دندان شیری، پیشگوی وضعیت دندان دائمی
دندان‌ها در هنگام رویش و در طی دوسال اولیه زندگی، در معرض روند آهکی‌شدن قرار می‌گیرند و حداکثر سه سال بعد از رویش دندان‌ها، بروز ضایعات جدید پوسیدگی اتفاق می‌افتد. در این میان دندان موسوم به «مولر دائمی» اولین دندانی است که در سنین 6 تا 7 سال در دهان می‌روید و با توجه به دوره رویش طولانی، مستعدترین دندان برای پوسیدگی است. این در حالی است که این دندان در جویدن، حفظ ارتفاع عمودی و حفظ حالت صورت اهمیت داشته و از دست رفتن زودرس آن سبب بروز مشکلات فراوانی برای فرد می‌شود.
دندان موسوم به «مولر دائمی» اولین دندانی است که در سنین 6 تا 7 سال در دهان می‌روید و با توجه به دوره رویش طولانی، مستعدترین دندان برای پوسیدگی است.
طبق مطالعه پیمایش ملی سلامت دهان و دندان دانش آموزان ابتدایی کشور، در جمعیت کودکان 9 ساله، میانگین دندان‌های دائمی پرشده برابر با 5 درصد، دندان‌های کشیده شده برابر با 2 درصد و دندان‌های پوسیده برابر 88 درصد بوده است. به گفته محققین، به‌منظور كنترل و مديريت پوسیدگی‌های زودرس دندان‌های مولر دائمي، ارزيابي ريسك پوسيدگي بر اساس وضعيت دندان‌های شيري می‌تواند روشی مؤثر باشد.
در این خصوص محققین دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي اصفهان، مطالعه‌ای تحلیلی را انجام داده‌اند که در آن ارتباط بین پوسيدگي دندان‌های شيري و دندان‌های مولر دائمي در كودكان 9 ساله به‌طور علمی بررسی شده است.
محققین فوق، وضعیت دندان‌های دانش آموزان مقاطع دوم و سوم دبستان از 6 مدرسه دولتی شهر اصفهان را مورد بررسی قرار دادند و با نمره‌گذاری وضعیت دندان‌ها، سعی نمودند ارتباط بین پوسیدگی دندان‌های شیری را با دندان‌های دائمی پیدا کنند.
نتایج بررسی‌ها نشان داد که میان وضعیت پوسیدگی این دو نوع دندان، ارتباطی خطي وجود دارد. این بدان معنا است که هر چه دندان‌های شیری کودکان، وضعیت بدتری داشته، باعث می‌شود دندان‌های دائمی نیز بیشتر در معرض فساد قرار گیرند.
بنا بر این نتایج که در مجله دندانپزشکی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران منعکس شده، احتمال پوسيدگي دندان مولر دائمي در افرادي كه پوسيدگي فعال در دندان‌های مولر شيري داشتند، 3.3 برابر افرادي بود كه فاقد پوسيدگي فعال بودند.
بيشترين دندان‌هایی كه دچار پوسيدگي شده بودند، به ترتيب مولرهاي پايين و سپس مولرهاي بالا در محدوده شيوعي بين 50 تا 68 درصد بودند. پس‌ازاین دندان‌ها، كانين هاي فك بالا و پايين به ترتيب شایع‌ترین دندان‌های پوسيده شيري بوده‌اند.
بر اساس نتایج به‌دست‌آمده از این تحقیق، محققین اظهار داشته‌اند که فاقد پوسيدگي بودن دندان‌های شيري، با احتمال زيادي می‌تواند بدون پوسيدگي بودن دندان‌های مولر دائمي را در کودکان پيشگويي می‌کند و در ارزيابي ريسك پوسيدگي بيمار، به دندان‌پزشک كمك نماید.
گفتنی است درمان پوسيدگي دندان‌ها، قبلاً بيشتر مبتنی بر علائم بوده است، ولی امروزه علاقه بـه سـمت درمان عليتي آن در حال افزايش اسـت. درنتیجه اين تغيير رويكرد، ارزيابي ريسك پوسيدگي به‌عنوان يكي از اصول ارتقاء سلامت دهان مطرح است. به‌نحوی‌که با يافتن علل دور و نزدیک زمینه‌ساز پوسیدگی‌های دندان براي هر فرد، طرح درمان درستي ارائه شده و سپس توقف پيشرفت و جلوگيري از ايجاد ضايعات جديد دنبال می‌شود.
گزارش: محمدرضا دلفیه
منبع: عسگری، ا. و همکاران. 1396. بررسي ارتباط پوسيدگي دندانهاي شيري و مولر دايمي در كودكان ٩ساله. مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران،30(2): 103-97.
No tags for this post.
