استفاده کرده اند که این ماده برای استفاده بالینی پاک و همچنین برای استفاده در چاپ های سه بعدی مفید می باشد. به گفته دکتر فردریک استاد ارشد مواد زیستی در شفیلد، محققان در تلاشند تا از مواد زیستی تجزیه پذیر در ساخت مجرای هدایت عصبی سه بعدی چاپ شده استفاده کنند. به گفته محقق این طرح، توسعه این تکنولوژی در مقیاس بزرگتر، نیاز به الزامات قانونی دارد. وی همچنین خاطر نشان کرد که این مقاله که در مجله بیو مواد منتشر شده است، با سرمایه گذاری شورای تحقیقات علوم فیزیک و مهندسی و شورای تحقیقات پزشکی انجام شده است.

منبع

No tags for this post.