کشف مسیر حرکت دایناسورها 

دانشمندان منطقه عظیمی به وسعت ۱٫۵ برابر یک زمین فوتبال را پیدا کرده اند که اکنون به آن کولیسئوم می گویند و زمانی در حدود ۷۰ میلیون سال پیش گذرگاهی محبوب برای رسیدن به آب برای گونه های مختلف جانوران ماقبل تاریخ بوده است.

به گزارش سیناپرس، در حالی که نمی ‌توان تأیید کرد که آیا ردپاها نشان دهنده حضور دایناسورها در اینجا برای نبردهای گلادیاتوری بوده است، اما نام این مکان به دلیل وجود ساختار صخره ‌ای که شبیه به کولیسئوم است از این اسم رومی‌ برگرفته شده است.

محققان دانشگاه آلاسکا فیربنکس پس از پیاده ‌روی هفت ساعته در پارک ملی و حفاظت‌ شده دنالی به این کشف دست یافتند و اکنون این مکان خانه بزرگ ‌ترین مکان شناخته ‌شده مسیر دایناسورها در ایالت ایالات متحده است.

به گفته محققان مانند یک ساندویچ چند طبقه، ساختار ۲۰ طبقه که به دلیل همگرایی صفحات تکتونیکی به صورت عمودی تحت فشار قرار گرفته است، یک صخره از یک لایه از آثار حفظ شده در طول زمان را نشان می دهد.

داستین استوارت (Dustin Stewart) پژوهشگر اصلی مطالعه در این باره گفت: این فقط یک سطح سنگ با نقش هایی روی آن نیست. این یک توالی در طول زمان است.

پت دراکن میلر (Pat Druckenmiller) محقق ارشد پژوهش و مدیر موزه شمال دانشگاه آلاسکا، گفت: زمانی که همکاران ما برای اولین بار از سایت بازدید کردند، یک مسیر دایناسور را در پایه این صخره عظیم دیدند اما وقتی برای اولین بار به آنجا رفتیم، چیز زیادی ندیدیم.

دراکن میلر گفت: آنها زیبا هستند. شما حتی می توانید شکل انگشتان پا و بافت پوست را ببینید. در دوره کرتاسه پسین، صخره ها رسوبی بر روی زمین مسطح واقع شده توسط یک چاله آبیاری می شدند. فعالیت صفحه تکتونیکی زمین را به سمت بالا هل داده، آن را تا و کج کرد و باعث ایجاد دیواری از مسیر شد.

گونه‌هایی که در طول هزاران سال در این مکان رفت و آمد می‌ کردند شامل دایناسورهای بزرگ گیاه‌خوار، منقار اردک ‌دار و دایناسورهای شاخدار و همچنین برخی از گوشتخواران از جمله شکارچیان و تیرانوسورها و پرندگان شناور کوچک بودند.

دراکن میلر توضیح داد: این جنگل پر از دایناسورها بوده است. یک تیرانوسور در اطراف دنالی می دوید که چند برابر بزرگ ترین خرس قهوه ای امروزی بود. همچنین رپتورها، خزندگان و پرندگان وجود داشتند که این یک اکوسیستم شگفت انگیز بود.

به گزارش سیناپرس، این تیم همچنین گیاهان فسیل شده، دانه های گرده و سرنخ هایی را یافتند که نشان دهنده صدف های آب شیرین و سایر بی مهرگان است. استوارت گفت: همه این سرنخ‌های کوچک در مجموع ظاهر محیط را بازسازی می ‌کنند.

به گفته محققان، این منطقه که امروزه به دلیل زیبایی طبیعی در بین بازدیدکنندگان محبوب است، ۷۰ میلیون سال پیش به همان اندازه خیره کننده بوده است، اگرچه کمی گرمتر.شرح کامل این تحقیق در مجله Historical Biology منتشر شده است.

مترجم: مهدی فلاحی پناه

No tags for this post.