شکست آزمایش چتر نجات بشقاب پرنده ناسا
به گزارش ایرنا از پایگاه اینترنتی ساینس، این بشقاب پرنده ناسا قرار است انسان را در سال 2035 به مریخ ببرد.امید می رود این بشقاب پرنده که سرعت گیر مافوق صوت با تراکم پایین (LDSD) نامیده می شود روزی به صورت یک ترمز مافوق صوت عمل کند تا بتواند انسان را بر سطح مریخ فرود آورد.در آزمایش روز دوشنبه این بشقاب پرنده بر فناوری ترمز آن تمرکز داشت.
این آزمایش با امید کسب موفقیت های بیشتر در مورد چتر نجات این بشقاب پرنده که قرار است روزی به کاهش سرعت آن برای فرود بر مریخ کمک کند ، صورت می گیرد.در این آزمایش چتر نجات مافوق صوت این بشقاب پرنده که دوباره طراحی شده اند، آزمایش می شود.این چتر سال گذشته در جریان فرود این بشقاب پرنده با سرعت سه هزار مایل در ساعت پاره شد.
اکنون این چتر نجات مافوق صوت، تغییر شکل یافته ، تقویت و بزرگ شده است.اما در آزمایش دیروز این چتر نجات که قرار بود به فرود آرام بشقاب پرنده کمک کند در فضای خلاء پاره شد.اوایل روز دوشنبه یک بالن بزرگ این بشقاب پرنده را به ارتفاع 120 هزار فوت (36 هزار و 600 متری) بالای هاوایی رساند؛ این ارتفاع سه برابر ارتفاعی است که یک هواپیمای مسافربری اوج می گیرد.
این بشقاب پرنده ساعت 5:35 دقیقه بعد از ظهر به وقت شرق آمریکا از این بالن جدا شد و توسط یک موشک تقویت کننده، سرعت آن به Mach 4 که چهار برابر سرعت صوت است در ارتفاع 180 هزار فوتی (54 هزار و 860 متری) رسید،اما بلافاصله زمانی که قرار بود چتر نجات برای کاهش سرعت این بشقاب پرنده به کار افتد، این چتر نتوانست درست مستقر شود و در حین باز شدن پاره شد.
این بشقاب پرنده که دیگر چتر نجاتی برای کاهش سرعت خود نداشت، فرود سختی در اقیانوس آرام در حوالی هاوایی داشت.این چتر نجات که به عنوان بزرگترین چتر نجات جهان توصیف می شود، دو برابر چتر نجاتی است که کاوشگر کیوریستی را با خود به مریخ برد.
LDSD یک بالن دونات شکل دارد که در حین فرود در اتمسفر یک سیاره مقاومت اتمسفری ایجاد می کند و بعد چتر نجات مافوق صوت آن باز می شود و سرعت این بشقاب پرنده را برای فرودی بی خطر ، هر چه بیشتر کاهش می دهد.
