روش جدید درمان بیماری ها با کمک شبیه ساز تهوع
محققان و دانشمندان با ساخت یک دستگاه شبیه ساز تهوع می توانند دریابند که آیا افراد در تماس مستقیم و یا غیر مستقیم استفراغ فرد بیمار حامل نورو ویروس (norovirus) ، مبتلا می شوند یا نه؟ آزمایش ها نشان می دهد که پاسخ مثبت است.
قابل ذکر است که دانشمندان تصور می کردند که نورو ویروس می تواند در هوایی که فرد حامل دچار تهوع شده، پخش گردد و باعث انتقال بیماری شود، البته این موضوع ثابت نشده بود .علاوه بر آن ، این ویروس را می توان در محتویات خشک شده استفراغ فرد حامل پس از شش هفته شناسایی کرد.
پروفسور لی ان جیکاس (Lee-Ann Jaykus) استاد علوم غذایی دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی (North Carolina State University) در مصاحبه ای مطبوعاتی در رابطه با این دستگاه می گوید: « ممکن است که این دستگاه بسیار عجیب به نظر برسد اما به ما کمک می کند تا در رابطه با یک بیماری که میلیون ها نفر را در جهان تحت تاثیر قرار می دهد ، اطلاعات خوبی به دست آوریم. در واقع این دستگاه به ما کمک می کند تا بتوانیم از گسترش نورو ویروس جلوگیری کنیم و هیچ چیز عجیب دیگری در آن وجود ندارد.»
محققان این تیم پژوهشی به این منظور یک دستگاه شبیه ساز تهوع را ساختند. این دستگاه مدلی از دهان، مری و معده را با محفظه فشار و لوله هایی که از بخش دهان یک صورتک گلی می گذرد ، نشان می دهد که می توان آن را برای زاویه استفراغ ، تنظیم کرد. صورتک در داخل یک جعبه بزرگ شیشه ای قرار دارد که محققان می توانند پرتاب استفراغ را در حالی که از بدن خارج می شود، مشاهده کنند.
با استفاده از استفراغ جعلی و باکتریوفاژ MS2 (bacteriophage MS2) که اثری بر آلوده شدن محققان در آزمایشگاه ندارند، به آزمایش متوقف ساختن نورو ویروس پرداختند. محققان دریافتند که نورو ویروس در ذرات معلق در هوا ناشی از استفراغ فرد حامل نورو ویروس بیش از اندازه ای است که بتواند افراد را به آن آلوده سازد.
قابل توجه است که در آزمایش استفراغ جعلی در آزمایشگاه ، میزان اکتریوفاژ MS2 کمتر از 0.3 درصد از استفراغ بوده اما در همین مقدار ناچیز میلیون ها نورو ویروس وجود داشته که قادر به آلوده ساختن هزاران نفر است. لازم به تاکید است که بیست ذره آلوده آن برای بیمار کردن یک فرد کافی است.
در خاتمه لازم به ذکر است که این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله PLOS ONE به چاپ رسیده و قابل دسترسی است. برای مشاهده متن کامل مقاله در مجله فوق ؛ اینجا را کلیک کنید .
No tags for this post.
