پایان آلودگی آب با غشاهای پلیمری
با توجه به بحران جهاني آب و همچنین کمبود آب در کشور ما، تصفيه پسابها براي استفاده دوباره از آب و جلوگيري از آلودگي ساير آبها بسيار مهم است. در این میان، روش تصفیه و جداسازی غشایی به دلیل دوستدار محیط زیست بودن، مصرف انرژی پایین و خواص مناسب جداسازی، امروزه بسیار مورد توجه است.
«غشاهاي پلیمری» از پليمر و ذرات معدني پراکنده در اندازههاي نانو تشکيل شده و نوع تازهاي از غشاها هستند که امروزه در صنايع شيميايي جايگاه خاصي دارند. در این میان، «پلييورتانها» و «سیلیکا» با مشخصات شيميايي دلخواه و میکروساختارهاي در اندازه متفاوت، ميتوانند گزينه مناسبي در ساخت غشاهاي پليمري هستند.
با توجه به بحران جهاني آب و همچنین کمبود آب در کشور ما، تصفيه پسابها براي استفاده دوباره از آب و جلوگيري از آلودگي ساير آبها بسيار مهم است. در این میان، روش تصفیه و جداسازی غشایی به دلیل دوستدار محیط زیست بودن، مصرف انرژی پایین و خواص مناسب جداسازی، امروزه بسیار مورد توجه است.
به دلیل اهمیت موضوع تصفیه پسابها توسط فناوری جداسازی غشایی، پژوهشگران دانشگاه آزاد اسلامي شیراز در پژوهشی به بررسی حذف آمونیاک از پساب مجتمع پتروشیمی شیراز با استفاده از این تکنیک پرداختند.
در این پژوهش ابتدا غشاهای پلیمری تهیه شدند و سپس تأثیر آنها در فرایند جداسازی بهوسیله «سامانه اسمز معکوس آزمایشگاهی» که یک روش جداسازی بر اساس فشار است، موردبررسی قرار گرفت.
نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از غشاهای پلیمری سیلیکا نسبت به پلییورتان، خاصیت آبگریزی بهتری داشته است و این امر موجب افزايش بازدهي جداسازي آمونياک از آب میشود.
همچنین افزودن نانوذرات معدني سيليکا به غشاهاي پليمري باعث افزايش مقاومت و سختتر شدن زنجيرههاي پليمري شده و دماي تخريب زنجيرههاي پليمري را تا 10 درجه افزايش میدهد.
نتایج این پژوهش را میتوان یک روش مناسب در تصفیه پسابها دانست که ازلحاظ اقتصادی و زیستمحیطی، قابلتوجه است.
این یافتهها در نشریه «شیمی و مهندسی شیمی ایران» وابسته به پژوهشکده توسعه صنایع شیمیایی جهاد دانشگاهی ایران به چاپ رسیده است.
گزارش: محمدرضا دلفیه
منبع: جمشیدی، ه. و همکاران. 1396. تصفیه پساب های صنعتی آلوده به آمونیاک با استفاده از غشاهای نانوکامپوزیتی بر پایه پلی یورتان استری. نشریه شیمی و مهندسی شیمی ایران، 36(1): 44-33.
No tags for this post.