گنجینه ای که آمله نام دارد

کتب طب سنتی گیاهان فراوانی را برای درمان انواع و اقسام بیماری‌ها معرفی کرده اند که هر کدام برای خود ویژگی‌های منحصر به فردی دارد و تاثیرگذاری بی نظیری را در درمان بیماری‌ها به نام خود ثبت کرده است. یکی از این گیاهان دارویی که در کتب سنتی به آن اشاره شده و ویژگی های خارق العاده ای در درمان بسیاری از بیماری ها دارد، آمُله است.

میوه این گیاه طعمی تلخ و گس دارد و پوست نازک آن مشابه آلوچه و به اندازه گردو است. این گیاه طبیعتی سرد و خشک دارد. میوهٔ این درخت در زمره اندام دارویی این گیاه بوده و اسانس، روغن ثابت و ویتامین C جزء ترکیبات شیمیایی آن است. از این گیاه دارویی در درمان سوءهاضمه، ضعف و بی قوگی استفاده می‌شود. ضمن اینکه، این میوه تقویت کنندهٔ قلب و ذهن است.

آمُله، دارویی است قابض و سرد مزاج و مقوی ذهن و مقوی قلب؛ ابوعلی سینا آمله را یکی از دارو‌های خوب قلبی معرفی کرده است.

در زمان قدیم که مردم چیزی به عنوان میکروب را نمی شناختند، از روی تجربه، این دارو را حافظ الاعضاء می نامیدند. محققان اکنون به این نتیجه رسیده اند که این دارو مقاومت بدن را در برابر ویروس‌ها و باکتری‌ها و سایر میکروب‌ها زیاد می کند.

همچنین، این گیاه دارویی، اشتها آور بوده و استفراغ را قطع می‌کند. قطع کننده اسهال‌های گرم مزاج و کهنه و تقویت کننده چشم است. ضمن اینکه ضعف چشم و دل پیچه را نیز را برطرف می کند.

در کتاب های قدیمی طب سنتی آمده است که میوه آمله رطوبت روده و معده را خشک می‌کند، برای رفع نیسان و فراموشی و فلج و مالیخولیا نیز بسیار مفید است.

مونا غیاثی یکتا_پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی

No tags for this post.