پارکینسون سرانجام به‌زانو درآمد
پژوهشگران امیدوارند با استفاده از ترکیب داروئی مبتنی بر مولکول موسوم به MCC950 و انجام آزمایش‌های این دارو روی انسان، بیماری پارکینسون را تا سال 2020 میلادی به‌زانو درآورند. بر اساس گزارش منتشرشده در ژورنال تخصصی پزشکی Science Translational Medicine، در این روش درمانی ویژه، پژوهشگران قادر به کنترل شرایط موسوم به مغز گداخته یا مغز در آتش خواهند بود که در آن دمای داخلی مغز بیمار مبتلابه پارکینسون به دلیل فعالیت سلول‌های ایمنی بدن افزایش پیداکرده و فرد دچار مشکل می‌شود. این سلول‌های ایمنی ویژه مغز با عنوان microglia شناخته‌شده و به‌این‌ترتیب دمای مغز به حالت عادی برگشته و سلول‌های عصبی قادر هستند فعالیت عادی خود را انجام دهند.
اگر داروی حاوی مولکول MCC950، به‌صورت خوراکی یک‌بار در طول روزبه فرد بیمار داده شود، روند فعال شدن سلول‌های ایمنی NLRP3 در مغز مسدود شده و مانع از دست دادن سلول‌های مغزی می‌شود که این عمل باعث بهبود عملکرد مغز و درمان بیماری پارکینسون خواهد شد.
بیماران مبتلابه پارکینسون، با مشکلات متعددی روبه‌رو هستند که زندگی عادی آن‌ها را تحت شعاع قرار می‌دهد. برای این گروه از بیماران، راه رفتن دشوار بوده، یادآوری موارد و مسائل مختلف با مشکل مواجه شده وزندگی برای افراد مبتلابه پارکینسون بسیار سخت و طاقت‌فرسا می‌شود.
دکتر ترنت ووروف (Trent Woodruff) استادیار دانشگاه کوئینزلند استرالیا، یکی از اعضای این گروه تحقیقاتی محسوب شده و دراین‌باره می‌گوید: «حدود ده میلیون نفر در سراسر جهان به پارکینسون مبتلا بوده و کنترل بدنشان را در اختیار ندارند. در این بیماری همچنین سلول‌های مغزی ازکارافتاده و موتور کنترل بدن توسط مغز و ساختار شیمیایی آن به دلیل التهاب مزمن از دست می‌رود.»
در این مطالعات، پژوهشگران دریافتند یک سیستم کلیدی در سیستم ایمنی بدن انسان به نام NLRP3 وجود دارد که در بیماران مبتلابه پارکینسون، سیگنال‌هایی در مغز و حتی در خون ارسال می‌کند.
اگر داروی حاوی مولکول MCC950، به‌صورت خوراکی یک‌بار در طول روزبه فرد بیمار داده شود، روند فعال شدن سلول‌های ایمنی NLRP3 در مغز مسدود شده و مانع از دست دادن سلول‌های مغزی می‌شود که این عمل باعث بهبود عملکرد مغز و درمان بیماری پارکینسون خواهد شد.
طبق گزارش پروفسور مت کوپر (Matt Cooper) از دانشگاه کوئینزلند، شرکت‌های دارویی سنتی سعی داشتند با مسدود کردن پروتئین‌های عصبی که در مغز ایجاد می‌شود، بیماری را درمان کنند اما این روش جدید، کاملاً متفاوت بوده و مؤثر است.
بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرفته عصبی است که بر توانایی حرکت افراد تأثیر گذاشته و در کیفیت آن اختلال ایجاد می‌کند و منجر به بروز نشانه‌هایی مانند لرزش، حرکات آهسته و سفتی عضلات می‌شود. شیوع این بیماری بیشتر در مردان و افراد بیش از پنجاه سال در سنین پیری اثر می‌گذارد اما ممکن است در جوانان نیز دیده شود. منطقه خاصی در بروز این بیماری نقش نداشته و شیوع آن در تمام نقاط دنیا یکسان است و آب‌وهوا و منطقه تأثیری در بروز آن ندارد.
بیماری پارکینسون براثر از بین رفتن سلول‌های ترشح‌کننده دوپامین که یک انتقال‌دهنده عصبی است، رخ می‌دهد. بدون دوپامین، سلول‌های عصبی نمی‌توانند به‌خوبی پیغام‌ها را دریافت کرده و انتقال دهند که در اثر آن فعالیت‌های حرکتی فرد تحت تأثیر قرار می‌گیرد. این اختلال به‌مرورزمان گسترش پیداکرده و بدتر می‌شود و همه فعالیت‌های فرد حتی کوچک‌ترین آن را مختل می‌سازد. داشتن سابقه خانوادگی از این بیماری و ژنتیک نیز می‌تواند در بروز این بیماری مؤثر باشد.
پارکینسون با نشانه‌هایی چون ارتعاش و لرزش دست‌وپا در حالت استراحت، کندی حرکات، سختی و خشک شدن دست‌وپا و بدن و نداشتن تعادل تشخیص داده می‌شود. در ابتدا این علائم در یک‌طرف بدن و خیلی کم است و با پیشرفت بیماری نشانه‌ها تمام بدن را می‌گیرد. شصت درصد این بیماران تجربه افتادن و از دست دادن تعادل را در طول بیماری داشته و دوسوم این افراد به‌طور مکرر با این مشکل روبه‌رو هستند. به همین دلیل برخی از افراد مبتلابه بیماری پارکینسون تمایل دارند تا سرعت حرکات خود را کاهش داده و شدت جنبش‌های اعضای بدن خود را کم کنند.
این عدم تعادل و سقوط روی زمین می‌تواند عواقبی همچون درد، محدودیت در فعالیت‌های جسمی و ترس روانی از افتادن دوباره را در بیماران ایجاد کند که تأثیراتی منفی و مخرب بر سلامت جسمی و روانی این افراد خواهد گذاشت.
ترجمه: احسان محمدحسینی
منبع: thehealthsite
No tags for this post.
