نگاهی به دنیای ترسناک ستارگان

ازنظر دانشمندان برخی از تصاویر علمی بسیار ترسناک هستند و می‌توان گفت که ترسناک‌ترین تصاویر جهان را تشکیل می‌دهند. برای نمونه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: تصویر هابل از یک دیسک پروتپلانت (protoplanetary) که شباهت بسیاری به یک‌چشم آتشین و برافروخته دارد و نقش مهمی در داستان‌های تخیلی بازی می‌کند. ستاره‌های گودزیلا (Godzilla) توسط ماهواره فرمی (Fermi) ناسا نشان داده‌شده که چشم‌انداز آن آسمان ۳۶۰ درجه در اشعه گاما است. ستاره‌های گودزیلا با چشم غیرمسلح و عادی دیده نمی‌شود اما در ناسا به رسمیت شناخته‌شده‌اند.

تصویر هابل از یک دیسک پروتپلانت (protoplanetary) در اطراف ستاره جوان فومالاهوت (Fomalhaut) که با یک سیاره در داخل شناسایی شده و شباهت بسیاری به یک‌چشم آتشین و برافروخته دارد و نقش مهمی در داستان‌های تخیلی بازی می‌کند. ستاره‌های گودزیلا (Godzilla) توسط ماهواره فرمی (Fermi) ناسا نشان داده‌شده که چشم‌انداز آن آسمان ۳۶۰ درجه در اشعه گاما است. ستاره‌های گودزیلا با چشم غیرمسلح و عادی دیده نمی‌شود اما در ناسا به رسمیت شناخته‌شده‌اند. این دو تصویر نمونه‌هایی از تصاویر ترسناک جان هستند.

این تصاویر ذکرشده نمونه‌هایی از تصاویر ترسناک در دنیای علم هستند اما در اینجا به معرفی ده تصاویر ترسناک جهان می‌پردازیم:

۱۰- ترمیناتور تینکر بل (Terminator Tinkerbell): تصویر پرنده‌ای که به‌عنوان سه‌گانه تینکر بل (Tinker Bell triplet) شناخته می‌شود، از تقاطع سه کهکشان در فاصله ششصد و پنجاه میلیون سال نوری ایجادشده است. ادغام سه کهکشان به‌ندرت دیده می‌شود اما این تصویر به نظر شبیه یک پری بالدار است که سلاح یکی از شخصیت‌های فیلم ترمیناتور (Terminator) را دارد.

۹- چشم سحابی سارون (Eye of Sauron Nebula): این سحابی که به شبح مشتری (Ghost of Jupiter) نیز شهرت دارد هیچ ارتباطی با سیاره مشتری ندارد. تابش مادون‌قرمز از یک ستاره در حال مرگ است که ده هزار سال نوری با ما فاصله دارد و توسط فضاپیمای اسپیتزر (Spitzer) ناسا گرفته‌شده است. تصویر تابش این ستاره همچون شبحی ترسناک است.

۸- سیارک هالووین (Halloween asteroid): این سیارک ۶۵۰ متر پهنا دارد که تنها چند هفته با زمین فاصله دارد. از تصاویری که از این سیارک به‌دست‌آمده غارهای دوار این سیارک ظاهری جمجمه مانند را به آن بخشیده است که ترسناک به نظر می‌رسد.

۷- صورت مریخ (Face on Mars): تصاویر تشکیلات سنگی سطح مریخ، چهره‌ای غرق در درد را برای بیننده متجلی می‌سازد. این تصویر در سال ۱۹۷۶ میلادی توسط مدار وایکینگ یک ناسا برداشت‌شده است. برخی از نظریه‌پردازان این تصور را نشانگر شهری ویرانه از مریخ می‌دانند.

۶- جمجمه اشعه ایکس (X-ray skull): این تصویر فقط خوشه کهکشان پرسیوس (Perseus) است که در اشعه ایکس دیده می‌شود و حقیقتاً وحشتناک است.

۵– سحابی شبح سر (Ghost Head Nebula): این سحابی 168 هزار سال نوری با ما فاصله دارد که از ستارگانی عظیم تشکیل‌شده است. یک ستاره با سرعت‌بالا، گاز میان ستاره‌ای را در اطراف خاموش می‌کند که یک تصویر را نشان می‌دهد که به نظر می‌رسد شبح سری در انتظار نشسته است. این سحابی در سال دهه ۱۹۸۰ میلادی کشف‌شده است. چشمان غول‌پیکر درخشان‌ترین ویژگی برجسته سحابی شبح سر به نظر می‌رسد. این چشمان از فرآیندهای مختلفی همچون حباب‌های درخشان هیدروژن و اکسیژن توسط یک ستاره‌ی روشن تنها (سمت چپ) و توسط یک سری از ستارگان گردوغبار و پرتوی (راست) برای دو چشم تولید می‌شود.

۴- Crouching Gargoyle: این تصویر، تصویر سحابی است که درواقع یک ابر گاز بین ستاره‌ای است. این سحابی هزار و 600 سال نوری فاصله داشته و در صورت فلکی کستز (Cetus) قرار دارد و بهتر است به‌عنوان سحابی جمجمه شناخته شود. چشم مرکزی درواقع یک جفت ستاره دوتایی است و کوچک‌ترین و ضعیف‌ترین نور همین سحابی است که درمجموع تصویری ترسناک را ایجاد کرده‌اند.

۳- سحابی جمجمه (Skull Nebula): این تصویر درواقع ستاره مرکزی کم نوری در یک سحابی است که در حال مرگ بوده و باعث ایجاد ساختار گازهایی در اطراف ستارگان درخشان شده است. دست آبی در این تصویر درواقع گاز اشعه ایکس است که از یک پالسار مرکزی بیرون می‌آید و باد آن گاز را گرم می‌کند و موجب انتشار اشعه ایکس می‌شود. شکل دست یک تصادف کیهانی است و بخش سرخ‌رنگ تصویر ارواح در نوک انگشتان بوده که به‌سادگی یک ابر گاز است که توسط باد ای پالسار گرم می‌شود.

۲- دست خدا (Hand of God): بادهای پالسار این تصویر فانتزی را ایجاد می‌کنند و در دیدگاه بیننده جذاب به نظر می‌رسد. این تصویر تنها سحابی انعکاسی Sharpless ۲-136 است که به دلایل آشکار به نام سحابی شبح شناخته می‌شود.

۱– سحابی شبح (Ghost Nebula): تصویر این سحابی سایه‌های شیطانی را در مقابل یک پس‌زمینه پرستاره‌ای نشان می‌دهد که شبیه حباب‌های گاز و گردوغبار نازک و نیمه شفاف است و به فاصله ۵۵۰ سال نوری در صورت فلکی Cassiopeia واقع‌شده است.

ترجمه: فاطمه کردی

منبع: forbes

No tags for this post.