تولید پرینترهای سهبعدی زیستی برای ترمیم بافتهای آسیبدیده
یک شرکت دانشبنیان ایرانی موفق به بومیسازی پرینترهای سهبعدی اکستروژنی شده است؛ این محصول دانشبنیان امکان تولید ایمپلنتهای دقیق و شخصیسازیشده برای ترمیم ضایعات استخوانی و بافتی را در داخل کشور فراهم کرده است.
به گزارش خبرگزاری سیناپرس، محمود اعظمی، استاد تمام مهندسی بافت دانشگاه علوم پزشکی تهران و مدیرعامل این شرکت دانشبنیان در خصوص این محصول اظهار کرد: محصول ارائهشده در نمایشگاه ایرانساخت، در زیرمجموعه دستگاههای ساخت افزایشی (Additive Manufacturing) قرار میگیرد و بهطور مشخص یک «پرینتر سهبعدی اکستروژنی» است.
وی افزود: این دستگاه بهطور تخصصی برای تولید جایگزینهای بافتی طراحی شده است و کاربرد اصلی آن در حوزه مهندسی بافت، پرینت داربستهای زیستی (Scaffolds) و همچنین بایوپرینت (چاپ زیستی) سلول و هیدروژل است.
اعظمی با اشاره به کاربردهای بالینی این دستگاه تصریح کرد: حوزه کاربری این فناوری شامل جایگزینی بافتهای از دسترفته نظیر استخوان، پوست و غضروف است. مزیت اصلی استفاده از این سیستم، ورود به عرصه «پزشکی شخصیسازیشده» (Personalized Medicine) است؛ به این معنا که ایمپلنتها و جایگزینهای بافتی دقیقاً متناسب با هندسه و نوع آسیبِ ایجاد شده در بدن هر بیمار ساخته میشوند.
این فناور حوزه سلامت در تشریح ضرورت استفاده از این فناوری گفت: بسیاری از ایمپلنتهای رایج در جراحیها دارای شکل و فرم ثابتی هستند. زمانی که آسیبی ناشی از تصادف یا برداشتن تومور رخ میدهد، فضای خالی ایجاد شده معمولاً شکل هندسی منظمی ندارد. دستگاه پرینتر سهبعدی بومیسازی شده، این امکان را به جراحان میدهد که ایمپلنتی را دقیقاً متناسب با فضای آسیبدیده طراحی و تولید کنند که این امر کیفیت درمان را بهطرز چشمگیری افزایش میدهد.
مدیرعامل این شرکت دانش بنیان با اشاره به ویژگیهای فنی محصول گفت: ایمپلنتهای سنتی (مانند انواع فلزی) معمولاً توپر هستند که به دلیل اختلاف خواص مکانیکی با استخوان، باعث پدیده «استرس شیلدینگ» و تحلیل بافت استخوانی اطراف میشوند.
وی افزود: در فناوری پرینت سهبعدی ما قادر هستیم علاوه بر هندسه خارجی، ساختار داخلی ایمپلنت را نیز طراحی کنیم. ایجاد تخلخل و کانالهای داخلی باعث میشود ایمپلنت از نظر مکانیکی با بافت بدن سازگار شود. همچنین این تخلخلها اجازه میدهند بافتهای طبیعی بدن به درون ایمپلنت نفوذ کرده و به مرور زمان جایگزین ساختارهای تخریبپذیر شوند؛ فرآیندی که هدف نهایی مهندسی بافت است.
اعظمی با تأکید بر ایمنی زیستی این محصولات تصریح کرد: مواد اولیه مورد استفاده در این دستگاهها دارای تاییدیههای استاندارد هستند و از نظر زیستی خطری برای بیمار ندارند.
وی در پایان با اشاره به توانمندی متخصصان داخلی خاطرنشان کرد: پیش از این در مواردی نیاز بود که مدلهای سهبعدی بیماران برای ساخت به خارج از کشور ارسال شود، اما خوشبختانه با توسعه این دستگاهها در داخل، اکنون توانایی انجام کامل این فرآیند از طراحی تا ساخت در کشور فراهم شده و نیاز به خروج ارز و ارسال نمونه به خارج مرتفع شده است.
