بیماران افسرده کمتر داروهای قلبی خود را مصرف می کنند
به گزارش سیناپرس همدان، بر اساس تحقیقاتی که در ACNAP 2023، کنگره علمی انجمن قلب و عروق اروپا (ESC) ارائه شد، بیمارانی که هنگام کاشت دستگاه قلبی احساس ضعف می کنند، احتمال بیشتری دارد که داروهای قلبی خود را نسبت به بیمارانی که افسردگی ندارند، متوقف کنند.
نویسنده این مطالعه اوله اسکوف، روانشناس و دانشجوی دکترای روانشناسی قلب در دانشگاه جنوب دانمارک، گفت: داروها به کنترل علائم کمک می کنند و از مشکلات قلبی بیشتر جلوگیری می کنند، بنابراین مصرف به موقع آن مهم است. بیماران مبتلا به دفیبریلاتور کاردیوورتر قابل کاشت (ICD) که احساس افسردگی یا اضطراب می‌کنند باید تشویق شوند تا نگرانی‌ها، افکار و احساسات خود را بیان کنند و با یک متخصص مراقبت بهداشتی تماس بگیرند که می‌تواند آنها را از نظر پریشانی غربالگری کند تا بهترین روش اقدام را بررسی کند. این اقدام ها می تواند ارجاع به روانشناس یا اقدامات دیگر باشد.
کاشت ICD برای افرادی که در معرض خطر بالای آریتمی تهدید کننده زندگی هستند و برای کسانی که ایست قلبی ناگهانی داشته اند توصیه می شود. تخمین زده می شود که تقریباً از هر پنج بیمار مبتلا به ICD یک نفر تحت تأثیر افسردگی یا اضطراب است. هر دو موضوع سلامت روان با افزایش خطر مرگ در افراد مبتلا به ICD مرتبط است.
بیشتر بیماران مبتلا به ICD برای مدیریت بیماری قلبی خود دارو دریافت می کنند. عدم مصرف داروهای قلبی خطر عوارض و مرگ را افزایش می دهد و شناسایی بیمارانی که احتمال قطع مصرف داروی خود را دارند بسیار مهم است تا اقدامات حمایتی آغاز شود.
این مطالعه بررسی کرد که آیا اضطراب و افسردگی در زمان کاشت ICD با پایبندی به دارو یک سال پس از دریافت دستگاه مرتبط است یا خیر. این مطالعه یک تجزیه و تحلیل ثانویه از کارآزمایی تصادفی کنترل شده ACQUIRE-ICD از یک مداخله سلامت الکترونیک بود که بیماران را از هر شش مرکز کاشت در دانمارک ثبت نام کرد. از 478 بیمار در کارآزمایی با ICD یا ICD با درمان همگام سازی مجدد قلبی (CRT-D)، 433 (91٪) حداقل یک داروی قلب را هنگام کاشت دستگاه خود مصرف می کردند.
داروها شامل بتا بلوکرها، مهارکننده‌های ACE، استاتین‌ها و دیورتیک‌ها بود. از 433 بیمار، 322 بیمار (74٪) ارزیابی پایبندی دارو را در هر دو مرحله اولیه (کاشت) و 12 ماه پس از کاشت تکمیل کردند و در تجزیه و تحلیل های فعلی گنجانده شدند.
پایبندی به دارو توسط خود گزارشی با استفاده از مقیاس پایبندی دارویی موریسکی (MMAS) با نمرات 0 تا 8 اندازه‌گیری شد. پایبندی کم، متوسط و بالا به ترتیب به‌عنوان نمرات زیر 6، 6 تا <8، و 8 تعریف شد.
افسردگی و اضطراب در ابتدا با پرسشنامه سلامت بیمار 9 (PHQ-9؛ نمرات 0-27) و مقیاس اختلال اضطراب فراگیر (GAD-7؛ نمرات 0-21) ارزیابی شد که نمرات بالاتر نشان دهنده علائم بیشتر بود. هر دو به عنوان اقدامات مستمر مورد استفاده قرار گرفتند و بیماران به عنوان افسرده/غیر افسرده یا مضطرب/غیر مضطرب طبقه بندی نشدند.
میانگین سنی شرکت کنندگان 60 سال و 84 درصد مرد بودند. پایبندی دارو به طور کلی در ابتدا متوسط تا زیاد بود (6.8٪ پایبندی کم، 40.1٪ پایبندی متوسط، 53.1٪ پایبندی بالا؛ میانگین امتیاز MMAS 7.31) و در 12 ماه (8.1٪ پایبندی کم، 37.3٪ پایبندی متوسط، 54.6٪ پایبندی بالا؛ 54.6٪ پایبندی بالا) همچنین میانگین امتیاز نیز MMAS 7.33 بود.
محققان ارتباط بین نمرات سلامت روان و پایبندی به دارو را پس از تنظیم امتیاز MMAS پایه، جنس، گروه مداخله کارآزمایی، شدت نارسایی قلبی و مرکز کاشت تجزیه و تحلیل کردند. نمرات افسردگی در ابتدا با پایبندی به دارو در 12 ماه ارتباط منفی داشت (02/0=p). ارتباط با اضطراب از نظر آماری معنی دار نبود.
اسکوف گفت: بیمارانی که در زمان کاشت ICD دارای سطوح بالاتری از علائم افسردگی بودند، احتمال کمتری داشت که داروهای قلبی خود را یک سال بعد مصرف کنند. تأثیر افسردگی از نظر آماری معنی‌دار اما کم بود، که با توجه به پیچیدگی و تعداد زیادی از عوامل دخیل در پایبندی به دارو، جای تعجب نیست.
او در پایان گفت: این نتایج اهمیت در نظر گرفتن وضعیت روانی افرادی را که ICD دریافت می‌کنند، نشان می‌دهد. کسانی که علائم افسردگی در زمان جراحی دارند ممکن است در معرض خطر قطع داروهای قلبی خود باشند، حتی اگر در ابتدا آنها را مصرف کنند، و ممکن است نیاز به حمایت بیشتری داشته باشند.
منبع: European Society of Cardiology
مترجم: سید سپهر ارومیهء
