چرا آبی رنگ پسران و صورتی رنگ دختران است؟

قطعاً تاکنون دیده‌اید که پدران و مادران برای فرزندان خود بر اساس جنسیت لوازم و لباس خریده و عمدتاً برای نوزادان دختر از رنگ صورتی استفاده کرده و رنگ آبی به نوزادان پسر تعلق دارد. نکته جالب در این میان، همه‌گیر بودن این سنت و سلیقه انتخاب رنگ در سراسر دنیا است و تقریباً در همه کشورها رنگ صورتی، ‌رنگی دخترانه محسوب شده و آبی رنگ ویژه پسران است.

ممکن است این سؤال برای بسیاری از افراد پیش‌آمده باشد که دلیل این تقسیم‌بندی و انتخاب رنگ چیست؟ در پاسخ به این سؤال باید اعلام کرد که هیچ منطق علمی و روان‌شناختی در ورای این تقسیم‌بندی وجود نداشته و احتمالاً این موضوع بر اساس فشار اجتماعی و تحمیل سلیقه است.

 حال ممکن است این سؤال برای بسیاری از افراد پیش‌آمده باشد که دلیل این تقسیم‌بندی و انتخاب رنگ چیست؟ در پاسخ به این سؤال باید اعلام کرد که هیچ منطق علمی و روان‌شناختی در ورای این تقسیم‌بندی وجود نداشته و احتمالاً این موضوع بر اساس فشار اجتماعی و تحمیل سلیقه است.

در دهه‌های گذشته، دختران در بریتانیا و ایالات‌متحده آمریکا به رنگ صورتی علاقه‌مند بودند و رفته‌رفته این علاقه تبدیل به یک عادت جمعی شده و همه از دختران انتظار داشتند تا رنگ صورتی را دوست داشته باشند. چندی پیش تیمی از دانشمندان برای بررسی علمی این موضوع، تلاش کردند تا دریابند آیا نوزادان دختر و پسر واقعاً به رنگ خاصی بیشتر توجه کرده و علاقه دارند؟ در این مطالعات از روش preferential looking task به معنی ترجیح از طریق نگاه کردن، استفاده‌شده و کودکان دوساله مورد آزمایش قرار گرفتند.‌

پژوهشگران در شرایط مختلف، رنگ‌های مختلفی را به کودکان نشان داده و نوع و نحوه نگاه آن‌ها را موردبررسی قراردادند. بر این اساس مشخص شد که جنسیت هیچ نقشی در نحوه انتخاب رنگ و علاقه نداشته و کودکان هر دو گروه جنسیتی، به یک‌میزان به رنگ‌های مختلف از قبیل آبی و صورتی توجه نشان می‌دهند. از سوی دیگر اما مشخص شد کودکان بر اساس جنسیت به اسباب‌بازی‌ها واکنش نشان داده و پسرها فارغ از نوع رنگ، بیشتر به اسباب‌بازی‌هایی مانند ماشین توجه کرده و دختران نیز به عروسک‌ها واکنش مثبت نشان می‌دهند.

در خاتمه ذکر این موضوع خالی از لطف نیست که در اوایل قرن بیستم میلادی و سال ۱۹۱۸، انتخاب رنگ برای نوزادان کاملاً متفاوت بوده و رنگ آبی روشن برای دختران و صورتی برای پسران استفاده می‌شد.

ترجمه: فاطمه کردی

منبع: sciencefocus

No tags for this post.

یک دیدگاه

  1. واقعا اشتباه است. ما خودمان با چنین برخورد هایی چنین متفکرانی را برای کودکان ایجاد می کنیم که نتایج خوبی درنهایت ندارد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا