دی ایزونونیل فتالات بارداری را در موش مختل می کند

به گزارش سیناپرس همدان، ما دائماً از طریق محصولات پلاستیکی مانند ظروف نگهداری، وسایل پزشکی، بسته ها، پارچه ها و اسباب بازی ها در معرض فتالات ها در محیط خود هستیم. به طور خاص، دی ایزونونیل فتالات به ناچار بخشی از زندگی ما می شود. متأسفانه، تأثیر DiNP بر ایجاد و حفظ بارداری تا حد زیادی ناشناخته است. در یک مطالعه جدید، محققان از موش ها برای درک اینکه چگونه DiNP بر بارداری تاثیر می گذارد، استفاده کردند.

جودی فلوز (همکار EIRH/MME)، استاد علوم زیستی مقایسه ای گفت: اگرچه در نهایت متوجه شدیم که مواد شیمیایی محیطی بر سلامت زنان تأثیر می‌گذارند، اما بیشتر مطالعات بر سلامت باروری مردان متمرکز شده‌اند و مطالعات بسیار کمی به چگونگی تأثیر این مواد شیمیایی بر زنان پرداخته‌اند. مقاله ما بدیع است زیرا ما اولین کسی هستیم که به این جنبه از تاثراتی تولید مثلی این موضوع نگاه می کنیم.

برای مطالعه خود، محققان دوز DiNP را انتخاب کردند که انسان به صورت روزانه در معرض آن قرار می گیرد. آنها موش های ماده باردار را در هفته اول بارداری خود به صورت خوراکی در معرض DiNP قرار دادند که مشابه سه ماهه اول بارداری در انسان است.

آرپیتا بورکه، محقق پسا دکتری در آزمایشگاه Bagchi و اولین نویسنده مقاله گفت: من این پنجره زمانی را انتخاب کردم زیرا اکثر زنان از روز اول نمی دانند که باردار هستند. در نتیجه، آنها سبک زندگی عمومی خود را برای مدتی حفظ می کنند و ممکن است زمانی که متوجه شوند باردار هستند، احتیاط بیشتری کنند. با این حال، در طول این مدت، آنها همچنان در معرض DiNP قرار خواهند گرفت.

در مراحل اولیه بارداری، جنین به رحم می چسبد و در بافت رحم مادر فرو می رود که از رشد و نمو جنین حمایت می کند. این فرآیند همچنین تشکیل رگ‌های خونی جدید را تحریک می‌کند و تضمین می‌کند که جنین به اندازه کافی اکسیژن و مواد مغذی را از مادر دریافت می‌کند. با استفاده از تکنیک‌های رنگ‌آمیزی بافت، محققان دریافتند که قرار گرفتن در معرض DiNP باعث ایجاد اختلال در تشکیل رگ‌های خونی در بافت مادر و جفت می‌شود.

ایندرانی باغچی (یکی از رهبران EIRH)، استاد زیست شناسی تولید مثل در Billie گفت: در موش‌ها، این رگ‌های خونی مادر بعد از هفته اول بارداری تشکیل می‌شوند و قبل از اینکه این پیشرفتی اتفاق بیفتد، در معرض DiNP قرار گرفته‌اند. در نتیجه، تشکیل بافت تحت تأثیر قرار می گیرد و اثر موجی ایجاد و رشد جنین را مختل می کند.

تأثیر DiNP بر جفت عواقب متعددی در اواخر بارداری داشت. محققان دریافتند موش‌های باردار که در معرض DiNP قرار گرفته‌اند، اندازه جفت کوچک‌تر و دوره‌های بارداری کوتاه‌تری دارند. موش هایی که به جای DiNP با روغن ذرت تغذیه می شدند به طور متوسط 16 توله در هر زایمان داشتند، در حالی که موش هایی که با DiNP تغذیه می شدند 11 توله به دنیا می آوردند و به طور متوسط وزن توله ها کمتر بود. علاوه بر این، موش های تغذیه شده با DiNP به جای زایمان در 20 روز، 18 تا 24 ساعت زودتر زایمان کردند.

باغچی گفت: ما می دانیم که DiNP باعث ایجاد نقص در تشکیل جفت می شود. با این حال، مشخص نیست که آیا این به دلیل تاثیر DiNP بر روی جنین یا روی بافت مادر یا هر دو است. ما می خواهیم در کار آینده خود به این سوال بپردازیم.

محققان همچنین علاقه مند به رمزگشایی چگونگی تأثیر مواد شیمیایی بر بافت رحم و روند تولد هستند. بورک گفت: من بر روی سیستم های کشت سلول تمرکز خواهم کرد زیرا می خواهیم بین اثرات جنین و بافت مادر تمایز قائل شویم. فقط با استفاده از سلول ها، می توانیم بهتر درک کنیم که DiNP چگونه بر جفت در مراحل اولیه و اواخر بارداری تاثیر می گذارد.

این کار در مجله Reproductive Toxicology منتشر شده است.

مترجم: سید سپهر ارومیهء