تلاش ناسا برای فتح تیتان، زحل و زهره
سازمان فضایی ناسا با انتخاب طرح های برگزیده برای ماموریت های فضایی سفر رفت و برگشت به تیتان و دنباله دار 67P ، مبلغ 4 میلیون دلار در اختیار هر یک از آن ها قرار داد تا طرح های خود را تکمیل کنند. در ادامه سازمان فضایی ناسا در سال 2019 طرح نهایی را برای انجام ماموریت سال 2025 انتخاب کرده و برنده نهایی مبلغ 850 میلیون دلار دریافت کرده و فضاپیمایی که ماموریت فوق را به انجام خواهد رساند نیز مشخص خواهد شد.
دو تیم منتخب و فینالیست به نام های سزار (CAESAR) که مخفف (Comet Astrobiology Exploration Sample Return) است و تیم موسوم به سنجاقک یا Dragonfly، از مجموعه 12 پیشنهاد که در ماه آوریل ارائه شده بودند، انتخاب شده و هدف آن ها شامل ماموریت برای جمع آوری نمونه از ماه، اعزام یک کاوشگر به جو زحل و مأموریت های اکتشافی به زهره و دیگر قمر زحل، یعنی انسلادوس (Enceladus) است.
دو تیم منتخب و فینالیست به نام های سزار (CAESAR) که مخفف (Comet Astrobiology Exploration Sample Return) است و تیم موسوم به سنجاقک یا Dragonfly، از مجموعه 12 پیشنهاد که در ماه آوریل ارائه شده بودند، انتخاب شده و هدف آن ها شامل ماموریت برای جمع آوری نمونه از ماه، اعزام یک کاوشگر به جو زحل و مأموریت های اکتشافی به زهره و دیگر قمر زحل، یعنی انسلادوس (Enceladus) است.
هدف تیم سزار، فرستادن فضاپیمائی به دنباله دار comet 67P/Churyumov-Gerasimenko است که در آن فضاپیمایی مشابه آن چه در ماموریت های رزتا (Rosetta) و فیله (Philae) به کار رفته و طی آن 100 گرم از خاک و یخ فضایی به عنوان نمونه به زمین آورده شد، ساخته خواهد شود.
محققان یک دنباله دار را که قبلا شناخته شده و بازدید از آن صورت گرفته است برای این ماموریت انتخاب کرده اند زیرا آماده شدن برای انجام این ماموریت دشوار در محلی که نقشه آن وجود داشته و درباره آن اطلاعاتی داریم، بسیار آسان تر است. استیو اسکوایرز (Steve Squyres) ، از پژوهشگران اصلی این مأموریت، روز گذشته در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: « ما می توانیم شرایط خاصی را که می دانیم می تواند وجود داشته باشد بررسی کنیم که این موضوع به طور چشمگیری شانس موفقیت ما را در ماموریت اصلی افزایش می دهد. »
به گفته این پژوهشگر، طرح سزار می تواند اطلاعات ارزشمندی درباره نحوه شکل گیری دنباله دار 67P و شرایط منظومه شمسی در نخستین مراحل شکل گیری آن در اختیار دانشمندان قرار دهد. در حقیقت حتی این فرضیه نیز محتمل است که برخورد دنباله داری مشابه این نمونه، حیات را در کره زمین به وجود آورده باشد.
پهپاد فضایی
طرح سنجاقک یا دراگون فلای نیز شامل طرحی برای ساخت یک فضاپیمای مشابه پهپاد است که می تواند روی سطح تیتان، قمر زحل فرود آمده و هدف اصلی آن نمونه برداری از این دنیای ناشناخته و جستجو برای مواد شیمیایی پیش فرض حیات (prebiotic chemistry) در این محل است. این مولکول ها می توانند تکامل یافته و به موجودات زنده تبدیل شوند. این فضاپیما باید در فضای اطراف تیتان پرواز کرده و از لایه های مختلف اتمسفر اطراف این قمر، نمونه برداری کند.
به باور دانشمندان، اتمسفر غلیظ تیتان در کنار وجود دریاچه ها و رودهای تشکیل شده از متان مایع، این محل را به یکی از از مهمترین مناطق دارای شرایط سکونت و حیات در منظومه شمسی تبدیل کرده است.
الیزابت تورتل (Elizabeth Turtle)، از اعضای اصلی تیم دراگون فلای ضمن ابراز امیدواری برای انتخاب این طرح گفت: « با انجام این طرح ما می توانیم پیش بینی می کنیم که چقدر مواد زیستی اولیه برای شکل گیری حیات در تیتان وجود دارد.»
در این طرح دو پیشنهاد دیگر نیز وجود دارد که یکی برای فرود روی ونوس یا زهره و دیگری برای دیدن نشانه های زندگی در قمر زحل که Enceladus نام دارد، در نظر گرفته شده است. هر چند انجام این طرح ها نیازمند حمایت مالی مناسب از سوی ناسا است.
ترجمه: احسان محمدحسینی
منبع: newscientist
No tags for this post.
