بی اشتهایی تنها یک اختلال روانی نیست

در یک تحقیق 6 ساله جامع، که محققانی از 100 موسسه در سراسر جهان در آن مشارکت داشتند دانشمندان کشف کردند 8 ژن، نقش بسیار مهمی در اختلال بی اشتهایی دارند که این امر نشان می دهد منشا آن علاوه بر مشکلات روانی، به متابولیسم بدن نیز ارتباط دارد است.

تحقیقات قبلی توسط برخی از اعضای همین تیم، زمینه را برای یافته های تازه فراهم کرده بود؛ این تیم در سال 2017 بر  اساس  3500 مورد بی اشتهایی و تقریبا 11 هزار شرکت کننده در گروه کنترل، نخستین مکان ژنتیکی مرتبط با این اختلال را کشف کرده بودند.

اکنون در این تحقیق جدید، روانشناس بالینی «سینتیا بالیک» از دانشگاه کارولینای شمالی که مدیریت آن آزمایش را بر عهده داشت ، با یک مطالعه سراسری ژنوم (genome-wide association study) تحقیق خود را ادامه داده و نتایج آن می تواند ما را به بازنگری در بسیاری از فرضیه های کنونی درباره اختلال بی اشتهایی وادار کند.

متخصص ژنتیک روانی «جروم برین» از دانشگاه کینگز کالج لندن که یکی از اعضای این تیم است ، می گوید: ناهنجاری های متابولیک که در بیماران دچار بی اشتهایی دیده شد، اغلب به گرسنگی نسبت داده می شود اما تحقیق ما نشان می دهد که مشکلات متابولیک ممکن است همچنین به پیشرفت این اختلال کمک کند.

به علاوه تحلیل های ما نشان می دهد که عوامل متابولیک می تواند نقشی مهم به اندازه تاثیرات صرفا روانی داشته باشد. محققان در این مطالعه دی ان ای 16هزار و 992 نفر مبتلا به بی اشتهایی را تحلیل کردند و آن را با اطلاعات ژنتیکی 55 هزار و 525 فرد سالم مقایسه کردند.

آنها به دنبال تغییرات ژنتیکی بودند که می تواند مربوط به این بیماری باشد که مدت هاست به عنوان بیماری که بیشترین میزان مرگ و میر نسبت به سایر اختلالات ذهنی را دارد، شناخته می شود.

به گفته محققان،برای درمان چنین بیماری خطرناکی هنوز راهی طولانی در پیش داریم چون هنوز علل آن به خوبی شناخته شده نیست و با اینکه درمان های فعلی می تواند کمک کننده باشد و داروها می تواند برخی از علایم مربوطه را تسکین دهد اما هنوز درمان تضمینی برای همه افراد وجود ندارد و بازگشت بیماری شایع است.

«نیکولاس مارتین» اپیدمیولوژیست ژنتیک از موسسه تحقیقات پزشکی برگهوفر در استرالیا به ای بی سی نیوز گفت: آنچه ما انتظار داشتیم این بود که ژن هایی را پیدا کنیم که از نظر جنبه های روانی و پزشکی این بیماری بسیار پیچیده هستند.

وی افزود: اما آنچه ما را شگفت زده کرد این یافته است که به نظر می رسد این بیماری ارتباط شدیدی با متابولیسم هم دارد.

در مجموع این تیم 8 نوع  ژن مرتبط با بی اشتهایی را کشف کردند. برخی از آنها با اختلالات روانی مانند اختلال وسواس اجباری، افسردگی، خشم و اسکیزوفرنی هم مرتبط است اما با کارکرد متابولیک بدن مانند توانایی در سوخت و ساز چربی و قند هم ارتباط دارد.

با آنکه ماهیت این ارتباط بین کارکردهای متابولیک و بی خوابی هنوز روشن نشده است این یافته ها نشان می دهد مسائل  مربوط به متابولیسم می تواند پیش زمینه زیستی برای این اختلال به وجود بیاورد که دانشمندان قبلا آن را به درستی درک نکرده بودند.

نویسندگان در مقاله خود نوشته اند: ما با احتیاط یادآور می شویم که این نتایج نخستین نشانه های مسیرها، بافت ها و انواع سلول های خاص که ممکن است در خطر ژنتیکی اختلال بی اشتهایی نقش داشته باشد را نشان می دهد.

اختلال اساسی در سوخت و ساز ممکن است به مشکل استثنایی کمک کند که افراد مبتلا به بی اشتهایی(حتی پس از تغذیه مجدد پس از درمان) در حفظ توده بدنی سالم خود دارند.

مارتین می گوید: ما 8 ژن  نخست را کشف کرده ایم اما می دانیم صدها ژن دیگر هم هست که باید کشف شود و  با نشان دادن نقشی که علم ژنتیک در بی اشتهایی بازی می کند ما باید بتوانیم عوامل باقیمانده مربوط به این اختلال در بیماران و خانواده های آنان را حذف کنیم.

نتایج این تحقیق در Nature Genetics گزارش شده است.

مترجم: محسن حدادی

 

  

No tags for this post.