هشتاد درصد دیابتی ها با کنترل قندشان قطع عضو نمی‌شوند

اما با کنترل مستمر قند خون و ترمیم زخم و بافت عفونی، می توان جلوی بسیاری از عوارض احتمالی را گرفت. اهمیت این موضوع باعث شد تا گفت و گویی با دکتر مهرانگیز توتونچی، مسوول کلینیک مرکز ترمیم و زخم باف جهاد دانشگاهی پیرامون این مساله انجام دهیم.

اصولا چه کسانی برای درمان به این مرکز مراجعه می کنند؟

مبتلایان به زخم پای دیابتی، سوختگی، زخم بستر و سایر زخم ها به این مرکز مراجعه می کنند اما تقریبا 80 درصد بیماران ما را بیماران زخم پای دیابتی تشکیل می دهند.

روند درمانی این بیماران چگونه است؟

درمان زخم پای دیابتی نیاز به انجام یک کار تیمی دارد. ابتدا برای بیماران مراجعه کننده پرونده تشکیل و شرح حال آنها بیان می شود. در شرح حال بیماران مسایلی مانند ابتلا بودن یا نبودن فرد به دیابت، کنترل قند، نوع داروی مصرفی، ابتلا به بیماری‌های زمینه ای فرد مانند مشکل های قلبی، عروقی، کلیوی، چشمی و اعصاب و همچنین آغاز عفونت زخم، درگیری استخوان، دارا بودن حس و خونرسانی محل زخم ذکر می شود. اطلاع یافتن از تمام این آیتم ها برای ترمیم زخم و روند درمانی بسیار مهم است. اگر قند فرد کنترل نشده باشد حتما باید تحت نظر متخصص غدد قرار بگیرد زیرا ترمیم بافت زخم، بدون کنترل قند، اثر بخش نخواهد بود. سپس اگر زخمی عفونی نباشد کار ترمیم آغاز می شود اما اگر زخم خیلی عفونی باشد از متخصص عفونی مشاوره گرفته می شود. همچنین اگر استخوان درگیر شود حتما متخصص وارد این کار تیمی می شود. بر اساس شرایط بیمار در صورت نیاز از مشاوره متخصص قلب و عروق و سایر متخصصان نیز کمک گرفته می شود. در روند درمانی نیز ابتدا نوع زخم بررسی می شود. اگر نیازی به دبریدمان (برش، برداشت یا حذف یک بخش از بافت مرده، عفونی شده یا صدمه دیده از بدن بیمار) باشد، زخم را تراش می دهیم و بافت مرده را بر می داریم. پس از شست و شو، آموزش های لازم به بیماربیان می شود. پس از آن قند خون فرد کنترل می شود و اگر برای کنترل عفونت نیازی به آنتی بیوتیک داشت، برای او تجویز می شود. سپس بر اساس نوع زخم، وسعت و شرایط بیمار، برنامه درمانی آغاز می شود.

معمولا برای ترمیم زخم و بافت از کدام روش‌های درمانی استفاده می کنید؟

روش های درمانی ما بر اساس نوع زخم ممکن است دبریدمان، شست و شو، آموزش، انجام پانسمان( پانسمان ها انواع و اقسامی دارند که بر اساس نیاز زخم استفاده می شوند)، لارو درمانی، ازون تراپی، PRP یا استفاده از سایر روش های درمانی باشد. معمولا ما روند درمانی خاصی را نداریم و از ترکیبی از روش ها برای ترمیم زخم ها و بافت هایمان استفاده می کنیم.

با اجرای این روش ها، موفقیت شما در روند درمانی چقدر است؟ چند درصد بیماران می توانند بهبود پیدا کنند؟

اگر همه چیز تحت کنترل باشد و عفونت استخوانی نداشته باشیم، اکثر بیماران، بیماری شان بهبود پیدا می کند اما اگر استخوان  درگیر شده باشد، با سرعت عمل زیاد و استفاده از آنتی بیوتیک های خیلی قوی و آموزش های لازم برای بیماران، می توانیم از قطع عضو پیشگیری کنیم. در غیر این صورت پس از قطع عضو مرحله بعدی کار ما آغاز می شود زیرا خود محل جراحی به علت نداشتن حس، خونرسانی، عفونت و کنترل این افراد بار دیگر مستعد ایجاد زخم است.

 چند درصد بیماران زخم پای دیابتی با مراحل درمانی شما به مرحله قطع عضو نمی رسند؟

سرعت عمل و بهبودی زود هنگام در زخم پای دیابتی حرف اول را می زند تا فرد به مرحله قطع عضو نرسد. تقریبا 80 درصد بیمارانی که زود هنگام به نزد ما مراجعه کرده اند، از قطع عضو شان پیشگیری شده است.

مهمترین نشانه هایی که یک فرد مبتلا به دیابت پس از مشاهده آن باید به نزد شما مراجعه کند، چیست؟

هرچقدر فرد زودتر به مرکز ما مراجعه کند، زودتر هم می تواند نسبت به درمانش پاسخ بگیرد. بیماران دیابتی باید با مشاهده هر گونه زخم، تاول، ترک خوردن، التهاب، قرمزی، گرمی به نزد متخصص مراجعه کنند زیرا دیابت خاموش کار خود را پیش می برد و زخم ها نیز بدون سر و صدا، عفونت و تورم  می یابند و بافت و استخوان را درگیر می کنند. به عنوان مثال بسیاری از این افراد با از بین رفتن حس شان، حتی متوجه سوختگی پا یا دست شان نمی شوند.

در پایان چه توصیه ای به افراد برای پیشگیری از ابتلا به بیماری دیابت دارید؟

دیابت دو نوع است. یک نوع آن ژنتیکی و ارثی است که باید کل اعضای خانواده سالانه تحت مراقبت باشند و مدام آزمایش بدهند. نوع دوم آن مربوط به نوع تغذیه و نحوه سبک زندگی افراد است. تغذیه خوب و سالم، انجام فعالیت های بدنی، ورزش و تحرک عواملی است که مانع از ایجاد بیماری دیابت نوع دوم در افراد می شود. حتی بیماران ژنتیکی نیز می توانند با انجام تغذیه درست و مناسب و ورزش، قند خون شان را کنترل کنند و تا پایان زندگی شان دچار هیچ گونه مشکلی نشوند. متاسفانه کوچکترین کنترل نکردن قند افراد دیابتی می تواند منجر به کوری چشم ها، قطع عضو ومشکل های قلبی، کلیوی به وجود بیاورد. گاهی انجام دیالیز منجر به مرگ بسیاری از این افراد می شود.

گزارش: فرزانه صدقی

No tags for this post.