به توانمندی‌های داخلی ایمان داشته باشیم
دکتر قاسمی مدرک لیسانس مهندسی مکانیک را سال1985(1364) و مدرک فوق لیسانس مهندسی مکانیک را سال 1988 (1367) از دانشگاه می سی سی پی و مدرک دکترای مهندسی مکانیک را سال 1993(1372) از دانشگاه ایالتی آیووا امریکا دریافت کرده است.
استاد مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی( از سال 1375تاکنون)، رییس دانشگاه خواجه نصیر(1389تا 1392)، استاد مدعو مرکز هیدروژن و تحقیقات سلول های سوخت دانشگاه بیرمنگام، استاد پژوهش و مدرس مهندسی مکانیک دانشگاه نیومکزیکو (1373 تا1375)، دانشمند ارشد بخش مهندسی، ماموریت شرکت تحقیقات ایالات متحده آمریکا (1372تا1373)، معاون رئيس جمهور در مرکز ماهواره ای دانشگاه علم و صنعت ایران(1386تا 1388)، مشاور وزیر ارتباطات ایران(1385تا 1386)، مدیر بخش حرارتی، مرکز تحقیقات برق و جوی پیشرفته تهران(1376تا 1381) از جمله سوابق علمی وی طی این سال ها به حساب می آید.
بیشتر حوزه تحقیقاتی دکتر قاسمی در زمینه انتقال زیستی و نانو حرارت، حسگر زیستی، دارورسانی به صورت هدفمند در بدن انسان مثل دارو رسانی به بافت قلب با استفاده از میدان الکتریکی و مغناطیسی درست، مدل سازی و شبیه سازی سیستم دما بالا از جمله اکسید جامد سلول های سوخت، میکروکانال و میکرو سنسوراست.
چاپ 8 کتاب یا بخشی از کتاب و انتشار بیش از 70 مقاله (که اغلبISI است و در مجله های معتبر بین المللی شده) و ارایه 80 مقاله در کنفرانس های ملی و جهانی از دیگر دستاوردهای علمی وی به حساب می آید.
همچنین استاد قاسمی به تازگی توسط آکادمی سلطنتی مهندسی انگلستان به عنوان استعداد استثنایی معرفی شده است؛ هر ساله جایزه استعداد استثنایی تنها به عده ای معدود از دانشمندان که کار ویژه و استثنایی انجام داده باشند، تعلق می گیرد.
چرا رشته مهندسی مکانیک را برای ادامه تحصیل انتخاب کردید؟
خیلی اتفاقی این رشته تحصیلی را انتخاب کردم. یکی از برادرانم در آمریکا مهندسی شیمی می خواند. برادر مرحوم دیگرم هم قرار بود در رشته مهندسی عمران درس بخواند. من هم به عنوان برادر کوچکتر برای اینکه جمع رشته مهندسی در خانواده مان تکمیل شود، رشته مهندسی مکانیک را انتخاب کردم.
هیچ وقت از اینکه چنین رشته ای را انتخاب کرده اید، پشیمان نشده اید؟
خیر. من چون دوران تحصیلی ام را در خارج از کشور به پایان رسانده ام محدودیتی در انتخاب رشته نداشتم به همین دلیل با در نظر گرفتن فاکتور علاقه این رشته تحصیلی را برگزیدم و تاکنون نیز تا حد امکان از این رشته استفاده برده ام.
اگر شانس دوباره ای داشته باشید و به گذشته برگردید دوباره این رشته تحصیلی را انتخاب می کنید؟ آیا این راهی را دوباره انتخاب می کنید؟
قطعا من با داشته های امروزم علم را به عنوان تنها گزینه انتخاب می کردم اما واقعا نمی دانم آیا دوباره رشته مهندسی یا غیر مهندسی را انتخاب می کردم یا نه. پاسخ به این سوال خیلی سخت است.
تاکنون چقدر توانسته ایم در رشته مهندسی مکانیک به موفقیت دست پیدا کنیم؟ آیا به جایگاه ویژه ای رسیده ایم یا هنوز برای رسیدن به آن جایگاه فاصله زیادی داریم؟
ایمان نداشتن به توانایی متخصصان داخلی و میدان ندادن به آنها بزرگترین مشکلی است که هم اکنون ما در کشور با آن مواجه‌ایم. مقام معظم رهبری هم بارها روی این قضیه تاکید فراوان داشته اند. مساله ای که کشورهای پیشرو بسیار به آن اهمیت قائل شده‌اند. سال 1960 در دانشگاه ایالتی آیووا( دانشگاهی که من مدرک دکترایم را گرفته ام) به وسیله شرکت های آمریکایی پول تحقیقاتی در خصوص برد دور نما( فکس) برای دانشجویان اختصاص پیدا کرد. آنها با انجام این کار از توانایی های دانشجویان نهایت استفاده را بردند. این برد توسط دانشجویان ساخته و بایگانی شد. از این وسیله تنها نظامیان آمریکایی و برخی مراکز استفاده می‌کردند.
بیست سال بعد در سال 1980 این وسیله در دسترس عموم مردم قرار گرفت و مدتی این وسیله مانند موبایل به عنوان یکی از ابزارهای مهم ارتباطی مورد استفاده قرار می گرفت. من بر این باورم اگر از ته دلمان به توانمندی های متخصصان و دانشجویان داخلی ایمان داشته باشیم و از این توانمندی ها استفاده کنیم قطعا می توانیم به جایگاه بهتر از امروزمان برسیم. همانطور که نیروهای تحصیلکرده در خارج از کشور پذیرفته می شوند و از تحصیلات آنها به نحو احسن استفاده می شود ما نیز می توانیم از توانایی ها و تخصص‌های این جوانان استفاده کنیم. ما زمانی که قصد پیدا کردیم یکی از ماهواره های ایران را بسازیم به جوانان مان ایمان و اعتماد داشتم. ما توانستیم با ایمان و اعتماد و برقراری ارتباطی سازنده بین بخش دانشگاه و صنعت ماهواره بومی و ملی مان را بسازیم. هرچند ما طی چند سال اخیر در بسیاری از رشته ها مانند نانو تکنولوژی رشد خیلی خوبی داشته ایم اما هنوز از جایگاه خوبی برخوردار نیستیم.
ما اگرچه امروزه نیروی علمی وسیعی داریم اما هنوز از توانایی های این افراد به نحو احسن و شایسته نهایت استفاده را نبرده ایم؛ در خارج از کشور به دنبال نیروهای متخصص می روند اما در داخل بیشتر نیروهای علمی ما بلاتکلیف هستند. مثلا من پیش از اینکه رییس دانشگاه خواجه نصیر باشم کارهای تحقیقاتی زیادی با خارج از کشور انجام داده ام. خروجی زیادی از این تحقیقات داشته ام اما پس از 2 تا 3 سال از برکناری من از این مقام کسی به سراغم نیامد تا از تخصص من در این زمینه تحقیقاتی استفاده کند.
در پایان چه توصیه ای به دانشجویانی که قصد دارند، راه شما را ادامه دهند، دارید؟
دانشجویان باید همواره تلاش و پشتکار زیادی داشته باشند. همچنین با ایمان به خدا، به توانایی های خودشان باور داشته باشد. من توصیه می کنم همه کسانی که دوست دارند وارد این مسیر بشوند در وهله نخست نگاهشان به خود و کشورشان باشد زیرا همانطور که مقام معظم رهبری فرمودند و من نیز این موضوع را از نزدیک لمس کرده ام، غرب ظاهری خیلی زیبا و قشنگ دارد اما در باطن چیزی جز خسران عایدی ندارد. انشاء الله با تلاش شبانه روزی دانشجویان و باور داشتن به توانایی های آنها ما بتوانیم به جایگاهی بهتر برسیم.
گفت و گو: فرزانه صدقی
No tags for this post.
