خبرگزاری سینا بررسی می‌کند:
یک بلیت برای دو اجرا؛ موسیقی مذهبی و اقتصاد هنر
با پایان ایام محرم و صفر، دوباره صحنه‌های موسیقی رنگ‌و‌روی تازه‌ای به خود می‌گیرند. اما تجربه‌ای مانند اجرای ارکستر سمفونیک تهران در ایامی که اجرای کنسرت به دلایل همزمانی با ایام ماه‌های محرم و صفر انگشت شمار است، می‌تواند نویدی برای موسیقی مذهبی و استقبال مردم باشد.
سحر طاعتی: اجرای «نامیرا» نشان داد که موسیقی مذهبی می‌تواند حتی فراتر از مناسبت‌های تقویمی، به‌عنوان ژانری جدی در اقتصاد هنر ایران جایگاهی تازه بیابد.
به گزارش خبرگزاری سینا، «نامیرا» به آهنگسازی بهزاد عبدی و رهبری نصیر حیدریان، با حضور ارکستر سمفونیک تهران و چند خواننده موسیقی ایرانی، در تالار وحدت روی صحنه رفت و تمامی بلیت‌هایش پیش از اجرا به فروش رسید. این موفقیت، علاوه بر ارزش هنری، یک دستاورد اقتصادی هم بود؛ چرا که در سطح جهانی نیز پر شدن سالن‌های بزرگ برای ارکستر سمفونیک نشانه بازگشت سرمایه و جذب مخاطب جدید تلقی می‌شود.
«نامیرا» روایت موسیقایی حماسه کربلا و روح آزادگی است که با بهره‌گیری از قالب اوراتوریو و ارکستراسیون برای ارکستر بزرگ، گروه کر و گروه خوانندگان، به روایت موسیقایی آزادگی و جاودانگی عاشورا پرداخت.
نقش ارکستر سمفونیک تهران در اقتصاد هنر
دهه‌های پیش، به دلیل رویکردهای مدیریتی، اجراهای موسیقی در ایام محرم و صفر به‌طور کامل متوقف می‌شد. اما طی سال‌های اخیر، سیاست فرهنگی تغییر کرده و آثار آیینی و مذهبی به‌عنوان بخشی از جریان رسمی موسیقی امکان حضور روی صحنه یافته‌اند.
بیشتر بخوانید:
فرصتی برای رونق موسیقی مذهبی، از خیمه هنر تا میلیون بازدید در فضای مجازی
نت‌های در سوگ کربلا
این مسئله باعث ادامه پویایی اقتصاد هنر شد و باعث شد موسیقی مذهبی از یک فعالیت صرفاً مناسبت‌محور فراتر برود و به ژانری با ظرفیت اقتصادی تبدیل شود؛ ژانری که می‌تواند در طول سال، مخاطبان خاص خود را داشته باشد و با ارائه آثاری کیفی، چرخ اقتصاد هنر را به حرکت درآورد. گرچه درست است که این اجراها به نسبت دیگر ماهها کمتر هستند اما بودنشان هر چند کم هم اجازه نمی دهد چرخ دنده های اقتصاد هنر از حرکت بایستد. نمونه آن می‌توان به اجرا«نامیرا» اشاره کرد. این اجرا ثابت کرد که حتی در ایام محدودیت اجراها نیز، مخاطب برای شنیدن موسیقی مذهبی با کیفیت حاضر به خرید بلیت است.
وقتی بازیگران تئاتر به کمک ارکستر می‌آیند
یکی از نکات برجسته «نامیرا»، حضور بازیگران تئاتر در کنار ارکستر و خوانندگان بود. این ترکیب باعث شد اثر از سطح یک کنسرت فراتر برود و به نمونه‌ای از همکاری میان رشته‌های هنری تبدیل شود. چنین رویکردی علاوه بر ارتقای سطح هنری، به رونق اقتصادی نیز کمک می‌کند؛ چرا که با درگیر شدن چند حوزه هنری، مخاطبان گسترده‌تر جذب می‌شوند و بازار فرهنگی متنوع‌تری شکل می‌گیرد.
ظرفیت جهانی برای موسیقی ایرانی
با توجه به اینکه موسیقی آیینی و مذهبی ریشه‌های عمیقی در فرهنگ ایرانی دارد، این ژانر می‌تواند در عرصه بین‌المللی نیز عرضه شود. حضور در جشنواره‌های مذهبی و آیینی، یا همکاری با مراکز فرهنگی خارج از ایران، می‌تواند مسیر تازه‌ای برای صادرات موسیقی مذهبی و گسترش اقتصاد هنر باشد. و حتی می‌توان گفت که اجرای «نامیرا» نشان داد که موسیقی مذهبی تنها در محدوده محرم و صفر تعریف نمی‌شود. این ژانر می‌تواند هم مخاطب داخلی را جذب کند، هم به یک کالای فرهنگی صادراتی تبدیل شود. به بیان دیگر، یک بلیت برای چنین اجراهایی، تنها ورود به یک کنسرت نیست؛ بلکه مشارکت در گردش اقتصاد هنر و تقویت بازاری است که موسیقی آیینی را به بخشی ماندگار از سبد فرهنگی جامعه بدل می‌سازد.
