امکانات سازمان های دولتی در اختیار پژوهشگران قرار نمی گیرد

سینا پرس: دکتر محمدحسن نوبختی در گفت و گو با خبرنگار سیناپرس، نیازهای پژوهشی کشور در زمینه مهندسی مکانیک را در سه سطح کلی عنوان کرد و گفت: نیازهای پژوهشی ما حداقل در سه کلاس می تواند مطرح شود. یکی اینکه ما به دنبال فناوری های نوین برویم مانند نانو و صنایع جدید مثل جوش و فیوژن.

نوبختی افزود: دومین محور اینکه باید فناوری هایی که در دنیا وجود دارد را بومی کنیم. مثلا در صنعت نفت و هسته ای و… که سطح فناوری آنها با ما بسیار فاصله دارد باید این فناوری ها را چون کاربرشان هستیم، بومی کنیم.

عضو هیات علمی گروه مهندسی مکانیک دانشگاه علوم و تحقیقات، خاطرنشان کرد: محور سوم که می توان آن را تکان دادن مرزهای علم نامید در امور بیشتر نظری اتفاق می افتد مثل مدلینگ ها، انواع روش های حل و…

وی متذکر شد: باید در هر کدام از اینها پژوهش هایمان را طبقه بندی کنیم. مثلا در صنعت نفت بایستی ببینیم که تکنولوژی های روز چه هست؟ آنچه که در دنیا وجود دارد و می تواند از نوع بهره برداری از مخزن باشد تا ساخت پالایشگاه های گازی.

نوبختی تاکید کرد: ما برای اینکه بتوانیم خودمان را به روز نگه داریم باید در موضوعات نظری پژوهش کنیم. بنابراین در همه صنایع مثل خودرو و صنایع هوایی که دانش مکانیک از آنها پشتیبانی می کند، پژوهش های مکانیک می تواند بر اساس همین محور کلی تعریف شود.

این استاد دانشگاه با اشاره به مشکلاتی که دانشجویان و پژوهشگران رشته مکانیک کشور برای پژوهش با آن مواجه اند، خاطرنشان کرد: به عنوان نمونه در بحث بومی سازی فناوری های روز، دو تا از دانشجویان دکترا و 4 تا از دانشجویان ارشد من پژوهش کرده اند. مشکلی که با آن مواجه بودیم این است که مثلا وزارت نفت، اطلاعات لازم را در اختیار ما نمی گذارد و ما مجبور شدیم اطلاعات را از سفارش خریدشان دربیاوریم. دانشجویان و پژوهشگران برای اینکه در این زمینه کار کنند باید در مراکز تردد داشته باشند و از امکاناتشان استفاده کنند که این امکان در حال حاضر وجود ندارد. دانشگاه ها معمولا برای انجام پژوهش بودجه کافی در اختیار ندارند. سازمان ها و وزارتخانه های دولتی قول حمایت می دهند مثلا شرکت نفت می گوید من حمایت می کنم اما به شرط اینکه پروپوزال که تصویب می شود، من باشم. پروپوزال می خواهد تصویب شود، می گویند کاربر صنعتی ات کیست؟ معاونت علمی ریاست جمهوری می گوید آنجا تصویب شود بعد بیا اینجا! یعنی اینها همه در نه گفتن به هم وصلند و کار را به گردن هم می اندازند، به همین دلیل امکان انجام کار به راحتی وجود ندارد. آن وقت عمر انجام یک پروژه دانشجویی مثلا ارشد 6 ماه تا یکسال است که تا بخواهند این کارها به سامان برسد، عمر انجام پروژه تمام شده. به همین دلیل همه ترجیح می دهند که با ارتباط غیرتعریف شده، امتیازی را کسب کنند بعد بیایند این کارها را انجام دهند.

وی پژوهش کاربردی مکانیک در کشور را عقب تر از سیستم موجود دانست و گفت: بسیاری از پژوهش هایی که انجام می گیرد، پیش از آن به نحو دیگری حل شده است. مثلا آمده اند روی سیستم خنک کنCPU کار کرده اند در حالی که قبلا روی آن کار شده و وجود دارد. اما اگر کسی آمده بود و این را بومی کرده بود، آن وقت این کاربردی تر می شد. دلیلش هم این است که تنها به دنبال چاپ مقاله و گرفتن مدرکشان هستند. اگر کسی هم بخواهد واقعا پژوهشی انجام دهد، در داخل سیستم آموزشی دانشگاه ها به راحتی امکانپذیر نیست.

No tags for this post.