پایان راه سرطان

امروزه بسیاری از مردم به سرطان مبتلا می شوند و تقریبا می توان گفت کمتر کسی در دنیا وجود دارد که با این بیماری سروکار نداشته باشد. این بیماری بر روابط دوستانه، بستگان، والدین، کودکان و ارتباطاتی که با آنها داریم تأثیر می گذارد. در گذشته یعنی حدود یک نسل پیش، از هر سه فردی که در کشورهای ثروتمند دنیا زندگی می کردند یک نفر این انتظار را داشت که روزی این جمله را بشنود: از این می ترسم که مبتلا به سرطان شده باشی. حالا و در برخی کشورها این روند چنان افزایشی یافته به طوریکه از هر دو نفر، یک نفر انتظار شنیدن چنین جمله ای را دارد.

امروزه سرطان در دنیا پس از بیماریهای قلبی دومین عامل مرگ و میر محسوب می شود. تخمین زده می شود در سال 2015، حدود 8.8 میلیون نفر در سراسر دنیا به دلیل ابتلا به سرطان جان سپرده باشند. نکته مهم اینجاست که سه چهارم از این قربانیان مربوط به کشورهای با درآمد پایین و متوسط بوده اند. در حد فاصل سالهای 2005 تا 2015 شمار مبتلایان به سرطان تا 33 درصد افزایش یافت که این افزایش بیشتر مربوط به افزایش متوسط عمر و رشد جمعیت قلمداد شده است. تخمین زده می شود که تا 20 سال آینده، شمار مبتلایان جدید تا 70 درصد افزایش یابد. در مقابل این آمار، واقعیت قابل تأملی وجود دارد و آن اینکه مبتلایان به سرطان در کشورهای ثروتمند دنیا در قیاس با گذشته وضعیت بهتری دارند به طوریکه مبتلایان به مراتب بیشتری درمان شده و به زندگی عادی باز می گردند. امروزه 67 درصد از بیماران سرطانی در آمریکا حداقل برای 5 سال (پس از تشخیص) زنده می مانند.

تحقیقات زیادی در زمینه انواع سرطان صورت گرفته است. همانطور که سرطان انواع مختلفی دارد، بیماران سرطانی نیز طبقه بندی می شوند. بر اساس این تحقیقات مشخص شده که سرطان در کودکان و در مقایسه با افراد بزرگسال بهتر درمان می شود. با این حال درخصوص برخی سرطانها نظیر لوزالمعده پیشرفتهای اندکی صورت گرفته است. اما همواره خوش بینی وجود دارد. در سالهای اخیر تجهیزات تشخیصی و درمانی نوینی ارایه شده است. آنتی بادیهایی که به سادگی تولید می شوند، توالی سازی سریع ژنی و مهندسی ژنتیکی ساده تر همگی از جملخ ابزارهای نوین و امیدبخش برای درمان سرطان به شمار می آیند. این نوآوریها درک زیست شناشان از سرطان را دگرگون کرده است. این درک ارتقا یافته به محققان علوم پزشکی امکان آن را داده که با نگرشهای ویژه ای نسبت به سرطان به تحقیقات خود ادامه دهند و خبر خوشحال کننده این است که این روند ادامه دارد. اما نکته مهمتر اینکه ابزارهای کاربردی برای محققان فعال در زیست شناسی مولکولی از محیط آزمایشگاهی خارج و به کلینیکهای درمانی راه یافته اند. محققان از آزمایشهای ژنتیکی برای تشخیص افرادی استفاده می کنند که مستعد ابتلا به سرطان هستند. از آنتی بادیها هم برای حمله به مولکولهای خاصی استفاده می شود که زمینه ساز ابتلا به سرطان می شوند. اکنون محققان به سطحی از توانمندی رسیده اند که طی آن می توانند سلولهای بیماران سرطانی را مهندسی کرده تا آنها را برای مقابله با این بیماری بهتر آماده کنند. خوشبختانه در یک دهه اخیر شاخه های متعددی از درمانها برای سرطان ارایه شده است.

همزمان که این پیشرفتها ادامه می یابد، محققان بیشتر از قبل امیدوار می شوند که با سرعت چشمگیرتری به جنگ سرطان بروند. البته این روند با پیامهای ابهام آمیزی هم همراه بوده است. در برخی موارد مشاهده می شود که داروهایی با کمترین تأثیر علیه سرطان راهی بازار می شود. اما همین روند بسیاری از سرمایه گذاران را بر آن داشته که وارد گود شده و سرمایه و نبوغ خود را به کار گیرند. آمارها گویای نکات زیادی هستند. حجم داروهای آنکولوژی در بررسیهای کلینیکی علیه سرطان طی یک دهه اخیر رشد 45 درصدی داشته است.

در حال حاضر بالغ بر 600 داروی ویژه سرطان در شرکتهای دارویی و زیست فناوری دنیا در دست آزمایش و تولید هستند. اما نکته اینجاست که تمام کشورهای دنیا به یک میزان از این پیشرفتها بهره مند نمی شوند. کشورهای کمتر توسعه یافته و فقیر دنیا در هر دو بخش درمان و جلوگیری از ابتلا به سرطان وضعیت مناسبی ندارند. بسیاری از بیماران سرطانی در بخشهای گسترده ای از جهان به داروهای شیمی درمانی و کاهش دهنده درد دسترسی ندارند. همچنین تحقیقات نشان می دهد حتی در کشورهای ثروتمند دنیا می توان از میزان سرطانهای ناشی از رژیم غذایی نامناسب، چاقی، استفاده از نوشیدنی های الکلی و استعمال سیگار کاست.

برای دسترسی به جدیدترین شماره مجله Economist فایل پیوست را ملاحظه فرمائید.

 

: مهدی پیرگزی

No tags for this post.