کودکانی که قربانی بازی‌های رایانه‌ای می‌شوند
متاسفانه خیلی از والدین تصور می‌کنند، در اختیار قرار گرفتن وسایل ارتباطی در سنین خیلی پایین می تواند به تقویت هوش کودک‌شان کمک کند. این در حالی است که استفاده بیش از حد وسایل ارتباطی می تواند اعتیاد آور باشد و پیامدهای جسمی و روحی زیادی برای کودکان به همراه بیاورد.
آفرین رحیمی موقر، رییس مرکز ملی مطالعات اعتیاد در این خصوص به فارس گفت: اعتیاد به بازی‌های کامپیوتری می‌تواند از سن سه سالگی شروع شود و در نوجوانی به اوج خود برسد. در پسرها استفاده از بازی‌های کامپیوتری بیشتر است و دخترها، بیشتر سراغ شبکه‌های اجتماعی می‌روند.
این استاد روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران به آسیب‌های استفاده از بازی‌های کامپیوتری و فضای مجازی اشاره کرد و افزود: اعتیاد به بازی کردن به خودی خود بیماری است؛ یعنی اعتیاد بر اساس تعریفش باعث می‌شود فرد بیش از اندازه به آن موضوع توجه کند و از فعالیت‌های فیزیکی معمولا می زند و از موارد مورد علاقه و مورد تعهدش حذف می‌کند تا به بازی کردن بپردازد.
وی اظهارداشت: در بچه‌ها و نوجوانان مشکل سلامتی جسمی هم پیش می‌آید و خیلی وقت‌ها از خوابشان می‌زنند و حتی ممکن است از خوراک شان بزنند تا به بازی بپردازند و یا در جاهای نامناسب مثل زمانی که از خیابان رد می‌شوند همجنان به بازی کردن مشغول باشند و خطراتی برای آنها ایجاد شود.
برای رهایی از این قضیه چه باید کرد؟
اعتیاد به بازی‌های کامپیوتری در کودکان می تواند همراه با پیامدهای زیادی باشد. افزایش خشونت در کودکان از جمله آنهاست.
دکتر سیما فردوسی، روان شناس در این خصوص به سیناپرس گفت: بعضی از بازی های کامپیوتری دارای صحنه های خشن است که باعث افزایش هیجان کودکان می‌شود. این کودکان هیجان زده شده اما باید بنشیند و بازی اش را ادامه دهند. بازی هایی که سرعت و حرکت در دنیای مجازی (نه حقیقی) دارند.
عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی افزود: البته من نمی خواهم بگویم تمام بازی های دیجیتالی بد است اما نباید در این بازی‌ها افراط کنیم. خانواده ها باید قانون و مقررات داشته باشند. آنها باید ساعت‌هایی مخصوصی را به فرزندانشان اجازه بازی بدهند نه اینکه کودک 24 ساعت هیچ کاری جزء بازی کردن انجام ندهد. متاسفانه در حال حاضر بازی های فکری- حقیقی به نوعی کنار رفته اند. این نوع بازی ها و این نوع ابزارها، انسان ها را کم کم به غار تنهایی خوشان سوق می دهد. به طوری که هر فردی گوشه ای می‌نشیند و با موبایل و لپ تاپش کار می کند.
این کارشناس امور خانواده در صدا و سیما اظهارداشت: آموزش و پرورش، خانواده ها، صدا و سیما، رسانه ها همه وظیفه دارند که محرک های قوی و هیجان آور این افراد را بررسی و جایگزین شبکه های اجتماعی و بازی های دیجیتالی کنند. مثلا والدین باید سعی کنند از ورزش هایی که هیجان و سرعت دارد، بیشتر استفاده کنند. فضای خانه شان زیاد سرد نباشد. رفت و آمد بیشتری با سایران داشته باشند. مناسبت هایشان با دوستان و اقوام شان را بیشتر کنند. جدا از برگزاری جشن های خانوادگی و جشن های ملی و مذهبی نیز باید بسیار بزرگ و شاخص شوند.
این مدرس آموزش خانواده در سازمان آموزش و پرورش بیان کرد: ما باید جایگزین مناسبی برای این فضاهای دیجیتالی و انگیزه ها و محرک های خیلی قوی و هیجان انگیز برای کودکان و نوجوانان مان به وجود بیاوریم تا آنها شاد و خوشحال شوند و عملکرد مغزی شان طوری شود که باعث یادگیری آنها در سطح بالاتر شود.
این عضو سازمان نظام روان شناسی در پایان گفت: دست اندرکاران این موضوع باید اتاق فکری تشکیل بدهند و بررسی کنند که چگونه از همان سطح ابتدایی از مدارس و مهد کودک ها این هیجان های مثبت را در افراد به وجود بیاورند تا کودکان به جای کم تحرکی و یک جا نشستن و تنبلی، افزایش وزن و کسب هیجان از طریق گوشی موبایل به سمت محرک ها سوق پیدا کنند.
گزارش: فرزانه صدقی
No tags for this post.
