شناسائی باکتری زخم معده در مرد یخی

تیمی از پژوهشگران به سرپرستی آلبرت زینک ، پزشک متخصص آسیب شناس با گرایش Paleopathology و فرانک مایزنر که یک متخصص میکروبیولوژی است ، با مطالعه بقایای مومیائی مشهور مرد یخی یا اوتزی موفق به شناسائی و استخراج نوعی باکتری موسوم به Helicobacter pylori  شدند که در معده این مرد 8 هزار و 500 ساله وجود داشت . موضوع فوق از این نظر دارای اهمیت است که در حال حاضر بیش از نیمی از مردم جهان در معده خود این باکتری را دارند و به گفته پزشکان ، حضور این باکتری ، اصلی ترین دلیل ایجاد بیماری هایی مانند ورم معده و زخم معده است .

دانشمندان  باکتری Helicobacter  را از معده این مومیائی استخراج کرده و موفق به بازسازی ساختار ژنتیکی یک نمونه از باکتری Helicobacter pylori   با 5 هزار و 300 سال قدمت شدند .

در مطالعات اولیه مشخص شده بود که مخاط معده این مومیائی باستانی به طور کامل از بین رفته است و به همین دلیل احتمال شناسائی و مطالعه باکتری های معده در نمونه فوق تصور نمی شد . فرانک مایزنر در رابطه با این موضوع اعلام کرد :  ما زمانی قادر به حل این معما شدیم که ایده استخراج دی ان ای از بافت معده این مومیائی ارائه شده و تیم پژوهشی ما موفق به انجام این امر شد . در ادامه ما توالی ژنوم  باکتری فوق  را از این نمونه ها استخراج کرده و موفق به بازسازی ساختار ژنتیکی یک نمونه از باکتری Helicobacter pylori   با 5 هزار و 300 سال قدمت شدیم .  جالب است که ما در مطالعات خود همچنین موفق به شناسائی واکنش بدن این مومیائی نسبت به حضور باکتری فوق شده و پروتئین هایی مشابه نمونه هایی که بدن انسان های امروزی در مواجهه با این باکتری تولید می کنند در بدن اوتزی به دست آمد .

ترسیم ساختار این باکتری های قدیمی موجب شد تا سوالات متعددی در ذهن دانشمندان شکل بگیرد . به همین دلیل نیاز به انجام پژوهش ها و مطالعات بیشتری وجود داشته و شناسائی و درک صحیح روند تکامل باکتری های موجود در بدن انسان می تواند دانشمندان را در کشف بهتر روند تکامل انسان یاری دهد .

مومیائی مرد یخی یا اوتزی ، نمونه منحصر به فردی از مومیائی های طبیعی در جهان است که در حدود 5 هزار و 300 سال قدمت دارد . این مومیائی یک منبع مطالعاتی ارزشمند برای مطالعه ژنتیک انسانی و تکامل آن محسوب می شود .

گفتنی است  یکی از انواع مومیائی طبیعی در دنیا مومیائی های یخزده است که نمونه های آن در سراسر دنیا و در مناطق سرد و به ویژه کوهستانی یافت شده است. در این میان اما قدیمی ترین انسان مومیائی شده به صورت طبیعی ، مردی است که در دوران نوسنگی در کوه های اوتزال کشته شده و جسد او در شرایط یخزده برای هزاران سال کاملا سالم باقی ماند. سالم بودن بافت ها و لباس جسد طوری بود که وقتی در سال 1991 دو کوهنورد آلمانی به نام های هلموت و اریکا سیمون  در ارتفاع 3210 متری از سطح دریا با آن برخورد کردند، به گمان اینکه این جسد متعلق به یک کوهنورد دیگر است که به تازگی در این محل کشته شده ، پلیس جنائی را در جریان امر قرار دادند و تنها پس از انجام مطالعات اولیه توسط پلیس برای پیدا کردن سرنخ های قتل ، مشخص شد که صحنه قتل چندین هزار سال قدمت دارد .

در حال حاضر اوتزی و بقایای یافت شده در کنار وی در مجموعه ای مخصوص و پیشرفته که صرفا جهت نگهداری این مومیائی در شرایط خاص طراحی شده است در موزه تیرول ایتالیا نگهداری می شود . در این موزه نمونه بازسازی شده صورت و چهره واقعی مرد یخی نیز در کنار مومیائی به نمایش گذاشته شده است  . با توجه به اهمیت یافته جدید از یکسو و تازه ماندن بافت ها و اعضا و جوارح جسد از سوی دیگر این مومیائی می توانست اطلاعات بسیار ارزشمندی از دوره نوسنگی اروپا به دانشمندان ارائه کند. از همین رو مومیائی مرد یخی مورد مطالعه کامل باستان شناسان قرار گرفته و مشخص شد وی  در هنگام مرگ چهل و پنج سال سن داشته  و  دارای یک متر و شصت و پنج سانتیمتر قد و وزن پنجاه کیلوگرم بوده  است .

البته باید اشاره کرد که وزن مومیائی در هنگام پیدا شدن به دلیل یخزدگی و تحلیل بافت ها و از دست دادن آب ، تنها نزدیک به چهارده کیلو گرم بود . عکسبرداری های اشعه ایکس و آزمایشات نشان می داد که اوتزی برای آخرین بار در حدود هشت ساعت پیش از مرگش مقداری غذا شامل گوشت بز کوهی و غلات به همراه میوه خورده بود . در شانه چپ مومیائی یک سر تیر  مسی وجود داشت که وی تلاش کرده بود آن را از بدنش خارج کند و در نتیجه میله آن بیرون آمده و سرتیر در جای خود باقی ملنده بود  و دلیل مرگ وی نیز خونریزی ناشی از جراحت های وارده و ضربه شدیدی که به جمجمه اش برخورد کرده بود ، تشخیص داده شد . البته آنالیز خنجر و تبر وی نشان می دهد که اوتزی پیش از مرگش حداقل دو نفر از مهاجمان را از پای درآورده بود .

جهت بازدید مجازی از این مومیائی و همچنین دیدن تصویر بازسازی شده وی می توانید به آدرس اینترنتی موزه ؛ مراجعه کنید . برای ورود به سایت موزه فوق اینجا را کلیک کنید .

منبع

No tags for this post.