تیره قاشق واش(Alismataceae) با نام علمی(water plantain) گیاه علفی آبزی است. پهنک برگ ها تخم مرغی و به طول 5/ 2 تا ۲۰ سانتی متر، به عرض 5/ 0 تا ۱۰ سانتی متر، با قاعده دایره ای یا قلبی هستند. گل آذین نیز خیلی بلندتر از برگ هاست. گاهی شامل تا ۶ چرخه از شاخه های فراهم و گل ها. برگ ها نیز سر نیزه ای و چندین عدد در هر چرخه هستند.
همچنین دمگل ها به طول تا ۲ سانتی متر، کاسبرگ ها تخم مرغی و به طول ۲ میلی متر، گلبرگ ها تخم مرغی و به طول ۴ میلی متر و سفید، پرچم ها هم اندازه کاسبرگ ها، فندقه ها تخم مرغی و به طول 5/2-۲ میلی متر، با نوکی کوچک تشکیل شده از خامه پژمرده ماندنی و با ۱-۲ شیار در سطح پشتی هستند.
پراکندگی: این گیاه در ایران(مازندران، گیلان، آذربایجان )، عراق، تالش، پاکستان، اروپا، بکار می رود. از برگ های آن در طب سنتی شمال و شرق آفریقا، آسیای معتدله استفاده می شود.
مصارف و کاربردها
پودر ریشه این گیاه برای معالجه گزیدگی سگ هار بکار می رود. اسید استخراج شده از آن برای معالجه کزاز، گزیدگی ناشی از سگ هار و احتقان سینه که منجر به فلج کامل مریض می شود بکار می رود. از برگ های آن در طب سنتی (Homoeopathy) استفاده می شود. گیاه تازه برای دامها (گوسفند، اسب و گاو) سمی است. برگ های آن به عنوان دارو بکار می رود و ادرار آور و معرق بوده و در درمان سختی دفع ادرار و امراض ادراری و به عنوان ضد زهرمار نیز مصرف می شود.
* دكتر مجيد قربانی نهوجی، عضو هیات علمی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی
No tags for this post.