جایگاه مطلوبی در تولید فناوری الکترونیک نداریم
وی در سال 1357 دوره کارشناسی رشته ریاضی خود را از مدرسه عالی مدیریت و ریاضیات کرج اخذ کرد و پس از آن عازم آمریکا شد و سال 1359مدرک کارشانسی ارشد ریاضیات خود را از دانشگاه ایالتی برادران رایت دریافت کرد. پس از آن با آشنایی رشته مهندسی سیستم در همان دانشگاه ادامه تحصیل داد و در سال 1361 موفق به اخذ دومین مدرک کارشناسی ارشد خود شد. شفیعی در سال 1363 سومین مدرک کارشناسی ارشد خود( مهندسی برق) را از دانشگاه ایالتی لوئیزیانا دریافت کرد و پس از آن، تحصیل را تا پایان دوره دکترا در همان دانشگاه ادامه داد و در سال 1366 فارغ التحصیل شد.
مسئولیت های مختلف در مراکز علمی و دانشگاهی متعدد کشور در کنار ارایه و انتشار بیش از 277 مقاله علمی در مجلات و کنفرانس های بین المللی و داخلی معتبر در زمینه مهندسی برق، تالیف و ترجمه 24 کتاب در زمینه های مهندسی برق، ریاضیات،ICT و ارتباط صنعت و دانشگاه و عضویت در هیات تحریریه مجلات علمی کشور از جمله افتخارات دکتر شفیعی محسوب می شود. تجهیز و فعال سازی مرکز تحقیقات دانشکده مهندسی برق، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، مجری انعقاد تفاهم نامه همکاری های آموزشی پژوهشی بین دانشگاه صنعتی امیرکبیر و دانشگاه یومیست انگلستان نیز از دیگر فعالیت های آموزشی و پژوهشی است که در کارنامه وی می درخشد.
تمام این موفقیت‌های علمی باعث شد تا گفت‌و‌گویی اختصاصی با دکترشفیعی انجام دهد.
چطور شد که رشته مهندسی برق را انتخاب کردید؟
از دوران کودکی علاقه زیادی به درس ریاضی داشتم. این علاقه زیاد باعث شد در مقطع دبیرستان، رشته ریاضی فیزیک را انتخاب کنم. آن زمان در شهرستان اردستان رشته ریاضی وجود نداشت به همین دلیل مجبور به مهاجرت به اصفهان شدم و در یکی از دبیرستان‌های به نام و دولتی(ادب) ادامه تحصیل دادم. آن زمان یکی از آرزوهای من ادامه تحصیل در رشته برق دانشگاه پلی تکنیک امیرکبیر بود. در آن دوران شرط معدل در انتخاب رشته دانشگاه دانشجویان بسیار مهم بود. متاسفانه به دلیل اینکه در یکی از امتحان ها نمره خوبی کسب نکرده بودم معدلم کمی پایین آمد و نتوانستم در رشته مهندسی برق دانشگاه امیرکبیر ورود پیدا کنم .اما در چند دانشگاه دیگر از جمله اصفهان، تربیت معلم، تهران، فردوسی مشهد و مدرسه عالی مدیریت و ریاضیات کرج قبول شدم. تنها با یک انتخاب درست آینده ام رقم می خورد. اگر رشته ریاضی را انتخاب می کردم در آینده معلمی بیش نمی شدم اما من عشق به کار در صنعت و دانشگاه را در سر می پروراندم. درنهایت مدرسه عالی مدیریت و ریاضیات کرج را برگزیدم. شکر خدا انتخاب درستی انجام دادم. آن زمان مرحوم پیرنیا(رییس این مرکز) اساتید خوب و به نام دانشگاه های بزرگ همچون تهران و شریف را برای آموزش ریاضی ما جذب کرده بود. بعدها فراگیری این دروس کاربردی برای من بسیار کارساز شد و موفقیت بزرگی را برای من به ارمغان آورد. عاقبت شهریور سال 1357 موفق به اخذ لیسانس شدم و آبان آن سال برای ادامه تحصیل عازم ایالت اوهایو شدم و در دانشگاه برادران رایت در رشته ریاضی ادامه تحصیل دادم. پس از گذشت 2 سال هم موفق به اخذ کارشناسی ارشد شدم. در این مدت همزمان با ادامه تحصیل به عنوان کمک استاد درس ریاضی در این دانشگاه تدریس می کردم.
در این زمان با رشته ای به نام مهندسی سیستم آشنا شدم؛ رشته ای که بیشتر به ریاضیات تا مهندسی توجه داشت و مفهوم سیستم هم تمام علوم (برق، مکانیک و…) را در بر می گرفت. از آنجا که دانشگاه رایت مقطع دکترای ریاضی نداشت تصمیم گرفتم بار دیگر در مقطع کارشناسی ارشد شرکت و در این رشته ادامه تحصیل دهم. سال 61 پس از قبولی در این رشته مجبور به گذراندن دروس پیش نیاز شدم. با گذراندن این دروس کم کم علاقه نهفته من در درس برق بار دیگر بیدار شد. پس از اتمام این مقطع، تصمیم گرفتم در رشته مهندسی برق هم ادامه تحصیل دهم. سال 1363 در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه ایالتی لوئیزیانا پذیرفته شدم. در نهایت سال 1366 همان دانشگاه موفق به اخذ دکترای مهندسی برق( کنترل) شدم.عاقبت پس از 9 سال دوری از وطن بار دیگر به میهن بازگشتم و پس از گذشت 2-3 ماه جذب کادر هایت علمی پلی تکنیک امیر کبیر شدم؛ هرچند من دانشجوی پلی تکنیک نشدم اما به نحوی به آرزوی دیرینه ام رسیدم و در مقامی بالاتر به عنوان استاد تمام در این دانشگاه به فعالیت پرداختم.
با توجه به اینکه در خانواده‌ای فرهنگی پرورش یافته‌اید، آیا مشوق خاصی هم برای انتخاب این رشته داشته اید؟
در فرهنگ ایرانی یادگیری ریاضی از برترین توانمندی های انسان محسوب می شود و اگر دانش آموزی نمره جغرافیا و تاریخش پایین اما ریاضیاتش خوب باشد، از افتخاراتش محسوب می شود. اصولا در کشور ما مبنای سنجش هوش و توانمندی و ذکاوت افراد بر مبنای درس ریاضی فیزیک سنجیده می شود و اغلب خانواده های ایرانی دوست دارند فرزندانشان در آینده پزشک شوند. من به یاد ندارم پدرم دوست داشت که من کدام رشته( ریاضی یا تجربی) را انتخاب کنم اما چون من علاقه زیادی به ریاضی و برق داشتم رشته ریاضی فیزیک را انتخاب کردم.
اگر شانس دوباره داشته باشید و به گذشته برگردید، آیا بار دیگر هم این رشته را انتخاب می کنید؟ بازهم رشته ریاضی را در اولویت قرار می دهید؟
از یک دید اگر من مهندسی پلی تکنیک قبول می شدم ممکن بود به جای سن 29 سالگی، با داشتن 3 مدرک فوق لیسانس و دکترا، زودتر فارغ التحصیل می شدم و این یک امتیاز بزرگ برای من بود اما از اینکه درس های دیگر را فرا گرفتم بسیار خوشحال هستم زیرا فراگیری دروس دیگر موجب رتبه یکی و شاگرد اولی من شد؛ در صورتی که من در ریاضیات رتبه اول نداشتم اما به مرور زمان عالی شدم. کسب رتبه عالی در ریاضیات باعث درخشش من در مهندسی شد؛ من از معدود افرادی هستم که توانستم در جوانی عنوان استاد تمامی را از آن خود کنم.
شما به عنوان کسی که سال‌ها در این رشته به فعالیت پرداخته‌اید، فکر می کنید در حال حاضر نقاط ضعف و قوت رشته مهندسی برق در ایران کدام است؟ آیا راهکاری هم برای برطرف کردن این نقاط ضعف دارید؟
هم اکنون رشته برق نه تنها در ایران بلکه در جهان خوب و جذاب است و اکثر دانش آموزان به علت جذابیت ها و زیبایی ها و فناوری های جدید الکترونیک این رشته را انتخاب می کنند. خوشبختانه در اغلب دانشگاه های خوب و برجسته ما رشته مهندسی برق تدریس می شود و اساتید مطرح ما آموزش و پرورش این دانشجویان را بر عهده دارند. فارغ التحصیلان ما به ویژه سری اول و دومی ها، اغلب دانشجویان مطرحی هستند که توانسته اند در دنیا بدرخشند و جایگاه ویژه ای را کسب کنند. بیشتر کتاب‌ها برای تدریس این دانشجویان نیز همانند دانشگاه های بزرگ ام آی تی و استنفورد است. اغلب استادان این دانشگاه ها هم فارغ التحصیلان مطرح و درجه 1 دنیا هستند. در نتیجه ما از این لحاظ جایگاه خیلی خوبی داریم. این جایگاه ویژه باعث شده است که اغلب کشورهای پیشرفته خواهان نخبگان این دانشگاه ها باشند. اگر ما بخواهیم دانشکده برق ام آی تی را با دانشگاه امیرکبیر مقایسه کنیم، دانشکده مهندسی برق دانشگاه امیر کبیر کمتر از دانشگاه برق ام آی تی نیست. شاید تجهیزات این دانشگاه ها زیاد و پیشرفته تر باشد اما ضریب هوشی دانشجویان ما بسیار بیشتر از دانشجویان آنان است زیرا دانشجویان ما از بین میلیون ها داوطلب کنکور برگزیده شده اند و تنها دانشجویان برتر و شایسته ما جذب این رشته مهم شده اند؛ معمولا انتخاب اول 100 تا 200 داوطب کنکور، رشته مهندسی برق است به همین دلیل این افراد بلافاصله پس از اخذ لیسانس جذب دانشگاه های ام آی تی و استنفورد می شوند. هرچند ما در این زمینه خیلی موفق هستیم اما هنوز در سطح فناوری جایگاهی مناسب و مطلوب نداریم. ما هنوز نتوانسته ایم یک تلویزیون دیجیتال درجه 1 یا یخچال پیشرفته بسازیم. ما هم اکنون بسیاری از قطعات اصلی وسایل برقی را نداریم و فناوری های ما مانند قالی، فرش، پسته، زعفران و همچنین نیروی انسانی در بازارهای جهانی به چشم نمی خورند. ناگفته نماند اگرچه ما هنوز استانداردهای لازم برای بهره وری بیشتر برق نداریم اما به پیشرفت های خوبی هم رسیده ایم. به عنوان مثال هم اکنون محصولات گروه مپنای ما ژنراتورها و قطعات توربینی می سازند که قابل رقابت با کشورهای پیشرفته دنیا است اما با این وجود هنوز به جایگاه مطلوب و واقعی خودمان دست نیافته ایم.
با این وجود آینده این رشته راچطور می بینید؟
آینده این رشته بسیار خوب و روشن است.
توصیه ای هم به علاقمندان این رشته دارید؟
توصیه ام به علاقمندان این است که آنان به دنبال رشته ای بروند که آن را دوست دارند. هرچند هم اکنون رشته برق در مملکت ما به یک برند تبدیل شده است و اغلب والدین از اینکه فرزندانشان در این رشته قبول شده اند اظهار خوشحالی می کنند اما اگر کسی این رشته را دوست نداشته باشد، نمی تواند به موفقیت دست یابد؛ علاقه شرط اول در انتخاب رشته است. از طرفی دیگر دانشجویان هنگام انتخاب رشته بازار کار رشته شان را هم مدنظر بگیرند؛ امروزه بازار کار این رشته به دلیل تقاضای زیاد داوطلبان قبول شده در آزمون کنکور و پذیرش آنان بسیار سخت شده است. شاید دانشجویان رشته پتروشیمی و معدن بتوانند با حقوق مکفی استخدام شوند اما دیگر استخدام دانشجویان این رشته به آسانی گذشته نیست. با این وجود این دانشجویان تنها با اتکا به لطف خدا و تلاش بی دریغ شان می توانند پله های موفقیت را یکی پس از دیگری بپیمایند.
و اما سخن پایانی؟
توصیه دیگر من به ایرانیان مقیم خارج است. توصیه می کنم این افراد با مد نظر گرفتن خدا، به مملکت شان عشق بورزند. اکنون ما در عصر آی تی به سر می بریم بنابراین دیگر زمان و مکان مفهومی ندارد و این افراد می توانند در کشور خارج زندگی کنند اما به مملکت شان هم خدمت کنند.
No tags for this post.
