هورمون‌ها، مقصر پرخوری و پرخوابی هستند
پرخوری و پرخوابی را می‌توان ازجمله مشکلات اساسی بسیاری از افراد دانست که می‌تواند زندگی آن‌ها را مختل کند. شاید شناخت دلیل اصلی رفتارهایی که منجر به پرخوری یا پرخوابی می‌شوند بتواند رفتارهای منجر به این عادات را کنترل کرده و از تبعات بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی ناشی از آن بکاهد.
تیمی از پژوهشگران به سرپرستی پرفسور علی گولر (Ali Güler) استاد رشته زیست‌شناسی در دانشگاه ویرجینیا در بررسی‌های خود دریافتند موش‌های آزمایشگاهی که رژیم غذایی قابل‌مقایسه با شرایط زندگی در طبیعت را ازنظر کالری و چربی‌ها دنبال کرده و فعالیت‌های فیزیکی و بدنی عادی داشتند، وزن مناسب خود را حفظ کردند درحالی‌که موش‌هایی که رژیم‌های غذایی پرکالری و چربی و شیرینی‌ها را دنبال می‌کردند، در تمام ساعات روز؛ به میان وعده تمایل داشته و چاق شدند.
در این بررسی‌ها مشخص شد که هورمون دوپامین نقش بسیار مهمی در تمایل به پرخوری ایفا کرده و ترشح این هورمون در مغز نشانه‌هایی را ایجاد می‌کند که جانور به خوردن ترغیب می‌شود و در صورت کنترل این ماده، حتی در صورت در دسترس بودن مواد غذائی پرکالری، موش‌ها پرخوری نکرده و چاق نمی‌شوند.
پرفسور گولر در این رابطه گفت: «ما نشان داده‌ایم که سیگنال‌ها و نشانه‌های دوپامین در مغز، رفتارها و عادات بیولوژیکی شبانه‌روزی را کنترل کرده و منجر به علاقه‌مندی برای مصرف غذاهای پرانرژی بین وعده‌های غذایی شده و به‌این‌ترتیب در ساعاتی که به‌طورمعمول غذایی نمی‌خوریم، علاقه به خوردن مواد غذایی پرکالری در ما پدید می‌آید. از سوی دیگر این هورمون می‌تواند موجب افزایش تمایل به خواب و پرخوابی شود که ترکیب این دو عامل با یکدیگر می‌تواند بسیار خطرناک باشد.»
از سوی دیگر باید توجه داشت که طی 50 سال گذشته رژیم غذایی انسان به طرز چشمگیری تغییر کرده است و ما امروزه به میزان زیادی از غذاهای فرآوری شده مصرف می‌کنیم و همچنین به‌راحتی و در هر ساعت از شبانه روزبه انواع غذاهای پرکالری، فست فودها و … دسترسی داریم.
بسیاری از این مواد غذایی سرشار از قند، کربوهیدرات‌ها و کالری هستند و این موضوع باعث می‌شود رژیم غذایی ناسالمی را به‌طور منظم مصرف کرده و به‌این‌ترتیب یک عادت غذایی ناسالم طی سال‌های طولانی ایجاد شود.
پژوهشگران این تیم تحقیقاتی در خاتمه اعلام کردند که بسیاری از بیماری‌ها از قبیل مشکلات قلبی و عروقی که بر سلامت انسان تأثیر جدی می‌گذارند با چاقی بدتر می‌شوند و این امر نیاز به مراقبت‌های پزشکی بیشتر و هزینه‌ها و مراقبت‌های بهداشتی بالاتر برای افراد و جامعه را در پی دارد.
کارشناسان امیدوارند با شناخت دقیق نقش دوپامین در ایجاد علاقه به پرخوری و پرخوابی، بتوان این معضل مهم زندگی انسان مدرن را کنترل کرد.
مترجم: فاطمه کردی
No tags for this post.
به نظر من پرخوری ی عادت مغزی است حاله که همه اینهاهم میتونن نقش بسزایی داشته باشند
سپاس از گزارش‌های خوبتون