علم باید در افق جامعه قرار داشته باشد
علم یک تلاش جهانی است که در بسیاری جهات بر آسایش و ثبات تأثیر می‌گذارد، بنابراین هر چیزی که به سرمایه‌گذاری علمی در یک کشور آسیب وارد کند، تاثیر خود را در سطح بین‌المللی نشان خواهد داد.
هیچ‌کس آسیب‌های جانبی که ممکن است به علم وارد شود را نمی‌خواهد، اما این بدان معنا نیست که این اتفاق نخواهد افتاد. حفظ برنامه افق 2020 و برنامه‌ریزی افق اروپا اقداماتی است که به‌طور واضح بااراده صحیح سیاسی امکان‌پذیر است. در این مسئله صدای ملی انگلستان و جهانی باید قوی‌تر باشد تا نشان دهد که علم یک اولویت مهم است و بدون توجه به وضعیت 29 مارس، امر خطیر علم نباید قربانی سقوط سیاسی شود.
همان‌طور که انگلستان به سمت مهلت 29 مارس برای برکسیت (Brexit) یا خروج این کشور از اتحادیه اروپا نزدیک می‌شود، جهان نیز دچار تشویش می‌شود. به نظر می‌رسد در موارد مطرح‌شده و مندرج در برکسیت و روند خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، علم و تأثیرات این تحولات در دنیای علم کمتر موردتوجه قرارگرفته است زیرا این قرارداد بیشتر یک قرارداد سیاسی محسوب شده و معمولاً علم موضوع موردعلاقه سیاستمداران به شمار نمی‌رود. بنابراین، انگلستان برنامه‌ای برای حفظ علم ندارد. همه‌کسانی که درباره آینده علم نگران بوده و به اهمیت آن توجه دارند، نیاز به یک انتقال آرام به این جریان دارند، چه این معامله انجام گیرد، چه نگیرد، شرایط باید به گونه ای تداوم یابد که علم انگلستان و علم جهانی قربانی تصادفی این جریان نباشد زیرا سیاست علمی و روند علم انگلستان همواره بر پیشرفت انترناسیونالیسم (فراملی گرایی) اثر گذاشته است.
در حال حاضر بسیاری از پژوهشگران، اساتید واعضای جامعه آکادمیک انگلستان در مؤسسات آموزش عالی اتحادیه اروپا حضور دارند. انگلستان استعدادهای زیادی در سراسر جهان برای یادگیری و همکاری در این زمینه صادر کرده است. خروج انگلستان از اتحادیه اروپا، به میزان کمی از سوی جامعه علمی این کشور موردحمایت قرارگرفته است. در حال حاضر شش هفته تا برکسیت باقی‌مانده که ممکن است در جریان آن علم، آسیب‌های جانبی را براثر سیاست بسیار پیچیده برکسیت متحمل شود.
این امر به توانایی انگلستان برای همکاری و دسترسی به منابع بسیار ارزشمند طرح‌های تحقیقاتی اتحادیه اروپا آسیب می‌رساند و پیامی را نشان می‌دهد که درست یا نادرست، عمدی یا غیرعمدی می‌گوید که انگلستان دیگر، آن کشور باز و پذیرا که همیشه بوده، نخواهد بود.
این سناریو انگلستان را به‌طور مؤثر در جریان افق 2020 (Horizon 2020) جایی که محققان همچنان به‌راحتی در میان کشورها برای مشاغل و همکاری فعالیت می‌کنند، قرار می‌دهد. افق 2020 بزرگ‌ترین برنامه تحقیق و نوآوری اتحادیه اروپا است که تاکنون طرح ریزی شده و از سال 2014 تا 2020 میلادی تقریباً 80 میلیارد یورو هزینه برداشته است. قابل‌توجه است که خروج انگلستان از اتحادیه اروپا بدون معامله ممکن است دسترسی این کشور به 3/1 میلیارد یورو بودجه علمی را که هرساله از طریق این برنامه دریافت می‌کند، به خطر بیندازد.
در اینجا این سؤال مطرح می‌شود که افق اروپا (Horizon Europe) چه هزینه‌های علمی اتحادیه اروپا را برای حدود 100 میلیارد یورو در بین سال‌های 2021 تا 2027 افزایش خواهد داد؟ به نظر می‌رسد انگلستان باید برای درازمدت نزدیک‌ترین رابطه خود را با افق اروپا حفظ کند و رویکردی منطقی نسبت به مهاجرت در نظر بگیرد تا بتواند پیشرفت‌های علمی را هموار سازد. به این معنا که انگلستان برای محققان خارج از کشور که مشاغل یا کمک‌های مالی دارند، باید امکاناتی را فراهم سازد که بتوانند با خانواده‌ها و اعضای تیمشان به این کشور آمده و در پیشرفت علمی آن کمک کنند. علاوه بر آن، سیستم مهاجرت باید به افراد اجازه دهد که برای شرکت در کنفرانس‌ها یا به‌عنوان بخشی از مشارکت آن، به این کشور سفر کوتاهی داشته باشند.
هیچ‌کس آسیب‌های جانبی که ممکن است به علم وارد شود را نمی‌خواهد، اما این بدان معنا نیست که این اتفاق نخواهد افتاد. حفظ برنامه افق 2020 و برنامه‌ریزی افق اروپا اقداماتی است که به‌طور واضح بااراده صحیح سیاسی امکان‌پذیر است. در این مسئله صدای ملی انگلستان و جهانی باید قوی‌تر باشد تا نشان دهد که علم یک اولویت مهم است و بدون توجه به وضعیت 29 مارس، امر خطیر علم نباید قربانی سقوط سیاسی شود.
ترجمه: فاطمه کردی
منبع: science.sciencemag
No tags for this post.
