تعیین آسیب‌دیدگی آثار هنری با عکسبرداری سه بعدی
ایجاد تعادل بین حفاظت از یک اثر هنری و بازسازی ان می‌تواند بسیار دشوار باشد. اثبات این امر نیز عدم توافقی است که برای روش های ترمیم در میان اعضای جامعه هنر وجود دارد. این امر بارها و بارها در زمینه کارهای افرادی مانند لئوناردو داوینچی و اثری مانند شام آخر، یا سقف کلیسای سیستین که توسط میکلانژ طراحی شده است، مورد مباحثه قرار گرفته است.
با این وجود در دنیای مدرن ما همیشه می‌توان برای یافتن راه حل به سراغ فناوری رفت و این بار هم هنرمندان دست به دامن دنیای فناوری شده اند. به این ترتیب دانشمندان روشی را ابداع کرده اند که می‌توان به کمک آن درک کرد که بازسازی یک اثر و تعمیر آن می‌تواند تا چه اندازه بر روی آن آسیب‌رسان باشد.
این روش شامل استفاده از تصویربرداری سه بعدی برای درک دقیق عمق و تمامی ابعاد اثر است. به کمک این روش می‌توان کوچکترین تغییر ایجاد شده در اثر را شناسایی کرده و درک کرد که این تغییر، آسیب بوده است یا خیر. این روش به‌تازگی و به واسطه یافته شدن آسیب‌هایی عجیب بر روی تعدادی از نقاشی‌های با ارزش به ذهن دانشمندان خطور کرده است.
این روش می‌تواند ایجاد اثرات شیمایی بر روی آثار هنری را تحلیل کرده و به کمک آن نقاشی‌های جورجیا اوکیفی (Georgia O'Keeffe) که آسیب‌های یاد شده در آن‌ها مشاهده‌شده بود، تحلیل‌شده‌اند. شایان ذکر است که این روش ممکن است بتواند در آینده به نگهداری بهتر از آثار هنری و حتی روش های مناسب‌تر برای ترمیم آن‌ها منتهی شود.
منبع: Engadget
ترجمه: آناهیتا عیوض خانی
No tags for this post.
