مرجان‌ها برای دفاع از خود آمینواسید تولید می‌کنند

مطالعات اخیر پژوهشگران نشان می‌دهند که بعضی صخره‌های مرجانی خاصیت ژنتیکی قوی‌تری برای مقابله با رنگ‌باختگی  ناشی از اسیدی شدن دریاها دارند. آن‌ها کشف کردند که مرجان‌های ضخیم (robust corals) همچون مرجان‌های مغزی شکل (همانند مغز انسان) و مرجان‌های قارچی شکل قادر به تولید آمینواسیدهای خاصی هستند که مانع از رنگ‌باختگی  ناشی از اسیدی شدن دریاها می‌شوند. مرجان‌های دیگری مانند مرجان‌های پیچیده (complex coral) ارتباط خاصی با میکرو ویروس‌هایی بانام Symbiodinium دارند که به آن‌ها کمک می‌کند تا اسکلت سخت خود را بسازند درحالی‌که مرجان‌های ضخیم همانند مرجان‌های قارچی شکل و مغزی شکل به میکرو ویروس‌ها نیاز ندارند.

اسیدهای آمینه سازه‌های زندگی هستند. نقش این اسیدهای آمینه در تعمیر بافت یا رشد بافت‌های جدید بسیار مهم است اما تولید اسیدهای آمینه برای جانداران بسیار پرهزینه است بنابراین آن‌ها در ۱۱ مورد از ۲۰ مورد ضروری زندگی خود به تولید آن دست می‌زنند.

دیوید میلر (David Miller) استاد و محقق مرکز مطالعات و تحقیقات مرجانی ARC در یک مصاحبه مطبوعاتی گفت: «اکنون ما می‌دانیم که مرجان‌های ضخیم می‌توانند از یکی از اسیدهای آمینه ضروری بدون تکیه‌بر میکرو ویروس‌های Symbiodinium کمک گرفته و مانع از رنگ‌باختگی بدنه خود شوند. این موضوع نشان می‌دهد که ممکن است این مرجان‌ها به نسبت به مرجان‌های پیچیده ، کمتر به مشکل بیلیچینگ و رنگ‌باختگی دچار شوند.»

ساختار زیستی بیشتر مرجان‌ها به‌گونه‌ای تنظیم‌شده‌اند که ۹۰ درصد انرژی خود را از مایکرو ویروس‌های Symbiodinium گرفته تا اسکلت سخت خود را بسازند. زمانی که یک مرجان احساس می‌کند که درجه حرارت بالاست، مایکرو ویروس‌های Symbiodinium را ازدست‌داده و رنگ می‌بازد و سفید می‌شود. این رنگ‌باختگی می‌تواند در بیشتر مرجان‌ها ایجاد شود.

دکتر هوآ یینگ (Hua Ying) از محققان دانشگاه ملی استرالیا در رابطه با این کشف گفت: «اسیدهای آمینه سازه‌های زندگی هستند. نقش این اسیدهای آمینه در تعمیر یا رشد بافت‌های جدید بسیار مهم است اما تولید اسیدهای آمینه برای جانداران بسیار پرهزینه است بنابراین آن‌ها در ۱۱ مورد از ۲۰ مورد ضروری زندگی خود به تولید آن دست می‌زنند. ۹ آمینواسید باقی‌مانده که آمینواسیدهای ضروری نامیده می‌شوند، باید از طریق رژیم غذایی حیوانات تأمین شوند. برای مرجان‌ها، این منبع شامل جانوران ریز شناور در دریا به نام زوپلانکتون (zooplankton) می‌شود.»

پروفسور میلر در این رابطه یادآور شد: «تحقیقات ما نشان می‌دهد که مرجان‌های ضخیم کمتر انتخاب می‌کنند که کدام گونه از میکرو الگوها می‌تواند در بافت مرجانی‌شان قرار بگیرند.»

شرح کامل این تحقیقات و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله ژنوم زیست‌شناسی (Genome Biology) به چاپ رسیده و قابل‌دسترس است.

ترجمه: فاطمه کردی

منبع: upi

No tags for this post.