چرا قاره آسیا از ابتدا پر جمعیت بود؟
محققان دانشگاه ملی استرالیا نظریه تأیید نشده‌ای که نشان می‌دهد در چهار هزار سال پیش در سراسر جنوب شرقی آسیا جمعیت به نسبت زیاد و در حال افزایش بوده است، را به واسطه یک روش جدید تأیید کردند.
آن‌ها در روش جدید خود و از طریق بررسی بقایای اسکلت انسان‌ها به اندازه‌گیری جمعیت جوامع باستانی پرداخته و توانستند ثابت کنند که جمعیت قاره آسیا به ویژه در مناطق شرقی و جنوب شرقی آن طی دو مرحله و در دوران نو سنگی و عصر آهن با افزایش قابل ملاحظه‌ای رو به رو شده است. این افزایش جمعیت به طور خاص در کشورهای تایلند، چین و ویتنام رخ داده بود.
کلر مک فادن (Clare McFadden) سرپرست این تیم تحقیقاتی و از پژوهشگران دانشکده باستان‌شناسی و انسان‌شناسی دانشگاه ملی استرالیا در این رابطه گفت که روند افزایش جمعیت در نمونه‌هایی که از ۱۵ محل جمع‌آوری شده‌اند، با نظریه مذکور سازگار است. او تاکید کرد: «ما به جهت ارتباط انتقال به عصر کشاورزی شاهد رشد زیاد جمعیت بودیم. در حدود چهار هزار سال پیش انسان‌های این مناطق از دوره گردآوری غذا به دوره کشاورزی انتقال پیدا کردند.»
(لازم به توضیح است که ظهور عصر کشاورزی در مناطق تایلند، چین و ویتنام به چهار هزار سال پیش باز می‌گردد در حالی که در ایران و بین‌النهرین این دوره در بین ۱۰ تا دوازده هزار سال پیش اتفاق افتاده است.)
مک فادن در ادامه توضیحاتش اظهار داشت: «انتقال به دوره کشاورزی در سراسر جهان مورد پژوهش و مطالعه قرار گرفته و نتایج آن نشانگر رشد قابل‌توجهی در جمعیت جوامع بشری است.»
محققان تاکنون این تغییرات جمعیتی را در آسیا اندازه‌گیری و محاسبه نکرده‌اند چرا که ابزارهای مورد استفاده برای اندازه‌گیری جمعیت‌های پیش از تاریخی، عمدتاً برای اروپا و آمریکا طراحی‌شده‌اند که شرایط باستان‌شناسی‌شان با آسیا کاملاً متفاوت است.
مک فادن در توضیحاتش به این مساله اشاره کرد که تفاوت روش‌های سرشماری در چگونگی محاسبه کودکان در سرشماری جمعیت پیش از تاریخ است. او گفت: « برای باقی مانده های اسکلتی در اروپا و امریکا ما اغلب فقدان اسکلت نوزادان و کودکان را مشاهده می کنیم. حفاظت از این استخوان های کودکان خوب نبوده و به خوبی ذخیره نمی شدند. علاوه بر آن اغلب کودکان در گورستانی متفاوت از بزرگسالان دفن می شدند. بنابراین محققان در روش محاسبه خود کودکان را حساب نمی کردند.»
در این روش جدید پژوهشگران برای تعیین میزان افزایش جمعیت طبیعی، نسبت جمعیت کودکان و نوزادان را با مقایسه کل جمعیت در نظر گرفتند. محققان این پروژه تحقیقاتی توانستند ارقام رشد جمعیت را با توجه سایر شواهد باستان‌شناسی در منطقه ثابت کنند که نشان‌دهنده افزایش سریع جمعیت بود.
بر اساس گفته‌های مک فادن: «در جنوب شرق آسیا و اقیانوس آرام، استخوان های کودکان نیز به خوبی باقی مانده اند. در این مناطق ما به نسبت جمعیت بزرگسالان، شاهد جمعیتی با تعداد زیادی اسکلت کودک و نوزاد روبرو هستیم که نشان‌دهنده افزایش جمعیت قابل ملاحظه است.»
گفتنی است که در این پژوهش‌ها ابزارهای موجود در رشد جمعیت آن دوره شرق آسیا، هنوز مشخص نشده‌اند اما محققان گسترش کشاورزی را به عنوان عاملی مهم و موثر در افزایش جمعیت این مناطق در نظر گرفته‌اند که منطقی به نظر می‌رسد.
شرح کامل این پژوهش‌ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله علوم باستان‌شناسی (Archaeological Science) به چاپ رسیده و قابل‌دسترس است.
No tags for this post.
