جان بخشیدن به رنگ و طرح

آن‌چه درگذشته بیشتر اتفاق می‌افتاد، طراحی قدم‌به‌قدم و فریم به فریم اتفاقات و تولید یک فیلم از آن‌ها بود. کاری سخت و طاقت‌فرسا که فقط از عهده گروه‌های بزرگ طراحی برمی‌آمد، امروز به مدد کامپیوتر و برنامه‌های آن شاید این کار به نظر آسان‌تر برسد؛ اما واقعاً این‌طور نیست، هرچند طراحی فریم به فریم جایش را به مدل‌سازی کامپیوتری داده است، اما این به معنای آسان‌تر بودن کار نیست بلکه به معنای تقسیم وظایف و انجام دادن کارها با شیوه دیگری است.

بنابراین حالا هم تیم‌های ساخت انیمیشن گروه‌های بزرگی از طراحان، متخصصان نرم‌افزار، انیماتورها و حتی برنامه‌نویسان هستند. البته این آخری یعنی برنامه‌نویسی بیشتر در بازی‌سازی به کار گرفته می‌شود، اما در پروژه‌های بزرگ و فنی انیمیشن که ممکن است گروه بخواهد دست به خلق مفهوم جدیدی بزند حضور آن‌ها ضروری است.

 

زیرساخت انیمیشن

علاوه بر این‌ها ساخت انیمیشن نیاز به امکانات سخت‌افزاری زیادی دارد. مجموعه همه این‌ها بخشی از امکانات زیرساخت را نیاز دارد که فراهم کردن آن‌ها نیاز به تهیه‌کننده دارد، یعنی کسی که هزینه‌های گزاف ساخت انیمیشن را تأمین کند. تهیه‌کننده معمولاً سرمایه لازم را در اختیار کارگردان قرار می‌دهد. کارگردان کسی است که همانند کارگردان فیلم سینمایی باید به اصول سینما و داستان‌گویی مسلط باشد و مراحل ساخت انیمیشن را هم بداند. همچنین در چنین پروژه‌ای گروه‌های دیگری شامل طراحان که طرح‌ها، استوری بورد و لایکا ریل را می‌سازند، شرکت دارند. این طرح‌ها و استوری بورد‌ها نماهای اولیه از وضعیت کاراکترها، فضاها و نمایش داستان به‌صورت یک سری نقاشی متوالی است، درست شبیه کتاب‌های کامیک. این مجموعه باید به تائید کارگردان رسیده و سپس به مدل‌ساز و انیماتور داده شوند. مدل‌ساز شخصیت‌ها را با نرم‌افزار طراحی کرده و برای آن‌ها جزئیاتی مانند نور، بافت، رنگ و …را در نظر می‌گیرد. همچنین فضاهای موردنیاز، مثلاً یک خیابان شهری توسط این مدل‌ساز ساخته می‌شود. سپس این کاراکترها و فضاها به کمک انیماتور جان می‌گیرند. در یک انیمیشن سه‌بعدی، انیماتور باید تک‌تک حرکات را بسازد و پیش‌بینی کند ولی در مدل 2 بعدی کار آسان‌تر است و بخشی را نرم‌افزارها بر عهده می‌گیرند. با این تفاصیل آیا ساخت انیمیشن در ایران غیرممکن است؟

 

پای پول در میان است

واقعیت این است که روی کاغذ تمام مهارت‌های ساخت انیمیشن در ایران وجود دارد. شاید به دلیل تجربه کمتر در این کار برخی دشواری‌ها در ساخت این انیمیشن‌ها وجود داشته باشد، اما این‌ها موضوعات قابل‌حلی هستند؛ یعنی اگر امکانات لازم و افراد متخصص گرد هم بیایند می‌توان در ایران انیمیشن باکیفیتی مناسب ساخت، اما به چه قیمتی؟

اینجا است که پای پول و زیرساخت و سخت‌افزار و مسائل مالی به میان می‌آید. پروژه‌های ساخت انیمیشن معمولاً بسیار پرخرج هستند و در بسیاری از موارد، هزینه ساخت آن‌ها دست‌کمی از هزینه ساخت یک فیلم سینمایی پرخرج ندارد. در کشور ما این‌چنین فیلم‌هایی کم ساخته می‌شوند، چون بازگشت سرمایه در این پروژه‌ها سخت و کم است. در حقیقت اندازه و ابعاد مالی سینمای ما چنین اجازه‌ای را به سینماگران نمی‌دهد؛ اما اگر این سینما دارای ابعاد بزرگ‌تر مالی بود، آن‌وقت امکان ساخت چنین انیمیشن‌هایی فراهم می‌شد. در حقیقت آنچه مانع اصلی بر سر راه ساخت انیمیشن‌های خوب و باکیفیت است، نبود امکانات و زیرساخت است، اگرنه ازنظر تخصصی و مهارتی، ساخت آن‌ها در کشور امکان‌پذیر است.

 

گزارش: غزال غضنفری

No tags for this post.