داروهای دیابت نوع دو در درمان دیابت نوع یک موثرند
به گزارش سیناپرس، داروهای موسوم به مهارکننده‌های انتقال‌دهنده سدیم-گلوکز 2 یا به اختصار SGLT2، مانند امپاگلیفلوزین، داپاگلیفلوزین، کاناگلیفلوزین و ارتوگلیفلوزین، توانسته اند تغییرات قابل توجهی را در درمان دیابت نوع دو ایجاد نمایند، اما پتانسیل آن ها برای کم کردن از مرگ و میر ناشی از دیابت نوع یک، نیاز به بررسی های بیشتر علمی داشته است.
حالا در پژوهشی که توسط مؤسسه تحقیقات پزشکی گاروان و بیمارستان سنت وینسنت سیدنی استرالیا انجام شده است، محققان اظهار داشته اند که مزایای متابولیکی مهار SGLT2 توسط داروهای فوق در مبتلایان به دیابت نوع یک، در سه برنامه کارآزمایی بالینی نشان داده شده است.
به گفته این محققان، استفاده از داروهای فوق که اساسا برای دیابت نوع دو هستند، توانسته منجر به کاهش وزن و بهبود هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک شده و خطر افزایش هیپوگلیسمی نیز نداشته است.
آن ها می افزایند: پیشتر آژانس دارویی اروپا (EMA) با تشخیص این مزایا، داروی داپاگلیفلوزین 5 میلی گرم را در مارس 2019 به عنوان یک مکمل در درمان افراد مبتلا به دیابت نوع یک دارای اضافه وزن تأیید کرده بود.
اما سازمان غذا و داروی ایالات متحده از این روش پیروی نکرد و با اشاره به نگرانی‌ها در مورد افزایش خطر ابتلا به بیماری دیگری به نام کتواسیدوز دیابتی (DKA)، به واسطه استفاده از مهارکننده‌های SGLT2، چنین استفاده ای را مجاز نشمرده بود.
مشکلات ذاتی در تحقیقات دیابت نوع یک از جمله شیوع کمتر بیماری نسبت به دیابت نوع دو، نیاز به حجم نمونه بزرگ در دوره های زمانی طولانی، نیاز به ثبت نام شرکت کنندگان با خطر قلبی عروقی بالا یا بیماری قلبی عروقی ثابت، انجام کارآزمایی های بزرگ را در خصوص چنین داروهایی چالش برانگیز کرده است.
حالا پژوهشگران استرالیایی اشاره کرده اند: با توجه به شواهد قانع‌کننده و قوی برای محافظت از قلب در دیابت نوع دو، به نظر می رسد فقدان کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بسیار بزرگ، دلیل کافی برای رد استفاده از مهارکننده‌های SGLT2 برای منافع متابولیک در دیابت نوع یک نیست.
آن ها معتقدند: بدون پشتوانه صنعت و تنظیم‌کننده‌ها و رویکردی خلاقانه برای توسعه تحقیقات و مصرف منابع، این کلاس دارویی پیشگامانه، فرصتی مناسب برای بستن شکاف مرگ و میر در دیابت نوع یک خواهد بود و ما احساس می کنیم که حل این مشکل سرمایه گذاری بسیار ارزشمندی در سلامت عمومی خواهد بود.
به گزارش سیناپرس، گفتنی است این یافته ها را نشریه Medical Journal of Australia منتشر کرده است.
ترجمه:عباس روشن بین
