ورود دیرهنگام خورشید به جشن تولد ستاره راه شیری
در یکی از جامع‌ترین تحقیقات چند رصدخانه‌ای کهکشان، ستاره‌شناسان با همکاری «بهروزی» دانشمند ایرانی‌الاصل دانشگاه استنفورد دریافتند که کهکشان‌هایی مانند راه شیری تحت یک انفجار تولد ستاره‌ای قرار گرفته‌اند که طی آن، تعداد زیادی از ستارگان با سرعت بسیار بالایی – 30 برابر سریع‌تر از امروز – متولد شده‌اند.
این در حالیست که تولد خورشید در زمان دیرتری اتفاق افتاده است. انفجار تولد ستاره‌ای کهکشان راه شیری 10 میلیارد سال پیش به اوج خود رسید اما خورشید در زمان دیرتری و حدود پنج میلیارد سال پیش شکل گرفته است. در آن زمان، سرعت شکل‌گیری ستاره در راه شیری به میزان زیادی کاهش یافته بود.
اگرچه این دیرهنگامی خورشید شاید چندان هم بد نبوده است. ظهور دیرهنگام خورشید ممکن است به رشد سیارات در منظومه شمسی کمک کرده باشد. عناصر سنگین‌تر از هیدروژن و هلیوم پس از افت موج رشد ستاره‌ای و پایان یافتن زودهنگام حیات ستارگان بزرگ‌تر و غنی شدن کهکشان از مواد لازم برای شکل‌گیری سیارات و حتی حیات زمینی، از وفور بیشتری برخوردار بودند.
ستاره‌شناسان هیچ تصویری از سال‌های شکل‌گیری کهکشان راه شیری برای پیگیری تاریخچه رشد ستارگان ندارند. آنها در عوض، داستان خود را با بررسی کهکشان‌هایی در اعماق جهان که از لحاظ جرم مشابه راه شیری هستند، تدوین کردند.
محققان با نگاه عمیق‌تر در فضا، اطلاعات بیشتری از گذشته به دست می‌آورند زیرا نور ستاره‌ای از مدت‌ها قبل به تازگی به زمین می‌رسد. ستاره‌شناسان از روی این بررسی‌ها که تا 10 میلیارد سال قبل کشیده شده بودند، آلبومی از تصاویر شامل نزدیک به 200 تصویر از کهکشان‌های شبیه راه شیری را جمع‌آوری کردند.
سرشماری جدید به ارائه کامل‌ترین تصویر تاکنون از چگونگی رشد کهکشان‌های شبیه به راه‌شیری در 10 میلیارد سال گذشته تا کهکشان‌های مارپیچی امروزی پرداخته است.
این پژوهش چند طول موجی از نور فرابنفش تا مادون‌قرمز گسترش یافته و رصدهای تلسکوپ‌های فضایی هابل و اسپیتزر ناسا، رصدخانه فضایی هرشل اروپا و تلسکوپ‌های زمینی مانند تلسکوپ ماگلات باد در رصدخانه لاس کامپاناس شیلی را با هم ترکیب کرده است.
کیسی پاپوویچ از دانشگاه A&M تگزاس و مولف ارشد این مقاله در توضیح نتایج تحقیقات تیمش گفت: این بررسی‌ها به ما اجازه می‌دهد تا از ظاهر کهکشان راه شیری در گذشته اطلاعاتی به دست بیاوریم. این اطلاعات نشان می‌دهد که این کهکشان‌ها بیش از 10 میلیارد سال پیش تحت یک تغییر بزرگ در جرم ستارگانش قرار گرفته و تا 10 برابر بزرگ‌تر شده بودند که نظریات را در مورد رشدشان تائید می‌کنند. همچنین بیشتر این رشد جرم ستاره‌ای در پنج میلیارد سال اول تولد آنها صورت گرفته است.
بررسی‌های جدید به تقویت پژوهش پیشین می‌پردازد که نشان داده بود کهکشان‌های مشابه راه شیری به شکل گروهی از ستارگان کوچک آغاز به کار کرده‌اند. این کهکشان‌های کوچک با بلعیدن مقادیر زیادی از گاز خود را توسعه دادند که باعث طوفانی از تولد ستاره‌ای شده بود.
این تحقیق یک ارتباط قوی را بین شکل‌گیری ستاره در کهکشان‌ها و رشد جرم ستاره‌ای آنها نشان می‌دهد. مشاهدات نشان داده‌اند که با کاهش سرعت کارخانجات ستاره‌سازی، رشد کهکشان‌ها نیز کاهش می‌یافت.
به گزارش ایسنا،ستاره‌شناسان اجداد مشابه کهکشان راه شیری را از میان بیش از 24 هزار کهکشان در کل کاتالوگ‌های پروژه CANDELS که توسط هابل ثبت شده‌اند و پژوهش ZFOURGE که توسط تلسکوپ ماژلانی مشاهده شده‌اند، انتخاب کردند.
آنها از داده‌های نزدیک مادون قرمز اسپیتزر، ZFOURGE و CANDELS برای بررسی جرم ستاره‌ای کهکشان‌ها استفاده کردند. تصاویر هابل در CANDELS نیز به ارائه اطلاعات ساختاری در مورد اندازه کهکشان و چگونگی تکامل یافتن آنها پرداخت. رصدهای نور مادون قرمز دور اسپیتزر و هرشل نیز به ستاره‌شناسان در پیگیری سرعت شکل‌گیری ستارگان کمک کرد.
این نتایج در مجله Astrophysical منتشر شده است.
No tags for this post.
