ترمیم پارکینسون با سلول های بنیادی

پس از اینکه دانشمندان توانستند با موفقیت آسیب عصبی را در مدل حیوانی بازسازی کنند، یک درمان جدید با سلول های بنیادی برای بیماری پارکینسون یک قدم به آزمایش های انسانی نزدیک تر شده است.

به گزارش سیناپرس، محققان از تحقیقات اسکریپس و دانشگاه کاردیف از سلول‌های بنیادی پرتوان القایی (iPSCs) از سلول‌های پوستی دو فرد مبتلا به بیماری پارکینسون برای رشد نورون‌های جوان استفاده کردند که سپس آن را به موش‌های مبتلا به این بیماری دژنراتیو پیوند زدند. با زمان ‌بندی درست رشد سلول‌های جدید، می‌ توانند نورون‌های آسیب ‌دیده را جایگزین کرده و به طور بالقوه آسیب‌های فیزیکی ناشی از آسیب عصبی را معکوس کنند.

در حالی که مطالعات بالینی سلول های بنیادی فعلی در حال انجام است، این اولین موردی است که از درمان اتولوگ استفاده می کند، به این معنی که سلول ها از فردی که در نهایت پیوند را دریافت می کند، برداشته می شود.

جین لورینگ (Jeanne Loring) دانشمند ارشد این مطالعه و استاد مرکز پزشکی احیاکننده در تحقیقات اسکریپس، می ‌گوید: این پژوهش پیشرفت‌های مهمی را در جهت ایجاد یک درمان جایگزین سلولی اتولوگ برای بیماری پارکینسون گزارش می ‌کند. این نتایج به ما اطمینان می دهد که درمان شخصی برای بیماری پارکینسون امکان پذیر است.

سلول های گرفته شده از اجسام خارجی نیاز به درمان اضافی دارند که ممکن است برای بیمار بسیار دشوار باشد. لورینگ افزود: وقتی نورون های مشتق شده از سلول های شخص دیگری را پیوند می زنید، آن سلول ها توسط سیستم ایمنی رد می شوند و نیاز به استفاده از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی دارند که اغلب به خوبی تحمل نمی شوند.

ماریا للوس (Mariah Lelos) یکی دیگر از محققان این مطالعه گفت: در این زمان اولیه، سلول‌ها آماده تبدیل شدن به نورون‌ها هستند و هنگامی که در مغز قرار می‌ گیرند، سیگنال ‌هایی را دریافت می ‌کنند تا آن ژن‌ها را روشن کرده و رشد خود را به پایان برسانند. این امر به آنها اجازه می‌ دهد تا با میزبان ارتباط برقرار کنند. ا

در حالی که هنوز هیچ درمانی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، درمان عصبی موثر می تواند در پیشرفت آن مداخله کرده و حتی آسیب های موجود را معکوس کند. در سراسر جهان، حدود ۱۰ میلیون نفر با این بیماری زندگی می کنند و گزینه های بسیار محدودی برای درمان علائمی وجود دارد که می تواند استقلال را از مبتلایان سلب کند.

به گزارش سیناپرس، لورینگ در خاتمه می ‌گوید: دانش اینکه کدام ژن‌ها در پیش‌سازهای عصبی فعال می ‌شوند که در حالت رشد بهینه برای درمان پارکینسون هستند، می ‌تواند به محققان در غربالگری سلول‌ها قبل از پیوند به بیماران کمک کند. تحلیل بیان ژن باید احتمال موفقیت پیوند را تا حد زیادی بهبود بخشد.

شرح کامل این تحقیق در مجله Stem Cells and Development منتشر شده است.

مترجم: فاطمه امینی

No tags for this post.