میراث ماندگار لنارت نلسون
لنارت نلسون، عکاس سوئدی که به خاطر عکاسی خلاقانه و پیشگامانه خود از دنیای علم و به‌خصوص زندگی جنینی انسان به شهرتی جهانی رسیده بود در سن ۹۴ سالگی در شهر استکهلم دیده از جهان فروبست.
او که در جامعه عکاسی و به‌خصوص علاقه‌مندان عکاسی علمی پیشگامی نابغه شناخته می‌شد از فناوری نوین استفاده کرد تا لحظات خیره‌کننده‌ای از آغازین دوران زندگی جنینی و رویدادهایی همچون تزریق ویروس ایدز به سلول‌ها را به تصویر بکشد.
یکی از معروف‌ترین کارهای او تصویربرداری از جنین انسان بود. تصاویر او در سال ۱۹۶۵ در مجله لایف (Life) و با عنوان زندگی پرماجرای پیش از تولد منتشر شد و موجی از توجه‌های جهانی را به خود جلب کرد.
نلسون برای اینکه توان این عکاسی را به دست آورد بسیاری از ابزارهای عکاسی ضروری را توسعه داد و اختراع کرد؛ اما دستاوردهای او نه‌تنها به دلیل پیشرفت‌هایی که درزمینه عکاسی میکروسکوپی ایجاد کرد که به دلیل به تصویر کشیدن لحظات بی‌نظیری در جهان شناخته می‌شود که تا پیش از آن تصوری از آن وجود نداشت.
مجموعه‌ای از تصاویر او در دهه ۱۹۷۰ میلادی به همراه فضاپیمای ویجر و به‌عنوان بخشی از میراث بشری و پیامی به موجودات احتمالی ساکن فضاهای دور به فضا فرستاده شد.
تصاویری که او تهیه‌کرده بود همچنین در مناقشه بزرگی که مخالفان و موافقان قانونی شدن سقط‌جنین درگیر آن بودند مطرح شد. خود او دراین‌باره می‌گوید: «تصمیم‌گیری درباره این مسئله و آغاز حیات به خود شما بستگی دار. من تنها ژورنالیستی هستم که داستان‌هایی را برای شما روایت می‌کنم. این مأموریت من در زندگی‌ام است.»
او زمانی در یک گفتگو گفته بود: «رویای من دیدنی کردن موارد نامریی است.» وی در راه تحقق این رویای خود از درون قلب انسان، رگ‌های خونی و بافت مغز عکاسی کرد.
لنارت نلسون که متولد سال ۱۹۲۲ بود در سن ۱۱ سالگی نخستین دوربین عکاسی خود را به دست گرفت و شیفته عکاسی شد.
او در ابتدای زندگی حرفه‌ای‌اش به‌صورت عکاس آزاد (فری‌لنس) به فعلیت پرداخت و اگرچه در طول زندگی کاری‌اش به عکاسی از چهره‌های برجسته‌ای همچون اینگرید برگمن، اینگمار برگمن و هنری متیس پرداخت اما اشتیاق و علاقه اصلی دنبال کردن حیات‌وحش و ثبت از نزدیک رویدادهای آن بود.
بنیاد لنارت نلسون، از سال ۱۹۹۸ جایزه‌ای را برای گرامی داشت عکاسانی که در راه ثبت شگفتی‌های علمی تلاش می‌کنند تأسیس کرد. این جایزه هرساله به برترین عکاسان علمی جهان اهدا می‌شود.
در سال ۲۰۰۹ این جایزه به‌طور مشترک به کارولین پورکو، مدیر تصویربرداری مأموریت کاسینی و بابک امین تفرشی، عکاس آسمان شب و بنیان‌گذار پروژه جهان در شب (TWAN) تعلق گرفت.
–
پوریا ناظمی
No tags for this post.
