الگوریتم کامپیوتری برای جلوگیری از آسیب به خود
اگر بخواهیم از طریق پرسیدن سوال از افراد، گرایش آن‌ها به خودکشی را کشف کنیم، با شرایط بسیار دشواری برای موفقیت روبرو خواهیم بود. بر اساس مطالعات انجام شده، نزدیک به 80 درصد از کسانی که اقدام به خودکشی رفته‌اند اعلام کرده‌اند که در آخرین ملاقات خود با متخصصان سلامت روان، حتی به این موضوع فکر هم نمی‌کرده‌اند. با این وجود فناوری‌های مرتبط با هوش مصنوعی که بر روی مواردی مانند شناسایی سلول‌های سرطانی اعمال‌شده‌اند می‌توانند برای این مشکل، راه‌حلی مناسب ارائه کنند. هوش مصنوعی می‌تواند تفکراتی که به خودکشی مرتبط است یا به اینم نوع تفکرات منتهی خواهد شد را شناسایی کرده و با کمک یک الگوریتم یادگیری ماشینی، تمایل به خودکشی را در بخش‌های خاصی از مغز کشف کند.
در این سیستم که بر اساس اسکن FMRI طراحی شده است، گروه تحقیقاتی مسئول کشف کرده‌اند که کلیدواژه‌های خاصی در بخش‌های مختلف مغز انسان با عکس‌العمل‌های انگیزشی متفاوت همراه هستند و این موضوع بسته به تمایل فرد به خودکشی، می‌تواند با عکس‌العمل متفاوتی در مغز همراه باشد. با استفاده از این دانش بود که گروه طراحی به سراغ ساخت الگوریتم رفتند که می‌تواند فعالیت‌های کلی مغزی را اندازه‌گیری کرده و تعیین کند که چه زمانی فعالیت‌های مربوط به فکر کردن به خودکشی در بخش‌های خاص مغز عملکرد نیرومندی دارند. این سیستم توانسته است در آزمایش‌ها دقتی 91 درصدی از خود برجای بگذارد و به همین دلیل نیز برای شناسایی این تفکرات خطرساز، قابل‌اعتماد به‌حساب می‌آید.
با این حساب ممکن است فکر کنید که این سیستم می‌تواند مشکلات مربوط به خودکشی را حل کند ولی باید به شما بگوییم که این الگوریتم، هنوز راه زیادی برای موفقیت در محیط عملیاتی در پیش روی خود می‌بیند. سرپرست گروه تحقیقاتی و رییس گروه نویسندگان مقاله مربوط به این تحقیقات که دکتر مارسل نام دارد، هشدار می‌دهند که این روش، تضمینی برای افشای فکر به خودکشی نیست، یا اینکه حداقل در شرایط فعلی هنوز به این سطح دست پیدا نکرده است. نتایج اعمال این الگوریتم از اسکن مغز به مدت 30 دقیقه به دست می‌آید و به همین دلیل نیز در حال حاضر استفاده از آن نه برای متخصصان و نه برای بیماران، معقول نیست. همچنین همه افرادی که در این آزمایش‌ها شرکت داشتند، داوطلب بودند.
منبع: Engadget
ترجمه: آناهیتا عیوض خانی
No tags for this post.
