99/9999999درصد بدن ما خالی است!

هر اتم، حاوی الکترون، پروتون و نوترون است. در بنیادی‌ترین سطح، پروتون‌ها و نوترون‌ها قرار دارند که اصل جرم بدن را تشکیل می‌دهند و خود از ذرات سه‌گانه دیگری موسوم به کوارک ساخته شده‌اند. جرم کوارک‌ها در مقایسه با پروتون‌ها و نوترون‌ها بسیار ناچیز است. گلوئون‌ها نیز که ذرات کوارک را در کنار یکدیگر نگه می‌دارند، بدون جرم هستند. دانشمندان معتقدند،‌ جرم بدن انسان از انرژی جنبشی کوارک‌ها و انرژی پیوندی گلوئون‌ها حاصل می‌شود. اکنون این پرسش مطرح می‌شود که اگر بخش اعظم فضای داخلی اتم‌های سازنده جهان از هیچ جرمی پر نشده، پس چرا احساس توپر بودن می‌کنیم و نمی‌توانیم مثل ارواح از درون اجسام رد شویم؟ اکنون وقت آن است که افکارتان را در باره فضای خالی اتم تغییر دهید. فضا هرگز نمی‌تواند به کلی خالی باشد، زیرا همیشه توابع موج و میدان‌های مغناطیسی نامرئی حضور دارند.

شاید بد نباشد، فضای داخلی اتم را به پنکه تشبیه کنیم. زمانی که پنکه خاموش و پره‌های آن ثابت است، می‌توانیم دستمان را از فضای خالی میان پره‌ها عبور دهیم،‌ اما وقتی پنکه روشن باشد، این کار غیرممکن است. به لحاظ فنی، الکترون‌ها از جمله منابع نقطه‌ای به شمار می‌روند، یعنی هیچ حجمی ندارند. این در حالی است که همین الکترون‌های بی‌حجم از مشخصه دیگری به نام تابع موج برخوردارند که مقدار قابل توجهی از فضای داخلی اتم را اشغال می‌کنند. الکترون‌های بی‌حجم به طور همزمان در تمام قسمت‌های اتم حضور دارند. در مثالی که گفته شد، پره‌های پنکه را می‌توان به الکترون‌های در حال حرکتی تشبیه کرد که فضای داخلی اتم را با توابع موج پر کرده‌اند. به همین دلیل است که یک فضای خالی می‌تواند برخلاف چیزی که انتظار می‌رود، توپر باشد.

به گزارش جام جم آنلاین،نکته جالب توجه دیگر که مایه تعجبتان خواهد شد، این است که انسان‌ها هیچ چیزی را به معنای واقعی لمس نمی‌کنند. اصل اتم‌های تشکیل‌دهنده هر چیزی در هسته قرار دارد. به همین دلیل، وقتی با کسی دست می‌دهید، امکان ندارد هسته اتم‌های دست طرف مقابل را حس کنید؛ بلکه حسی که به شما دست می‌دهد، ناشی از دافعه الکترون‌های خودتان با الکترون‌های طرف مقابل است! همین الان صندلی ای که فکر می‌کنید روی آن نشسته‌اید، از همین قانون تبعیت می‌کند. به عبارت دیگر، هرگز نمی‌توانید به معنای واقعی روی مبل بنشینید، بلکه همیشه اندکی بالای مبل شناور هستید. پس به این نتیجه می‌رسیم که بدن انسان، مجموعه‌ای گمراه‌کننده از فضاهای خالی است که در سیار‌ه‌ای خالی واقع در جهانی خالی زندگی می‌کند!