ارتباط سلول های یاور مغز با اسکیزوفرنی

محور اصلی این مطالعه، بر سلول های گلیال (glial cells) متمرکز بود که وظیفه حمایت از نورون ها برای سیگنال دهی در مغز را برعهده دارند. به عنوان مثال، سلول های گلیال به سازماندهی ارتباطات میان نورون ها کمک کرده و میلین تولید می کنند که به عنوان عایق را در اطراف فیبرهای عصبی عمل می کنند.

برای بررسی ارتباط سلول های گلیال با اسکیزوفرنی، محققان از سلول های پوست افرادی که در کودکی (پیش از 13 سالگی) به اسکیزوفرنی مبتلا شده بودند، نمونه تهیه کردند.

از روشی برای برنامه ریزی مجدد این سلول های پوستی برای تبدیل آنها به سلول های موسوم به سلول های بنیادی پرتوان القایی (iPSCs) استفاده شد. این سلول ها از پتانسیل تبدیل شدن به انواع مختلف سلول ها در بدن برخوردار هستند. سپس محققان این سلول های iPSCs را دستکاری و آنها را به سلول های پروژنیتور گلیال تبدیل کردند.

سلول های پروژنیتور گلیال به مغز موش های جوان پیوند زده شد؛ در این حالت، موش های شبیه سازی شده (chimeric mice) دارای نورون های موش معمولی، اما با سلول های پروژنیتور گلیال انسانی بودند.

نتایج بدست آمده نشان داد، سلول های گلیال افراد مبتلا به اسکیزوفرنی بسیار ناکارآمد بودند؛ به عنوان مثال، سلول ها به اندازه کافی قادر به تولید سلول های تولیدکننده میلین نبودند. همچنین نوعی از سلول های گلیال به نام آستروسیت (astrocytes) به طور کامل رشد نکرده و قادر به حمایت کامل از نورون ها نبودند.

موش ها با این سلول های معیوب دارای رفتار ضداجتماعی و اضطراب بودند که تقریبا مشابه رفتار افراد مبتلا به اسکیزوفرنی است.

استیو گلدمن، نویسنده ارشد این مطالعه و از محققان مرکز نورومدیسین در دانشگاه روچستر تأکید کرد: یافته های این مطالعه نشان داد که اختلال در عملکرد سلول گلیال می تواند پایه شروع اسکیزوفرنی در دوره کودکی باشد.

این مطالعه بر روی موش ها انجام شده و برای مشخص شدن اثرات مشابه در انسان، به تحقیقات بیشتری نیاز است.

نتایج این مطالعه در شماره اخیر مجله Cell Stemm Cell منتشر شد.  

 

 

مترجم: معصومه سوهانی

منبع: livescience

No tags for this post.