بازار سیاه بلیت کنسرت موسیقی، داستانی تکراری

هنر در ایران و جهان، اقتصادی پرقدرت و پویاست. فروش بلیت برای سینما، تئاتر، کنسرت و نمایشگاههای هنری یکی از مهمترین منابع درآمدی برای هنرمندان، گروههای اجرایی و نهادهای فرهنگی بهشمار میرود. میلیونها نفر سالانه با خرید بلیت بخشی از گردش مالی این حوزه را رقم میزنند.
ندا انتظامی: باید گفت جریان نقدینگی، علاوه بر تأمین هزینههای تولید و برگزاری، زمینهساز اشتغال مستقیم و غیرمستقیم صدها فعال فرهنگی است. در این میان، شفافیت و امنیت بلیتفروشی نقشی تعیینکننده در تداوم این چرخه دارد. اما این روزها خبرهای از تشکیل بازار سیاه بلیت کنسرت به گوش میرسد.
ظهور بازار سیاه در بستر آنلاین
به گزارش خبرگزاری سینا، خبرهای از فروش بلیت سیاه در بازار کنسرت موسیقی از یک طرف نشانه استقبال مخاطب است، اما از سوی دیگر سایهی سنگین بازار سیاه بلیت و کلاهبرداریهای مجازی نهتنها امنیت مالی مخاطبان را تهدید میکند، بلکه اعتماد عمومی به سازوکارهای رسمی را نیز خدشهدار میسازد.
خصوصا اینکه این روزها برخلاف سابق بازار سیاه در دست فضای مجازی است و واسطههای سنتی مقابل سالن کنسرت جای خود را کانالها و حتی سایتهای معتبر داده است
این روزها دیگر واسطههای سنتی مقابل سالنهای کنسرت جای خود را به کانالها و سایتهای ناشناس دادهاند. کاربران کافی است نگاهی به آگهیهای فروش در پلتفرمهای مجازی بیندازند تا با قیمتهایی مواجه شوند که گاه دو یا سه برابر بهای رسمی بلیت است. برای نمونه، بلیت کنسرت «ایرانم» علیرضا قربانی در حالی که در وبسایت رسمی نهایتاً با ۱.۶ میلیون تومان فروخته میشد، در بازار سیاه به بیش از ۳ میلیون تومان رسید. این اختلاف قیمت، علاوه بر ایجاد فشار اقتصادی بر مخاطب، فضا را برای کلاهبرداریهای گسترده باز میکند.
بازار سیاه کنسرت از کجا شروع شد؟
ماجرای مقابله با بازار سیاه بلیت موضوع تازهای نیست. داستان بازار سیاه در کنسرتهای موسیقی حکایت قدیمی است. حکایتی که باعث شد محمدرضا شجریان و شرکت دلآواز به فکر روشی برای جلوگیری از بازار سیاه بلیتهای کنسرت خود بیفتد.
در تیر ۱۳۸۶ برای کنسرت استاد محمدرضا شجریان، برگزارکنندگان با هدف مبارزه با این پدیده اعلام کردند فروش تنها بهصورت آنلاین و با ثبت کارت ملی خواهد بود تا هر فرد حداکثر سه بلیت خریداری کند. هرچند این اقدام در ابتدا با مشکلاتی چون بار ترافیکی شدید سایت و نارضایتی برخی مخاطبان همراه شد. بهطوری که استاد محمدرضا شجریان در همان سال طی یک نشست با اعلام اینکه در درباره بازار سیاه دست آنها برمیآید گفت: متاسفانه ما تمامی راههای توزیع بلیت را آزمودهایم و هنوز به یک فضای آرمانی برای فروش بلیت نرسیدهایم اما معتقدیم که این شیوه اینترنتی بهتر از شیوههای دیگر جواب داده است، به نحوی که 1411 نفر از این تعداد را شهرستانی ها شکل میدادند.
اما این شروع نقطه عطفی در تلاش برای امنسازی چرخه فروش بود. همین تغییر موجب شد بلیتفروشی اینترنتی به یک روند رایج در سالهای بعد تبدیل شود.
هشدار پلیس فتا و شیوههای کلاهبرداری
اینبار مردمی که به دلیل استقبال گسترده یا کمبود ظرفیت سالن نتوانسته بودند بلیت کنسرت مورد علاقه خود را تهیه کنند، به سراغ سایتهای مختلف رفتند و از آن طریق بلیت خریدند. اما هنگام مراجعه به سالن کنسرت متوجه شدند که یک بلیت به چند نفر فروخته شده یا بارکد آن معتبر نیست؛ مسئلهای که در نهایت پای پلیس فتا را به ماجرا باز کرد.
پلیس فتا بارها نسبت به خرید بلیت از مسیرهای غیررسمی هشدار داده است. به تازگی رامین پاشایی، رئیس مرکز امداد و فوریتهای سایبری پلیس فتا، اعلام کرده که کلاهبرداران در پیامرسانهای عمدتاً غیربومی و برخی بومی با تبلیغات دروغین بلیتهای جعلی ارائه میدهند. این افراد با استفاده از کارتهای اجارهای یا معرفی خود بهعنوان مدیر فروش کنسرت، مبالغ زیادی از شهروندان دریافت میکنند. در بسیاری موارد، خریداران هنگام مراجعه به سالن متوجه میشوند که بلیتشان تقلبی است و امکان ورود ندارند. تاکنون شاکیان متعددی به پلیس مراجعه کرده و پروندههای قضایی در حال پیگیری است.