آیا تکامل فیزیکی بدن انسان ادامه دارد؟
تحقیقات جدید دانشمندان نشان می‌دهند که آنچه ما در مورد بدن انسان و عملکرد آن می‌دانیم بسیار ناچیز است و بدن انسان آن‌قدر شگفت‌انگیز بوده که می‌تواند موردمطالعه و تحقیق گسترده‌تری قرارگرفته و کشفیات جدیدی را در اختیار انسان قرار دهد. دانشمندان علم پزشکی همیشه و در همه حال به مطالعه و پژوهش شناخت بدن انسان و عملکرد آن می‌پردازند. آن‌ها معتقد هستند که چیزی فراتر از پوست، کلاژن، بافت همبند و سایر ارگان‌های حیاتی در بدن انسان وجود دارد.
این کشف، درک اولیه اصول آناتومی بدن انسان را تغییر داده که با شناخت، عملکرد و اهمیت وجود آن می‌توان امیدوار بود که دانشمندان و کارشناسان پزشکی بتوانند روش‌های بهتری را در مراقبت‌های پزشکی یا حتی هسته بیماری‌ها و شرایط آن‌ها پیدا کنند. علاوه بر آن ممکن است، در آینده این نمونه‌برداری از مایع بینابینی به‌عنوان یک ابزار قدرتمند برای تشخیص بیماری‌ها به کار گرفته شود. همچنین این کشف می‌تواند شیوه‌های جدیدی برای درمان طیف گسترده‌ای از بیماری‌ها ازجمله تومورها و بیماری‌های مرتبط با افزایش سن و پیری را در اختیار دانشمندان قرار دهد.
بررسی‌های بدن انسان که توسط گروهی از دانشمندان انجام‌شده، نشان می‌دهد، ماده‌ای در بافت پوست وجود دارد که باعث ایجاد مایع بینابینی در سراسر بدن می‌کند. با این کشف، درک دانشمندان از آناتومی بدن انسان تغییر می‌کند. درواقع این تحقیقات نشان می‌دهند، فضای بینابینی کشف‌شده منبع اصلی لنف و محفظه مایع اصلی بدن است. درحالی‌که میزان اطلاعات و آگاهی ما نسبت به آناتومی و ترکیب این فضای بینابینی بین سلول‌ها روزبه‌روز افزایش پیدا می‌کند، تنها مفهوم مکان و ساختار این فضاها و بخش‌ها در مطبوعات و نشریات جمعی شرح داده می‌شوند.
در یک مطالعه آزمایشگاهی، دانشمندان موفق شدند با کمک روش تصویربرداری درون بافتی لیزر کانونیکال (confocal laser endomicroscopy) که تصویربرداری بافت‌ها در زمان واقعی را از بافت‌های انسانی در عمق ۶۰ تا ۷۰ میکرومتر در بررسی‌های آندوسکوپی فراهم می‌کند، یک الگوی شبکه‌ای بافت‌های شفاف کشف کنند که هیچ ارتباط آناتومیکی را نشان نمی‌دهند. به‌عبارت‌دیگر، تصاویر برداشت‌شده اثر سایه‌داری را نشان می‌دهد که باعث شده دانشمندان بر اساس آن فرضیه جدیدی را مطرح کنند. این فرضیه وجود لایه‌هایی فراتر از لایه بافتی که در اسلایدهای میکروسکوپی و مطالعه نمونه‌های بافت یخ‌زده مشابه را نشان می‌دهد، مطرح می‌کند.
قابل‌توجه است، این کشف زمانی رخ می‌دهد که دانشمندان در حال بررسی و مطالعه بافت مجرای صفراوی و پانکراس بودند. آن‌ها در این بررسی‌ها مشاهده کردند که در فاصله کانونی ثابت ۶۰ تا ۷۰ میکرومتر، لایه‌های بافتی نوارهای رشته‌ای تیره ۲۰ میکرومتر از فضاهای چندضلعی شفاف وجود دارد.
زمانی که دانشمندان این بافت را به دیگر بافت‌ها گسترش می‌دهند، فضاهای مشابهی را با مایع پرشده و با بسته‌های کلاژن نامتقارن ساخته از سلول‌های صاف، می‌بینند. اگر چنین فضایی در سراسر بدن انسان وجود داشته باشد به این معناست که این فضاها پر از مایع بوده و در امتداد پوست در سرتاسر بدن و دیگر ارگان‌های اصلی بدن قرار دارد. گروهی از پژوهشگران وجود این بافت را در راستای تکامل فیزیکی انسان ارزیابی می‌کنند.
این کشف درک اولیه اصول آناتومی بدن انسان را تغییر داده که با شناخت، عملکرد و اهمیت وجود آن می‌توان امیدوار بود که دانشمندان و کارشناسان پزشکی بتوانند روش‌های بهتری را در مراقبت‌های پزشکی یا حتی هسته بیماری‌ها و شرایط آن‌ها پیدا کنند. علاوه بر آن ممکن است، در آینده این نمونه‌برداری از مایع بینابینی به‌عنوان یک ابزار قدرتمند برای تشخیص بیماری‌ها به کار گرفته شود. همچنین این کشف می‌تواند شیوه‌های جدیدی برای درمان طیف گسترده‌ای از بیماری‌ها ازجمله تومورها و بیماری‌های مرتبط با افزایش سن و پیری را در اختیار دانشمندان قرار دهد.
ترجمه: فاطمه کردی
منبع: thehealthsite
No tags for this post.
