واقعیت این است که در خانواده‌هایی که بچه کوچک دارند فر صت بازی مستقیم والدین با کودک به دلیل مسائل مالی، کاری و دیگر عوامل، محدود است. بهینه‌سازی کیفیت این زمان محدود، مهم است.
بر اساس مقاله‌ای که در پایگاه اینترنتی JAMA Pediatrics منتشر شد، «آنا سوسا» استاد دانشگاه آریزونای شمالی و همکارانش بر روی 26 زوج دارای نوزادان بین 10 تا 16 ماهه آزمایشی را انجام دادند. این محققان مستقیما زمان بازی والدین با نوزادان را تحت نظر نگرفتند زیرا این کار در منزل آنها انجام می شد. آنها برای ضبط صدا از ضبط صوت استفاده کردند.
به شرکت‌کنندگان سه دسته اسباب‌بازی داده شد، اسباببازیهای الکترونیکی (لپ تاپ کودک، یک مزرعه سخنگو و یک موبایل کودک)؛ اسباب بازی های سنتی (پازل چوبی، جورچین و مکعبهای لاستیکی عکسدار)؛ پنج کتاب با تصاویر حیوانات مزرعه، شکلهای مختلف و رنگ آمیزی.
نتایج تحقیق نشان داد که در حین بازی با اسباببازیهای الکترونیک، نسبت به زمانی که کودکان با اسباب بازی های سنتی یا کتاب بازی می کردند، بزرگسالان کلمات کمتری بیان می کردند، کمتر تبادل کلامی داشتند، عکس العمل‌های کمتری داشتند و کمتر از کلمات مربوط به آن فعالیت استفاده می‌کردند.
کودکان همچنین ضمن بازی با اسباببازیهای الکترونیک نسبت به زمان استفاده از کتاب کمتر صداسازی کردند.نتایج همچنین نشان می دهد که والدین در حین بازی با اسباب‌بازی های سنتی نسبت به زمان بازی با کتاب، کلمات کمتری استفاده می کردند.
نویسندگان مقاله معتقدند که نتایج این تحقیق، بیشترین تفاوتها را بین اسباب بازی های الکترونیک و کتاب و سپس بین اسباب بازی های الکترونیک و اسباب بازی‌های سنتی نشان داد.
این تحقیق، محدودیت‌های مهمی از جمله تعداد کم آزمایش شوندگان و شباهت نژادی و جایگاه اجتماعی و اقتصادی آنها دارد.
نتایج این تحقیق، مبنایی برای منصرف شدن از خرید اسباب‌بازی های الکترونیک که آموزشی خوانده می شوند و بسیار گران هستند، فراهم می کند. این نتایج، شاهد دیگری را به شواهد گسترده درباره سودمندی بالقوه کتاب خوانی برای کودکان از سنین کم اضافه می کند. همچنین ثابت می‌کند بازی با اسباب بازی های سنتی می‌تواند به تعامل ارتباطی کمتری از زمان کتاب خواندن برای کودکان بینجامد.
اما این تحقیق نشان می دهد که اگر تاکید روی ارتقای تعامل ارتباطی بین نوزاد و والدین باشد، هم بازی با اسباب بازی های سنتی و هم کتاب خوانی می تواند به عنوان فعالیت های کمک کننده به زبان آموزی، ترویج و تشویق شود در حالی که باید از بازی با اسباببازیهای الکترونیک اجتناب شود.
اهمیت جلب توجه کودکان
دکتر «جنی رادسکی» استاد دانشکده پزشکی دانشگاه میشیگان در مقاله‌ای درباره این تحقیق می‌نویسد: اسباب بازی‌های الکترونیک که نور و صدا تولید می‌کنند با فعال کردن واکنش جهت یابی کودکان، در جلب توجه آنها بسیار موثر است.
این واکنش اولیه، ذهن را مجبور می‌کند تا بر محرک‌های شنیداری یا دیداری جدید تمرکز کند. مطالعه‌ای که سوسا انجام داده نشان می‌دهد که این اسباب بازی‌ها می‌توانند کاری بیش از جلب توجه کودکان انجام دهند. آنها ممکن است ارتباط کلامی والدین با کودک را کم کنند. این امر چه اهمیتی دارد؟
صحبت والدین در حین بازی، کارکردی بیش از یادگیری زبان دارد. این امر زمینه فراگیری مهارت های خواندن و نوشتن آنها را فراهم می کند؛ به آنها نقش آفرینی را آموزش می دهد، به والدین امکان می دهد مراحل پیشرفت و تقلای کودک خود را زیر نظر بگیرند و به آنها مهارت‌های اجتماعی مثل نوبت گرفتن و پذیرش حق تقدم دیگران را می‌آموزد.
البته تعاملات کلامی تنها بخشی از این داستان است. آنچه در این تحقیق نادیده گرفته شده این امر است که تعاملات غیر کلامی که منبع مهمی برای مهارت های اجتماعی و احساسی هستند چگونه در انواع اسباب بازی ها تغییر پیدا می کند.
هر پیشرفت دیجیتالی باید در خدمت هدفی روشن باشد تا کودک را نه تنها با اسباب بازی یا اپلیکیشن درگیر کند بلکه باید این تعامل را به دیگران و دنیای پیرامون آنها هم منتقل کند تا آنچه را یادگرفته اند معنادار و قابل تعمیم بسازد. دستگاه های دیجیتال، قابلیت زیادی در درگیر کردن کودکان – بویژه کودکان با آستانه احساسی بالاتر- در بازی دارد. اما مهم است که کودک چنان محو بازی با این اسباب بازی ها نشود که از تعامل با دنیای واقعی به دور بیفتد.
ممکن است برخی اسباب بازی‌ها به خاطر رنگ و لعاب، فروش بیشتری داشته باشند اما می توانند باعث آسیب دیدن مهارتهایی ارزشمند در کودکان شوند.
مترجم: محسن حدادی
No tags for this post.