افزایش مرگ زودهنگام به دنبال حمله قلبی در میانسالی

دکتر مورتن اشمیت، سرپرست تیم پژوهش از دانشگاه آرهوس دانمارک، عنوان می کند: «این ریسک بالاتر عمدتا ناشی از شرایطی نظیر فشارخون بالا، دیابت و چاقی است که در بین افراد دچار حمله قلبی متداول تر است.»

اشمیت در ادامه می گوید: «بیماران جوان مبتلا به حمله قلبی باید بدانند که ریسک بالای شرایط مرگبار همچنان برایشان وجود دارد، از اینرو باید داروهای تجویزی شان را مصرف کنند و فاکتورهای پرخطر سبک زندگی شان، بخصوص سیگار کشیدن، را کاهش دهند.»

تیم اشمیت در این مطالعه، بقای بلندمدت حدود ۲۲ هزار دانمارکی که قبل از سن ۵۰ سالگی دچار حمله قلبی شده بودند را بررسی کردند. بیماران به مدت حدود ۱۱ سال تحت نظر بودند و با ۲۱۷ هزار فرد از جمعیت عمومی جامعه مقایسه شدند.

محققان در مدت بین سال های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۹ و ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۹ دریافتند مرگ در مدت ۳۰ سال اول بعد از اولین حمله قلبی از ۱۳ درصد به ۳ درصد کاهش یافته است.

مرگ از ۳۱ روز تا یک سال از حدود ۵ درصد به ۱.۶ درصد کاهش یافته، درحالیکه مرگ از یک تا ۱۰ سال بعد از حمله قلبی از ۲۴ درصد به ۹ درصد کاهش یافته بود.

به گفته اشمیت، در حدود نیمی از کاهش مرگ ناشی از حمله قلبی از سال ۱۹۸۰ به دلیل پیشگیری، بخصوص کاهش تعداد افراد سیگاری، است.

وی در ادامه عنوان می کند که نیم دیگر هم احتمالا ناشی از ترکیب فاکتورهای نظیر درمان زودهنگام در راستای بازگشت جریان خون به بخش اسیب دیده قلب، بهبود خدمات مراقبتی بیمارستان و مدیریت بهتر فشار خون بالا و کلسترول بالاست.

به گزارش مهر، اما در گزارشات عنوان شده است که همچنان ریسک مرگ در مدت یک سال بعد از اولین حمله قلبی در مقایسه با جمعیت عمومی دو برابر است. زنان دچار حمله قلبی در مقایسه با زنان فاقد این حمله، سه برابر بیشتر در معرض خطر مرگ هستند اما در مردان این ریسک دو برابر است.

No tags for this post.