تشخیص بیماری با دقتی فراتر از پزشکان
بیماریهای چشمی و مشکلات بینایی در کودکان بهشدت مشکلساز هستند و در برخی از موارد عدم امکان اعلام این مشکل توسط کودک میتواند به تاخیر در شناسایی آن منتهی شود. در این میان دانشمندان راهکارهای متفاوتی را برای مبارزه با کوری در دوران کودکی در پیش گرفته بودند ولی جدیدترین آنها یک روش انقلابی بهحساب میآید.
بر همین اساس نیز دانشمندان توانستهاند تا با استفاده از هوش مصنوعی، یک روش خودکار و ویژه را ابداع کنند که میتواند عوامل و نشانههای اولیهای که میتوانند به کوری کودکان منتهی شوند را شناسایی کنند. این روش توسط دانشمندان مرکزی در ماساچوست آمریکا انجام شده است و میتواند به رفت بسیاری از نابیناییهای قابلی پیشگیری در کودکی منتهی شوند.
در حقیقت این الگوریتم توانسته است تا در آزمایشهای میدانی، مشکلات چشمان کودکان را بهواسطه بررسی اسکن چشمان آنها در 91 درصد مواقع درست تشخیص بدهد. اگر فکر میکنید که این رقم کافی نیست باید بدانید که متخصصان چشمپزشکی میتوانند تنها در 82 درصد موارد این مشکلات را بهدرستی شناسایی کنند.
پروفسور مایکل چیانگ بهعنوان یکی از متخصصان چشمپزشکی درباره شرایط موجود میگوید: «از سوی دیگر متخصصان چشمپزشکیای که میتوانند بیماریهایی مانند ROP را شناسایی کنند، بسیار مشکلساز است. این امر موجب شده است که شکافی بزرگ در حفاظت از کودکان به وجود آمده و موجب شود که بسیاری از کودکان در سراسر جهان، امکان عیبیابی چشمان خود را نداشته باشند.»
البته هوش مصنوعی بهصورت بدیهی باید امکان بیشتری برای شناسایی بیماریهای انسانی را داشته باشد. مغز انسان در هرلحظه ممکن است میلیاردها داده را بهصورت همزمان تحلیل کند ولی مشکل اصلی این است که همه این دادهها در یک راستا متمرکز نیستند. یک پزشک ممکن است در حین درمان یک بیمار، بهصورت ناگهانی خاطرهای قدیمی را به یاد آورده و یا بخشی از فکر او به موضوعی دیگر انتقال پیدا کند. این امر درزمینهٔ هوش مصنوعی غیرممکن است زیرا هوش مصنوعی تنها بر روی یک هدف تمرکز داشته و به سراغ تحلیل دادههای دیگر نمیرود.
بهاینترتیب این روش را میتوان پیشگامی برای آیندهای بهتر و تشخیصهای پزشکی دقیقتر دانست و هوش مصنوعی میتواند سرانجام یک کاربری بسیار مفید و ویژه را نشان داده و اعتماد عمومی را به خود جلب کند. بااینوجود هنوز برای ساخت هوشهای مصنوعی با دقتی بالاتر از 95 درصد در تشخیص بیماریها نیاز به تحقیقات بیشتری وجود دارد.
منبع: scienmag
ترجمه: احمد محمدحسینی
No tags for this post.