فرزاد موتمن: شرایط سینما بسیار بحرانی است
فرزاد مؤتمن با بحرانی خواندن وضعیت سینمای ایران تأکید کرد که سیستم فعلی دیگر پاسخ‌گو نیست. او حمله به سینمای کمدی را نادرست دانست و گفت جامعه به‌شدت به این ژانر نیاز دارد. به گفتهٔ وی، بودجه‌ها به جای فیلم، صرف سریال‌هایی بی‌مخاطب و بی‌اثر شده‌اند که بیشتر به «فروش ترافیک جعلی» مشغول‌اند.
به گزارش خبرگزاری سینا، «فرزاد موتمن» با بحرانی خواندن وضعیت سینمای کشور گفت: شرایط بسیار بحرانی است و این سیستم دیگر پاسخ‌گو نیست. طبیعی‌ترین اتفاقی که در حال حاضر رخ می‌دهد، همان بخشی است که مورد حمله قرار می گیرد یعنی سینمای کمدی، در حالی که این ژانر یکی از طبیعی‌ترین نیازهای جامعه محسوب می‌شود. به نظر می‌رسد، به‌جای آن‌که به کمدی‌ها حمله شود زیرا جامعهٔ ما به‌شدت به این گونهٔ سینمایی نیاز دارد باید تلاش شود تا فیلمنامه‌های بهتری در حیطهٔ کمدی نوشته شود و سطح این ژانر ارتقا یابد.
موتمن همچنین مطرح کرد: از طرف دیگر، سینما عملاً نابود شده و جای خود را به سریال‌سازی داده. تمام بودجه‌هایی که قبلاً در مسیر تهیه و تولید فیلم بود، حالا صرف تولید سریال‌هایی می‌شود که برخلاف تصور، نه مخاطب دارند و نه اثرگذاری خاصی. بیشترشان فقط درگیر تولید ترافیک جعلی‌اند و به‌نوعی می‌توان گفت مشغول «فروش ترافیک» شده‌اند.
این سینماگر وضعیت سینمای ایران را بحرانی خواند و در این خصوص اظهار داشت: اکنون اوضاع به همین منوال است؛ یعنی شرایط بسیار بحرانی‌ست و این سیستم دیگر پاسخ‌گو نیست. طبیعی‌ترین اتفاقی که در حال حاضر رخ می‌دهد، همان بخشی است که مورد حمله قرار می گیرد یعنی سینمای کمدی، در حالی که این ژانر یکی از طبیعی‌ترین نیازهای جامعه محسوب می‌شود. به نظر می‌رسد، به‌جای آن‌که به کمدی‌ها حمله شود—زیرا جامعهٔ ما به‌شدت به این گونهٔ سینمایی نیاز دارد باید تلاش شود تا فیلمنامه‌های بهتری در حیطهٔ کمدی نوشته شود و سطح این ژانر ارتقا یابد.
وی تاکید کرد: تجربهٔ تاریخی نیز نشان داده است که هر زمان جامعه‌ای دچار اضطراب و بحران بوده، به‌سوی سینمای کمدی و موزیکال روی آورده است. دهه‌های ۲۰ و ۳۰ میلادی در ایالات متحده نمونه‌های روشنی در این زمینه هستند.
موتمن همچنین در خصوص دلایل عدم ساخت کمدی متفکر و نقش تهیه کنندگان در این ابتذال بیان کرد: این مسئله نیز ریشه در فشارهایی دارد که تهیه‌کنندگان وارد می‌کنند. فیلمی ساخته می‌شود که در آن چهار مرد می‌رقصند، سپس همه خواستار تکرار همان فرمول می‌شوند و در صورتی که فیلم بعدی فاقد چنین صحنه‌هایی باشد، مورد پذیرش قرار نمی‌گیرد؛ بی‌آن‌که کسی بپرسد فیلم چه چیزی برای گفتن دارد.
«فرزاد موتمن» در پایان این گفت و گو خاطرنشان ساخت: تهیه‌کنندگان این آثار، غالباً کسانی هستند که در بیست سال گذشته از نهادهای مختلف وارد سینما شده‌اند.
