اقامت چندماهه در فضا برابر با تحلیل استخوان طی ده سال است
به گزارش سیناپرس، فضانوردانی که پس از پروازهای فضایی بیش از سه ماه به زمین بازگشته اند، ممکن است حتی پس از یک سال حضور در زمین، نشانه هایی از بازیابی ناقص استخوان را نشان دهند. البته در این میان انجام تمرینات مبتنی بر مقاومت در طول پرواز فضایی ممکن است به کاهش از دست دادن استخوان کمک کند.
این مطالعه کوچک، که روی ۱۷ فضانورد بین المللی انجام شد، نشان داد در حالی که استخوان ساق پا تا حدودی بهبود می یابد، از دست دادن استخوان پایدار پس از یک سال معادل ده سال از دست دادن استخوان طبیعی مرتبط با افزایش سن در زمین است.
استیون بوید و همکارانش طی این پژوهش از ۱۷ فضانورد شامل ۱۴ مرد و ۳ زن، قبل از پرواز فضایی، در هنگام بازگشت به زمین و پس از ۶ و ۱۲ ماه پس از ماموریت، آزمایش استخوان گرفته و از ساختار اسکلتی آن ها تصویربرداری کردند. تمرکز اصلی محققان در این مطالعه روی استخوان ساق پا ران و ساعد بود تا مقاومت استخوان در برابر شکستگی، مواد معدنی استخوان در بافت استخوانی و ضخامت بافت را محاسبه کنند. نویسندگان همچنین تمریناتی مانند دوچرخه سواری، دویدن روی تردمیل و وزنه برداری را که توسط فضانوردان در حین و پس از پرواز انجام شده است، ثبت کردند.
یک سال پس از پرواز، میانگین نتایج برای ۱۶ فضانورد نشان داد که استخوان ساق پا بهبودی کامل ندارد. بر این اساس مشخص شد تراکم کل استخوان در مقایسه با سطوح قبل از پرواز 326.8 میلی گرم بر سانتی متر مکعب، به 4.5 میلی گرم در سانتی متر مکعب کاهش یافت. گفتنی است اندازه گیری ساعد در همه فضانوردان در ریکاوری ۱۲ ماهه نسبت به قبل از پرواز تفاوتی نداشت.
به گزارش سیناپرس، نویسندگان همچنین مشاهده کردند فضانوردانی که در ماموریت های طولانی تر از شش ماه (در مجموع هشت فضانورد) بودند، به طور قابل توجهی بازیابی استخوان کمتری داشتند. در فضانوردانی که در ماموریت‌های بیش از شش ماه حضور داشتند، میانگین بار شکست استخوان ساق پا پس از یک سال نسبت به قبل از پرواز 333.9 نیوتن کاهش یافت، در حالی که در فضانوردانی که در مأموریت‌های کوتاه تر از شش ماه (نه فضانورد) بودند، بار شکست به 79.9 نیوتن کاهش یافت.
گفتنی است، تفاوت‌های مشابهی برای تراکم کل مواد معدنی استخوان در استخوان ساق پا یافت شد. در مجموع، ۹ نفر از فضانوردان (هفت نفر از ماموریت های طولانی) پس از ۱۲ ماه به طور کامل تراکم کل استخوان ساق پا را بازیابی نکردند.
به گزارش سیناپرس، در خاتمه گفتنی است در تمام فضانوردان، آنهایی که مقادیر بیشتری از تمرینات با وزنه در حین پرواز را انجام دادند، نسبت به تمرین فردی قبل از پرواز، به عنوان بخشی از کسانی که تراکم استخوان درشت نی را بازیابی کردند، شناسایی شدند. نویسندگان پیشنهاد می کنند که علاوه بر روتین های ورزشی که در حال حاضر استفاده می شود، یک تمرین مبتنی بر مقاومت پرش که بارهای دینامیکی با ضربه بالا را روی پاها ایجاد می کند، ممکن است به جلوگیری از تحلیل استخوان و تقویت تشکیل استخوان در مأموریت های فضایی کمک کند.
مترجم: زهرا همراز
منبع: natureasia
