تولید دستگاه نبض سنج بر مبنای اصول طب ایرانی

به گزارش سینا از مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری، منوچهر اقبال، مدیر شرکت جهان طب درمان  در خصوص زمینه کاری این شرکت گفت: شرکت جهان طب درمان، حدود 21 سال پیش با هدف واردات تجهیزات و وسایل یکبار مصرف پزشکی در حوزه قلب و عروق ( آنژیوپلاستی) تاسیس شد. پس از واردات وسایل پزشکی از سازندگان اروپایی از پنج سال  پیش  اقدام به تولید بعضی از آن وسایل کردیم و در حال حاضر کیت های آنژیوپلاستی به میزان سالانه 95 هزار عدد، رابط های تزریق در چهار طول مختلف سالانه حدودا 60 هزار عدد و بالن های قلبی سالانه 30هزار  عدد در حال تولید است و چند طرح دیگر هم تا آخر سال به تولید می رسند.

وی ادامه داد: سوابق و تجربیات صاحبان شرکت جهان طب درمان با تخصص مهندسی پزشکی مرتبط با تحقیقات کاربردی و سپس تولید تجاری دستگاه‌های مختلف پزشکی شامل  همودیالیز، توزیع کننده اتوماتیک شربت  متادون، تجهیزات آسم و آلرژی، ونتیلاتور، دیسکهای تشخیصی میکروسیالاتی به همراه دستگاه خوانش و … است.

اقبال با بیان اینکه هم اکنون با کمک ستاد طب ایرانی و گیاهان دارویی و حمایت‌های معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری با اخذ وام و همکاری پنج نفر از اساتید اقدام به ساخت نسل جدید نمونه مهندسی نبض سنج براساس علم طب ایرانی کرده است، افزود: این شرکت، پس از انجام تست های بالینی با کمک حدود 12 نفر موفق به تولید سالانه 100 عدد نبض سنج شده است که تحویل پزشکان متخصصان طب ایرانی خواهدشد.

وی در خصوص نحوه عملکرد این نبض سنج گفت: لمس نبض مخصوصا نبض شریان رادیال در سطح داخلی تحتانی ساعد دست در طب قدیم بسیار اهمیت داشته و یکی از پایه های تشخیص را تشکیل می داده است و به همین جهت برای شناخت آن شرایط و دستورات و تفسیرهایی بوجود آمده است که علم نبض شناسی را تشکیل می دهد. به عبارتی، نبض یکی از علایم حیاتی و اساسی است که پزشکان ترجیح می‌دهند که در اولین مرحله معاینه، شخصاً نبض بیمار را گرفته و مستقیماً اطلاعات لازم را بدست آورند.

اقبال ادامه داد: برای سنجش وضعیت نبض در طب سنتی ایرانی از چهار انگشت استفاده می شود. انگشتان تعلیم یافته پزشک، حساسترین وسیله  آزمایش نبض است. تشخیص نبض به این گونه است که پزشک چهار انگشت خود (به جز شست) را بر روی محل معمول نبض (نبض رادیال یا مچی) قرار می دهد و به این ترتیب می تواند به مشخصات مکانی و زمانی نبض پی ببرد. یکی از مشکلاتی که این روش سنتی دارد این است که کاملاً وابسته به  مهارت طبیب حاذق است و به خصوص در مواردی که بیمار نبض ضعیفی داشته باشد ممکن است کار تشخیص با خطا مواجه شود. درستی و صحت به تمرین مداوم فردی و کیفیت و حساسیت آگاهی و هشیاری، وابسته است. همچنین قابلیت ثبت و ذخیره سازی و ایجاد پایگاه داده را ندارد. بنابراین نیاز است که ابزاری برای ثبت و ضبط نبض طبق اهداف طب سنتی ایرانی وجود داشته باشد.