آیا عالَم نشتی دارد؟
دهه هاست که دانشمندان مبهوت و گیج این حقیقت اند که جهان در حال انبساط است. از لحاظ منطقی جاذبه باید کهکشان‌را به هم نزدیک‌تر کند اما مشاهدات دهه 90 میلادی به ما نشان دادند که جهان تنها در حال انقباض نیست، بلکه با سرعتی فزاینده در حال انقباض و گسترش است و این یافته موضوعی بود که دانشمندان را به مفهوم انرژی تاریک رساند.
انرژی تاریک (که مبحثی کاملا جدا از ماده تاریک است) نیرویی فرضی است که حدود 68 درصد از انرژی موجود در جهان قابل مشاهده اطراف ما را تشکیل می‌دهد و کهکشان‌ها را از هم می‌راند. اما با وجود شواهد غیرمستقیم فراوانی که بر وجود این انرژی دلالت دارند هیچکس تا به حال نتوانسته مستقیما این انرژی را شناسایی کند یا توضیح دهد که از کجا می‌آید.
اما نتایج یک تحقیق احتمالا جوابی است برای این سردرگمی‌ها؛ انرژی تاریک کاملا منطقی به نظر می‌رسد اگر فرض کنیم که یکی از بنیادی‌ترین قوانین جهان بدون دانایی ما زیر پا گذاشته شده است.
این قانون بنیادی، قانون پایستگی انرژی است و موضوع کم اهمیتی هم نیست. همه ما در دبیرستان این اصل را آموخته‌ایم که انرژی در یک سیستم ایزوله نه می‌تواند به وجود بیاید و نه می‌تواند از بین برود، بلکه تنها از شکلی به شکل دیگر تغییر می‌کند.
اما محققان می‌گویند؛ که شاید جهان در اولین روزهای پیدایش خود انرژی از دست داده و همین موضوع انرژی تاریکی که امروز مطرح است را قابل توجیه می‌کند.
در سال‌های اولیه 1990 انیشتین نشان داد که جهان با سرعتی فزاینده در حال انقباض است و محققان بعد از سالها، نام دلیل این موضوع را انرژی تاریک گذاشتند. اما تا کنون مشخص نبوده که این انرژی از کجا می‌آید. حالا به نظر می‌رسد تئوری از دست رفتن انرژی در روزهای اولیه پیدایش جهان، توانسته پاسخی احتمالی به این سوال دیرینه پیدا کند.
اما مشکلی بزرگ در این تئوری وجود دارد؛ اگر ناپدید شدن مقداری انرژی در روزهای اولیه، به جز جابه‌جا کردن ارزش انرژی تاریک، تاثیر ماندگارتری روی جهان نداشته، پس هیچ راهی برای ما وجود ندارد تا بتوانیم درستی این نظریه را اثبات کنیم.
این تئوری پیشنهادی، بسیار عمومی است و به دلیل عدم وجود راهی برای آزمایش آن، فعلا در حد یک نظریه باقی خواهد ماند.
علی رنجبران
منبع: science
No tags for this post.
