ایجاد محافظت کننده عصبی بر اساس جنسیت بیمار
به گزارش سیناپرس همدان، یک مطالعه جدید از محققان UCLA، راهبردی را برای یافتن درمان‌هایی ارائه می‌دهد که به طور مطلوب برای زنان و مردان طراحی شده است تا از کاهش شناختی در پیری و همچنین پیشرفت بیماری‌های عصبی با اعمال نفوذ تفاوت‌های جنسی در مغز جلوگیری کند.
افزایش سن با زوال شناختی و آتروفی مغز مرتبط است. افزایش سن همچنین خطر بزرگی را برای ابتلا به یک بیماری نورودژنراتیو به همراه دارد. با توجه به پیری جمعیت، استراتژی های جدیدی برای شناسایی درمان های محافظت کننده عصبی مورد نیاز است.
مطالعه تفاوت های جنسی در پیری مغز و بیماری های عصبی می تواند اهداف درمانی کاندید جدیدی را برای زنان و مردان نشان دهد.
درک نقش بیان ژن کروموزوم جنسی در مغز در زمینه کاهش هورمون های جنسی در طول پیری، یک رویکرد جدید برای شناسایی درمان های محافظت کننده عصبی است.
پروفسور Rhonda Voskuhl، و دکتر Yuichiro Itoh، در بخش نورولوژی، یک نقشه راه برای شناسایی درمان‌های محافظ عصبی جدید متناسب با جنسیت برای زنان و مردان ایجاد کرده‌اند که از تفاوت‌های جنسی شناخته شده در پیری مغز و بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی استفاده می‌کنند.
پیش از این، تحقیقاتی که درمان بیماری‌های عصبی را دنبال می‌کردند، تفاوت‌های جنسی در مغز را نادیده می‌گرفت و داده‌های مرد و زن را با هم جمع‌آوری می‌کرد و رویکرد «یک اندازه برای همه» را اتخاذ می‌کرد. این می‌تواند اثرات قوی‌ای را که در یک جنس وجود دارد، اما در سطح تحقیقات بالینی در جنس دیگر وجود ندارد، کاهش دهد و نتواند از اصلاح‌کننده‌های بیماری شناخته شده در کشف اهداف درمانی جدید در سطح تحقیقات پایه استفاده کند.
Voskuhl و Itoh در مطالعه خود با عنوان "عامل X در تخریب عصبی" می نویسند که تفاوت های جنسی شناخته شده در مغز و همچنین اثر بیان بیشتر ژن های کروموزوم X در زنان (XX) در مقایسه با مردان (XY) قابل ارزیابی است. به دلیل نقش آنها در تخریب عصبی در طول پیری، مرحله ای از زندگی که با از دست دادن هورمون های بالقوه محافظت کننده عصبی در زنان (استروژن در یائسگی) و مردان (تستوسترون در آندروپوز) مشخص می شود. این مطالعه یک نقشه راه برای از هم گسیختگی سهم این عوامل جنس خاص ارائه می دهد، که می تواند درمان های بهینه و هدفمند برای هر جنس را ارائه دهد.
در آینده، این نقشه راه می تواند توسط محققان برای کشف اهداف روی ژن کروموزوم X برای توسعه درمان های تعدیلی که از تخریب عصبی جلوگیری می کند و ترمیم عصبی را در طول پیری مغز ترویج می کند، استفاده کند.
Voskuhl، که همچنین مدیر برنامه اسکلروز چندگانه UCLA است، گفت: با توجه به پیری جمعیت و عدم درمان برای جلوگیری از زوال شناختی در طول سلامت و کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های عصبی، اکنون ضروری است که استراتژی‌های جدید برای شناسایی درمان‌های محافظت کننده عصبی به کار گرفته شود.
استفاده از آنچه در مورد تفاوت‌های جنسی در مالتیپل اسکلروزیس، بیماری آلزایمر و بیماری پارکینسون شناخته شده است، می‌تواند اهداف درمانی مناسب برای زنان و مردانی را که تحت تأثیر این بیماری‌ها قرار دارند، آشکار کند.
اثرات کروموزوم های جنسی هنوز مورد مطالعه قرار نگرفته است و یک مرز امیدوارکننده برای کشف است، به ویژه در زمینه کاهش سطح هورمون های جنسی در دوران یائسگی و آندروپوز.
این مطالعه در مجله پزشکی تجربی به عنوان بخشی از مجموعه‌ای که بر تفاوت‌های جنسی در سلامت و بیماری متمرکز است، منتشر شده است.
منبع: medicalxpress
مترجم: سید سپهر ارومیهء
