عضو هیئت‌علمی دانشگاه علم و فرهنگ:
ایرانشناسی و گردشگری ارتباطی تنگاتنگی با یکدیگر دارند
عضو هیئت‌علمی دانشگاه علم و فرهنگ گفت: دو حوزه ایرانشناسی و گردشگری ارتباطی تنگاتنگ دارند. ایرانشناسی به‌عنوان علمی میان‌رشته‌ای باهدف مطالعه علمی و نظامند ایران به شناخت تاریخ، فرهنگ، هنر، جامعه و زبان ایران می‌پردازد. گردشگری نیز یکی از ابزارهای مؤثر در معرفی و ترویج فرهنگ و تاریخ ملت‌هاست.
به گزارش سیناپرس، دکتر منوچهر جهانیان، عضو هیئت‌علمی دانشگاه علم و فرهنگ در نشست تخصصی اجلاس بین‌المللی ایرانشناسی با محوریت «ایرانشناسی و گردشگری» که امروز یکشنبه ۲۵ آبان‌ماه که در دانشگاه علم و فرهنگ برگزار شد، گفت: ایران از دیرباز به‌عنوان سرزمینی با تمدنی چندهزارساله، تنوع فرهنگی و جغرافیایی گسترده و جایگاه ویژه در مسیر تمدن‌های بشری شناخته می‌شود؛ از سواحل جنوبی تا رشته‌کوه‌های شمالی، از آثار باستانی چون تخت‌جمشید تا معماری اسلامی اصفهان و شیراز و از موسیقی و شعر فارسی تا تنوع اقوام و زبان‌ها، همه گویای غنای فرهنگی و تاریخی ایران هستند.
وی اظهارکرد: ایرانگردی و تعاملات گردشگری نقش مهمی در شناخت بهتر فرهنگ، جغرافیا، آداب‌ورسوم و توسعه گردشگری داخلی و بین‌المللی دارند. می‌توان از این ظرفیت‌ها و پتانسیل‌ها در راستای توسعه تعاملات گردشگری استفاده کرد.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه علم و فرهنگ افزود: در حال حاضر دو حوزه ایرانشناسی و گردشگری ارتباطی تنگاتنگ دارند. ایرانشناسی به‌عنوان علمی میان‌رشته‌ای باهدف مطالعه علمی و نظامند ایران به شناخت تاریخ، فرهنگ، هنر، جامعه و زبان ایران می‌پردازد. از سوی دیگر، گردشگری یکی از ابزارهای مؤثر در معرفی و ترویج فرهنگ و تاریخ ملت‌هاست.
به گفته وی، پیوند این دو حوزه می‌تواند موجب شناخت بهتر ایران در سطح جهانی، افزایش جذب گردشگران فرهنگی و توسعه پایدار کشور شود.
جهانیان خاطرنشان کرد: بحث ایرانشناسی بر سه محور اساسی و اصلی استوار است. ۱) بعد تاریخی و تمدنی که باید مطالعه تاریخی، تداوم فرهنگی که از دوران باستان تا به امروز است، موردبحث و بررسی قرار گیرد ۲) بعد فرهنگ و هویتی که باید بحث هویت ایرانی از زبان، آداب‌ورسوم و آیین‌های باستانی تا دین، ادبیات و هنر موردتوجه قرار گیرد و ۳) بعد اجتماعی و میان‌فرهنگی است که باید مطالعه تعاملات میان فرهنگ اقوام مختلف ایران بررسی شود.
وی یادآورشد: از نظر کارکردی این بحث نیز بر پایه و اساس بحث جاذبه‌های فرهنگی تاریخی و هنری کشور است که می‌توانیم با ترجمه آنها به زبان‌های بازار هدف در راستای گردشگری به ارزش افزوده فرهنگی کشور بیفزاییم.
جهانیان تصریح کرد: ایرانشناسی و گردشگری دو حوزه مکمل‌اند که تلفیق آنها می‌تواند به توسعه پایدار فرهنگی و اقتصادی ایران بینجامد. یافته‌ها نشان می‌دهد که ایران باوجود ظرفیت‌های تاریخی و فرهنگی گسترده هنوز از توان ایرانشناسی در برنامه‌ریزی گردشگری بهره‌مند نشده است.
وی در پایان گفت: ایرانشناسی می‌تواند با ارائه روایت‌های هویتی، بازتعریف میراث‌فرهنگی و آموزش تخصصی، کیفیت تجربه گردشگری را ارتقا دهد. در مقابل گردشگری نیز می‌تواند به ترویج دانش ایرانشناسی و معرفی فرهنگ ایران به جهانیان و ایجاد اشتغال فرهنگی کمک کند.
همچنین در این مراسم، دکتر وارطان وِسکانیان، ایران‌شناس از ارمنستان به موضوع «ادبیات و گردشگری» و دکتر شگفته یاسین، ایران‌شناس از پاکستان نیز به موضوع «ایرانگردی؛ یکی از ابزارهای مهم ایرانشناسی» پرداختند.
ادامه این اجلاس، به دو پنل تخصصی با موضوع گردشگری ادبی با محوریت «عالم معنا و گردشگری در اشعار حافظ» و گردشگری و ایرانشناسی با محوریت‌های «آسیب‌شناسی آموزش و پژوهش در رشته‌های ایرانشناسی و گردشگری در ایران» و «میراث‌فرهنگی، گردشگری و ایرانشناسی» با سخنرانی جمعی از ایران‌شناسان داخلی و خارجی از جمله مهدیه شهرابی فراهانی، دماک قاسم داخل الدراغی از عراق، ژنیس جومارت ژنگیسولی از قزاقستان، حسن حیدر از لبنان، خاتون بندور اشویل از گرجستان، صدرا عمویی، معصومه مومنی، ییللماز کارادنیز از ترکیه، نوری محمدزاده از روسیه و فیروز ـ اختر لوبیس از مالزی اختصاص یافت.
گزارش: مهگل غفاری
